Στη σκηνή δυο γυναίκες σπουδαίες
συναντήθηκαν. Έπαιξαν πόκα τη ζωή της Ευτυχίας. Κέρδισαν την παρτίδα. Και οι δύο.
Γιατί η Ποίηση και στη Ζωή και στη Σκηνή απαιτεί ψυχή. Μόνο έτσι κλάμα και γέλιο ταιριάζει στον ίδιο στίχο, στην ίδια ατάκα ,στην ίδια
στιγμή. Οι δυο γυναίκες λοιπόν έγιναν ένα. Μπήκαν στην ψυχή μας με τους έρωτές τους,
τα πάθη τους, τα πένθη τους και τα ταξίδια τους. Τους ξεριζωμούς τους.
Προπάντων με αυτούς. Ένα σύννεφο στίχων που ρέουν πια στο αίμα μας συντρόφεψε
αυτή τη συνάντηση. Έβρεξε λυγμούς, δάκρυα και γέλια μέχρι δακρύων. Οι δυο
γυναίκες πάντα εκεί, σφιχτά κρατώντας η μια το χέρι της άλλης ορκίστηκαν
αληθινά πως η ζωή είναι ένα ψέμα. Αρκεί να τη ζήσουμε στ΄αλήθεια……….
ΜΑΡΙΑ ΦΟΥΚΑ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου