ΣΥΓΧΑΡΗΤΗΡΙΑ ΠΑΙΔΙΑ!!!!

Υ.Γ: Στιγμές χαράς και δημιουργίας από την υπέροχη Θεατρική Ομάδα του 2ου Γυμνασίου Πατρών...Τελευταία Παράσταση 25 Ιουνίου , ημέρα Τρίτη και ώρα 8 το βράδυ στην θεατρική σκηνή  του  Παμμικρασιατικού Συλλόγου Πατρών.. Και φυσικά 2-3 πρόβες πριν...
Υ.Γ2:Ευχαριστώ τον Παναγιώτη Μουλίνο για τις φωτογραφίες και τη βιντεοσκόπηση της παράστασης..Χρόνια τώρα....

                                              ΜΑΡΙΑ ΦΟΥΚΑ

ΕΥΛΟΓΗΜΕΝΗ ΕΦΗΒΕΙΑ...

 ΜΠΕΡΤΟΛΤ ΜΠΡΕΧΤ

ΙΣΤΟΡΙΕΣ ΤΟΥ Κ. ΚΟΫΝΕΡ( Η ΔΙΑΛΕΚΤΙΚΗ ΣΑΝ ΤΡΟΠΟΣ ΖΩΗΣ)

TO ΞΑΝΑΝΤΑΜΩΜΑ

Ο κ. Κόυνερ  αντάμωσε κάποιον που είχε να τον δει πολύ καιρό. Μα εσείς δεν αλλάξατε καθόλου, του είπε ο άλλος καθώς τον χαιρετούσε. Ώχχ, έκανε ο κ. Κόυνερ και χλώμιασε...

ΜΟΧΘΟΣ ΤΩΝ ΚΑΛΩΝ

Ρώτησαν τον κ. Κόυνερ :Τι φτιάχνετε τώρα; Ο κ. Κόυνερ αποκρίθηκε: Κουράζομαι πάρα πολύ. Ετοιμάζω το επόμενο λάθος μου..

ΣΟΦΗ ΣΤΟΥΣ ΑΝΘΡΩΠΟΥΣ ΕΙΝΑΙ Η ΣΤΑΣΗ

Κάποτε επισκέφτηκε τον κ. Κόυνερ ένας καθηγητής της φιλοσοφίας κι άρχισε να του μιλάει για τη σοφία του. Μετά από λίγη ώρα ο κ.Κόυνερ είπε στον καθηγητή. Κάθεσαι ενοχλητικά, μιλάς ενοχλητικά, σκέφτεσαι ενοχλητικά. Σαν τ΄ άκουσε αυτό ο καθηγητής θύμωσε και του είπε. Δε μ΄ ενδιαφέρει τι σκέφτεσαι για το άτομό μου , μ΄ ενδιαφέρει να μάθω τη γνώμη σου γι αυτά που λέω. Αυτά που λες δεν έχουν περιεχόμενο , αποκρίθηκε ο κ. Κόυνερ. Σε βλέπω να περπατάς αδέξια, και το βάδισμά σου δεν έχει προορισμό. Μιλάς σκοτεινά και η ομιλία σου δε φωτίζει τίποτα.  Βλέποντας τη στάση σου παύει να με ενδιαφέρει ο στόχος σου..

Υ.Γ:  Κάθε σχολική χρονιά που τελειώνει αποτελεί οπωσδήποτε αντικείμενο για σκέψη. Πέρα από την πολύ δικαιολογημένη κούραση  και το άγχος που συνοδεύει την καθημερινή παρουσία μας μέσα στην τάξη, η δουλειά μας είναι προνομιούχα. Μη βιαστείτε να εξηγήσετε την τελευταία μου φράση με την ύπαρξη των σχολικών διακοπών για τις οποίες αποτελούμε αντικείμενο φθόνου πολλών και διαφόρων. Η δουλειά μας είναι προνομιούχα γιατί έχει να κάνει με παιδιά. Με εφήβους . Με ανθρώπους εν δυνάμει , δηλαδή σε εξέλιξη .Τίποτε στατικό και μονότονο, βαρετό και διαμορφωμένο. Αυτή είναι η μαγεία των εφήβων. Οι εκρήξεις τους , η ανοησία τους , η φασαρία τους αλλά και η ευαισθησία τους, η σοφία τους, η καλοσύνη τους. Οι ορμόνες στο κόκκινο υποβάλλουν και προβάλλουν συμπεριφορές συχνά ακατανόητες , απαράδεκτες , ανήκουστες , προκλητικές. Αν μείνεις εκεί και ξεμπερδέψεις μαζί τους μ΄ αυτούς τους χαρακτηρισμούς, έχεις χάσει. Αν πάλι τους κουνήσεις το δάκτυλο για να τους συνετίσεις, θα σοκαριστείς από την ευκολία που έχουν να σου βγάλουν τη γλώσσα. Αν καταλήξεις στο εύκολο συμπέρασμα ότι είναι παλιόπαιδα και χαμένα κορμιά , το πιο πιθανό είναι να σε διαψεύσουν λίγα χρόνια αργότερα που θα τα συναντήσεις με οικογένεια, δουλειά και σε χαιρετίσουν ευγενικά στο δρόμο , όπως μου συμβαίνει άπειρες φορές ευτυχώς.. Η μαγεία των εφήβων είναι τα λάθη τους. Η δυνατότητα να τα κάνουν και η ελπίδα ότι θα διδαχτούν από αυτά. Ο άγαρμπος τρόπος που δείχνουν την ανασφάλειά τους πίσω από βρισιές και ανυπότακτες συμπεριφορές. Μετράνε την αντοχή σου στην αγάπη. Την αντοχή σου στη σύνεση ..Μετράνε την αντοχή σου γενικά. Επιθυμούν να σε φέρουν στα όριά σου. Γιατί όλα τους φταίνε. Η μάνα τους, ο πατέρας τους, οι φίλοι που έχουν, οι φίλοι που δεν έχουν, το σχολείο, οι εξετάσεις, οι βαθμοί , εσύ που δεν τους καταλαβαίνεις , ο σάκος του μποξ για όλους και για όλα.. Αν αναλωθείς σε σχόλια του τύπου –εμείς στην εποχή μας είχαμε σεβασμό- το μόνο που θα καταφέρεις είναι να σου πουν – καθρέφτης σου είμαι κοινωνία και σου μοιάζω-

Τα  πράγματα βέβαια είναι πολύ πιο απλά και όμορφα. Αρκεί να έχεις τη ματιά να τα δεις. Και τη διάθεση. Μόνο με την καρδιά βλέπεις καλά. Την ουσία δεν την βλέπουν τα μάτια. Μας λέει ο μικρός πρίγκιπας του Εξυπερύ. Τα νιάτα είναι από τη φύση τους προκλητικά και ανατρεπτικά. Αυθάδη. Από φόβο, επιπολαιότητα, απελπισία, παράπονο.  Ο μόνος τρόπος για να σμιλέψεις πάνω τους την καλοσύνη και το σεβασμό είναι να τα αγαπάς . Ακόμα και όταν τα τιμωρείς, να φαίνεται ολοκάθαρα ότι τα αγαπάς. Ότι έχεις εμπιστοσύνη στο μέλλον τους και  ελπίζεις  στην καλή τους πρόοδο. Ακόμα και όταν φαίνεται ότι σε διαψεύδουν να επιμένεις να βλέπεις κάτι θετικό στον ορίζοντα της ζωής τους. Η εμπειρία μου τόσα χρόνια στην εκπαίδευση αλλά και η πολύχρονη εμπειρία των δασκάλων γονιών μου αυτό μου έχει διδάξει. Άλλος τρόπος δεν υπάρχει. Γιατί όπως λένε και τα παραπάνω κείμενα του Μπρεχτ, οι άνθρωποι εξελίσσονται και αλλάζουν μέσα από τα λάθη τους και η αποστολή του δασκάλου-πνευματικού ανθρώπου είναι να μιλά φωτεινά  με μια στάση τέτοια που να εμπνέει και έναν ανάλογο φωτεινό στόχο..

                                                         ΜΑΡΙΑ ΦΟΥΚΑ

ΑΧ ΤΙ ΝΤΡΟΠΗ....

Αχ, τι ντροπή, τέτοια ντροπή
μάνα μου και πως βγαίνει

ουδέ κι αν τρέξει ο ποταμός
μάνα μου δε την πλένει

Τι να μου κάνουν δάκρυα δυο
και στεναγμοί σαρανταδυό, μανούλα μου
τι κι αν το δάκρυ μου νωπό
βουβό το στόμα και πικρό, μανούλα μου

Και τρέχω κάποιον για να βρω
να με ρωτάει και τον ρωτώ
τι θα γενεί, τι θα γενεί
ποιος θα πονεί, ποιος θα πονεί

μανούλα μου, μανούλα μου

ΣΤΙΧΟΙ: Ι. ΚΑΜΠΑΝΕΛΛΗΣ

ΜΟΥΣΙΚΗ: Μ. ΧΑΤΖΙΔΑΚΙΣ

ΕΡΜΗΝΕΙΑ: Λ.ΠΑΠΠΑΣ

Υ.Γ: Το παραπάνω υπέροχο τραγούδι το αφιερώνω εξίσου στους νικητές όσο και στους νικημένους των εκλογών. Αφορμή για περίσκεψη και για τους δυο. Για τους πρώτους αποτελεί μια εικόνα από το προσεχές μέλλον αν πορευτούν με αλαζονεία. Για τους δεύτερους  ένα κίνητρο να σκεφτούν τα λάθη… Ο λαός είναι σοφός λένε..Δεν το πιστεύω..Έχει κάνει απίστευτα σφάλματα… .Όμως  αυτό είναι δημοκρατία στο κάτω κάτω… Να μπορείς ελεύθερα να εκφράζεις την γνώμη σου εσύ αλλά και εκείνοι με τους οποίους δεν συμφωνείς..Η μέρα είναι βροχερή.. Ό,τι πρέπει  για περισυλλογή λοιπόν..Καλημέρα σε όλους τους φίλους μου, ευτυχείς και απαρηγόρητους…

                                                  ΜΑΡΙΑ ΦΟΥΚΑ

---

ΤΑ ΚΑΛΑ ΣΧΟΛΙΑ ...

Οπωσδήποτε απαιτεί καλοσύνη, επιείκεια και γενναιότητα η έκφραση καλών σχολίων για μια προσπάθεια που δεν είναι δική σου και ίσως στο βάθος του μυαλού σου σκέφτεσαι ότι ενδεχομένως εσύ να την είχες κάνει καλύτερα. Ανθρώπινο, πολύ ανθρώπινο. Με αφορμή τις παραστάσεις μας και τα ουκ ολίγα επαινετικά σχόλια που ακούσαμε γι αυτές, θέλω να ευχαριστήσω πρώτα πρώτα τους συναδέλφους μου και φίλους από πολλά σχολεία της πόλης μας, ο καθένας εξαιρετικός στο είδος του, που είχαν από καρδιάς, κοιτώντας μας στα μάτια και όχι με μια τυπική αγέλαστη γκριμάτσα κάτι όμορφο και ενθαρρυντικό να μας πουν τουλάχιστον για τον ιδιαίτερα μεγάλο κόπο που καταβάλαμε όλοι, μαθητές και καθηγητές στις πρόβες αλλά και πάνω στη σκηνή… Δεν έχω λόγια για το πόσο συγκινημένη είμαι για το μεγαλείο της καλής τους κουβέντας, για το γενναιόδωρο αγκάλιασμα και το χαμόγελο επιβράβευσης που χάρισε στην καρδιά μας ανακούφιση και χαρά..Ιδιαίτερα δε όταν  προέρχονται από τόσο ξεχωριστούς ανθρώπους , όπως είπα και παραπάνω, με εξαιρετική παρουσία ο καθένας στα σχολεία τους, στην οικογένειά τους, στη δουλειά τους!!! Αυτό φυσικά δεν σημαίνει ότι τα σχόλια πρέπει πάντοτε να είναι καλά και άγια… Κάθε άλλο..Φτάνει να λέγονται ευθέως, κοιτώντας μας στα μάτια, με διάθεση θετική και εποικοδομητική..Και για να θυμηθώ πάλι μια ατάκα από τον ασπρόμαυρο κινηματογράφο..δείχνε μου τα λάθη, διορθώνομαι… Μόνο τότε έχουν σημασία και αξία για μένα. Αλλιώς  είναι σίγουρο ότι προέρχονται από ανθρώπους εμπαθείς , εγωιστές και δειλούς. Αυτά… Και για να μην υπάρχει καμιά παρανόηση. Σε αυτή την παράσταση προσπαθήσαμε όλοι να κρατήσουμε ένα καλό επίπεδο, τόσο ως προς το κείμενο και τα αστεία του, όσο και ως προς την δραματοποίησή του. Στόχος μας ήταν να ανατρέψουμε ψέματα και καταστάσεις που παγιώνονται συνήθως στο μυαλό των παιδιών μέσα από τα παραμύθια χωρίς να το καταλαβαίνουν. Μην με παρεξηγήσετε. Αγαπώ πολύ τα παραμύθια αλλά πάνω από όλα αγαπώ τα παιδιά που έχουν τη δύναμη να ανατρέπουν τα παραμύθια και να δημιουργούν τα δικά τους. Αντιμετωπίσαμε με τρυφερότητα όλες τις φιγούρες των παραμυθιών, και με την αθωότητα και απλότητα του αφελή πρίγκιπα και των υπηρετών του, αλλά και με την αγαθή όσο και κάπως ελιτίστικη ματιά του καταξιωμένου με πολλά βραβεία μικρού πρίγκιπα του Γάλλου, θελήσαμε να δημιουργήσουμε στο κοινό ποικίλα κίνητρα για σκέψη και συναισθήματα. Από τα χαμόγελα και τα συγκινητικά λόγια που ακούσαμε νομίζω ότι τα καταφέραμε. Το κοινό μας ήταν άψογο. Ιδιαίτερα στη δεύτερη παράσταση που η αίθουσα ήταν ασφυκτικά γεμάτη , οι διάδρομοι υπερπλήρεις, σε συνθήκες που δύσκολα παρακολουθεί κανείς απερίσπαστος ένα θεατρικό έργο, όταν μάλιστα η ακουστική του χώρου δεν είναι και η καλύτερη , αυτό το κοινό επαναλαμβάνω, ήταν υπέροχο. Το ευχαριστώ μέσα από τα βάθη της καρδιά  μου!!Τώρα τα παιδιά..Οι μαθητές μας..Οι ηθοποιοί μας που τραγούδησαν , χόρεψαν, έπαιξαν με την καρδιά τους. Ο σπουδαίος μας πιανίστας και ερμηνευτής που για μια ακόμη φορά σκόρπισε ρίγη συγκίνησης σε όλους, τα κορίτσια που χόρεψαν, τραγούδησαν …δάκρυα θαμπώνουν τα μάτια μου τώρα που γράφω και έχω μπροστά μου τα προσωπάκια τους, λαμπερά και όμορφα και τα όμορφα λουλούδια τους στο βάζο μου..Αυτά τα παιδιά ξέρουν καλύτερα από τον καθένα την υπερπροσπάθεια που κάναμε όλοι μας  παρόλα τα προβλήματα, γνωστά ή άγνωστα, που ο καθένας από μας κουβαλάει ως βαριές αποσκευές στις πρόβες και στις πρόβες και στις πρόβες!!!! Αυτά τα παιδιά που άλλα θα φύγουν για το Λύκειο και θα έρχονται να μας βλέπουν όπως τόσα άλλα που ήταν παρόντα αυτές τις μέρες δίπλα μας, και άλλα που θα πορευτούν μαζί μας και σε άλλες όμορφες στιγμές-ποιος ξέρει- είναι ο θησαυρός μας. Οι πολύτιμοι λίθοι μας είναι τα συγκινημένα μάτια τους μετά την  τελευταία παράσταση στο σχολείο μας και η ασπίδα μας  απέναντι σε όλες τις δυσκολίες, η αγκαλιά τους… Αυτά τα παιδιά είναι η μεγάλη μου αγάπη..Άντζελα, Γιώτα, σας στέλνω φιλιά και την αγάπη μου… Πάμε γι άλλα…..

                                                            ΜΑΡΙΑ ΦΟΥΚΑ

Υ.Γ1: Επειδή μου αρέσουν τα καλά ,πάνω από όλα, σχόλια γιατί είμαι γνωστό ψώνιο, σας παραθέτω, όπως μου το έγραψε, το επικό σχόλιο της μικρής μου αδελφής ..ΕΥΛΟΓΩ ΤΑ ΓΕΝΙΑ ΜΟΥ,  ΣΥΓΓΝΩΜΗ....

ΜΑΣ ΚΑΘΗΛΩΣΑΤΕ για ακόμα μία χρονιά...
Από τη μικρή Αναστασία ετών 4 στα γόνατά μου,που παρέμεινε ακίνητη και με ανοιχτό το στόμα καθ'όλη τη διάρκεια της παράστασης,έως τον ηλικιωμένο κύριο μπροστά μου δεξιά,που είχε ένα μόνιμο χαμόγελο ευτυχίας στα χείλη,διακοπτόμενο συχνά πυκνά από εξάρσεις γέλιου...
Για όση ώρα κράτησε η πραγματικά υπέροχη παράστασή σας,μας συμπαρασύρατε στο αριστοτεχνικό και με τόσο χιούμορ δοσμένο αναποδογύρισμα των κλασσικών παραμυθιών,για να τα αποκαταστήσετε εξίσου ευρηματικά στο τέλος,μέσα από τα λόγια του γοητευτικού μικρού πρίγκηπα.
Τί να πρωτοθυμηθώ;
Τον πρίγκηπα αλά ελληνικά με την αξέχαστη από την περσινή σας επιτυχία ατάκα,Τί παλικάρι,τί κορμοστασιά...να επιμένει να αρνείται τον έρωτά του για την ασκημομούρα Σταχτομπούτα,που όμως καθόλου δε μάσησε αφού τη γυρεύουν κάν και κάν...Το come back on your knees...Τον παιχνιδιάρη κατασυκοφαντημένο λύκο..Τα αυθάδη γουρουνάκια που ένιωθα να με φωτογραφίζουν μ'εκείνο το..,τη γουρούνα...Το υπέροχο Τέρας που φαίνεται ότι έχουν παντρευτεί όλες οι γυναίκες..,Το κορυφαίο τρεμάμενο,μπαμπά μου,της Πεντάμορφης...Την αγωνιώδη ένσταση της Χιονάτης που ήθελε να μάθει τί θα γίνει κατόπιν εορτής, για να αποφασίσει αν ο γάμος τελικά αξίζει τον κόπο...Τη δίκαιη αγανάκτηση του Παπουτσωμένου Γάτου...για την ενθρόνιση,άκουσον άκουσον,στο τέλος του παραμυθιού του άχρηστου αφεντικού του...Το Euorovisionικό 3 points...Tα τραγούδια...Τις μουσικές...τα... τα... τη Μαργαρίτα που είδα μετά 25 χρόνια!!!!
Απ'όλα κρατώ τα χαρούμενα πρόσωπα και την ανάλαφρη καρδιά μου μετά το τέλος της παράστασης...
Πραγματικά ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ ΠΟΛΥ...
Για τη χαρά,το δόσιμο,το ταλέντο.

ΥΓ.Έστω και για λίγο,μας εξημερώσατε..

Υ.Γ2:  ΚΑΙ ΓΙΑ ΝΑ ΜΗΝ ΞΕΧΝΙΟΜΑΣΤΕ!!!ΞΑΝΑΠΑΙΖΟΥΜΕ ΣΤΙΣ 25 ΙΟΥΝΙΟΥ ΗΜΕΡΑ ΤΡΙΤΗ ΣΤΗ ΘΕΑΤΡΙΚΗ ΣΚΗΝΗ ΤΟΥ ΠΑΜΜΙΚΡΑΣΙΑΤΙΚΟΥ ΣΥΛΛΟΓΟΥ ΠΑΤΡΩΝ ΣΤΑ ΠΡΟΣΦΥΓΙΚΑ ΣΤΗΝ ΙΕΡΗ ΓΕΙΤΟΝΙΑ ΤΗΣ ΜΗΤΕΡΑΣ ΜΟΥ ΜΕ ΚΑΤΑΓΩΓΗ ΑΠΟ ΤΗΝ ΜΙΚΡΑ ΑΣΙΑ…ΤΗΝ ΙΔΙΑ ΩΡΑ .....ΘΑ ΣΑΣ ΤΟ ΞΑΝΑΘΥΜΙΣΩ !!!!!!!!!!!

     

                                                           

ΚΑΛΗ ΕΠΙΤΥΧΙΑ 2ο ΓΥΜΝΑΣΙΟ ΠΑΤΡΩΝ!!!!

ΛΙΓΕΣ ΣΚΕΨΕΙΣ ΠΡΙΝ ΤΙΣ ΘΕΑΤΡΙΚΕΣ ΠΑΡΑΣΤΑΣΕΙΣ ΜΑΣ

Αυτό ήταν. Το ταξίδι τέλος. Η  τόσο επίπονη πορεία των προβών της θεατρικής ομάδας του 2^ου Γυμνασίου Πατρών έφτασε στο στόχο της..Αύριο παίζουμε. Θα πούμε επί σκηνής  τα παραμύθια ανάποδα και άλλες ιστορίες ..Πριν όμως ,θέλω να  ευχαριστήσω όλα τα υπέροχα παιδιά της θεατρικής ομάδας που κατάφεραν  και φέτος να παρουσιάσουν κάτι μαγικό. Η μαγεία δεν έχει να κάνει ούτε με τα ταλέντα τους – που άλλωστε έχουν πολλά- ούτε με την ωραία τους φωνή και κίνηση και σωματότυπο. Έχει να κάνει με την ψυχή και τη διάθεση να συντονιστούν με την ομάδα σε ένα κοινό όνειρο. Γι αυτό όλα παίζουν, χορεύουν, τραγουδάνε. Επαναλαμβάνω , δεν είναι η φωνή ,είναι η ψυχή. Και η πρόβα. Η επαναλαμβανόμενη προσπάθεια που κάνει θαύματα. Η συνέπεια και η αφοσίωση στον κοινό σκοπό. Η κοινή πίστη ότι όλα θα πάνε καλά στο τέλος. ΤΗΕ SHOW MUST GO ON Ό,τι και  να γίνει… Εμείς οι τόσοι και τόσο διαφορετικοί άνθρωποι, καθηγητές και μαθητές, συμπορευτήκαμε με εμπιστοσύνη ο ένας στον άλλον για  να δημιουργήσουμε κάτι όμορφο. Ανεξάρτητα από την όποια επιτυχία των παραστάσεων, εμείς νιώθουμε νικητές. Γιατί μοιραστήκαμε την αγωνία των προβών και των παρασκηνίων που ,πιστέψτε με, δεν υπάρχει τίποτε πιο μαγικό από αυτά στο ερασιτεχνικό θέατρο. Γιατί οι πρόβες είναι πόλεμος. Με τον εαυτό μας, με το θεατρικό κείμενο, με το δεν μπορώ και το δεν θέλω. Γελάσαμε, κλάψαμε, φωνάξαμε, τσακωθήκαμε, φιλιώσαμε, απελπιστήκαμε, τραβήξαμε τα μαλλιά μας, ενθουσιαστήκαμε , και τέλος αγαπηθήκαμε για πάντα. Αυτό είναι το μήνυμα στα παιδιά . Τίποτε δεν είναι εύκολο αν δεν προσπαθήσεις με συνέπεια και αγάπη γι αυτό. Οι δυσκολίες είναι για να τις ξεπερνάμε . Και η μεγαλύτερη πρόκληση είναι να ξεπεράσουμε τον εαυτό μας. Με μεγάλη συγκίνηση λοιπόν και φέτος στέλνω την αγάπη μου στους υπέροχους μαθητές μας αλλά και στις αγαπημένες φίλες και συναδέλφους, Γιώτα και Άντζελα που ζήσαμε και φέτος αυτή την μοναδική εμπειρία με παράπλευρες όμορφες στιγμές, τα καφεδάκια μας, τα γέλια αλλά και τα κλάματά μας..Καλή επιτυχία παιδιά …Και όπως λέτε και εσείς ..Αύριο, έχουμε  πανηγύρια!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!

                                                         ΜΑΡΙΑ ΦΟΥΚΑ

ΣΑΣ ΠΕΡΙΜΕΝΟΥΜΕ!!!!

Ανάστατη η χώρα των παραμυθιών
Σολάριουμ θα κάνει η Χιονάτη
Κι ο κακός λύκος αποφάσισε 
Καλός να γίνει μια Τετάρτη 
Κι η Σταχτομπούτα το γοβάκι της
Στον πρίγκιπα αρνείται να φορέσει
Και αυτός και μόνο απ΄ το γινάτι της
Στην αδελφή το δίνει να χωρέσει
Και η πεντάμορφη πριγκίπισσα
Το τέρας εξαπόστειλε για πάντα
Μια μηχανή καβάλησε η τύπισσα
Και ακόμα τρέχει με εκατόν σαράντα..

Τα πράγματα πρέπει να τα βλέπουμε και αλλιώς. Να παίρνουμε αλλά και να δίνουμε την ευκαιρία στους άλλους να μεταμορφώνονται, να διεκδικούν καλύτερο ρόλο στη ζωή μας αλλά και στη ζωή τους. Να βγάζουν τις ταμπέλες που τους έχουν φορέσει οι άλλοι ή φόρεσαν οι ίδιοι στον εαυτό τους. Οι άνθρωποι στα παραμύθια αλλά και στη ζωή!!!

                                                                ΜΑΡΙΑ ΦΟΥΚΑ

ΜΑΜΑ....

Υ.Γ: ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ ΜΑΜΑ! ΣΕ ΘΕΛΩ ΠΑΝΤΑ ΔΙΠΛΑ ΜΟΥ..ΜΗΝ ΤΟ ΞΕΧΑΣΕΙΣ ΠΟΤΕ ΑΥΤΟ ΕΤΣΙ;

                                                                    

                                                                           ΜΑΡΙΑ ΦΟΥΚΑ

Ο ΠΟΙΗΤΗΣ......

ΙΟΥΛΙΤΑ ΙΛΙΟΠΟΥΛΟΥ

Βρεγμένες από τη θάλασσα
Φωνές παιδιών
Σε μιαν αυλή που άνοιξε 
Για μια στιγμή
Το πορτάκι στην ευτυχία
Κι ύστερα πάλι απέμεινε
Ο φράχτης, το σπίτι παντού 
Κλειστό 
Αφήνοντας απ' έξω 
Ολοένα και πιο δυνατό
Τον βαθύ παφλασμό της νύχτας.

(από την ποιητική της συλλογή : το ψηφιδωτό της νύχτας)

Υ.Γ: Με αφορμή την επίσκεψη της ποιήτριας στην πόλη μας για να παρουσιάσει την ποιητική της συλλογή <<το ψηφιδωτό της νύχτας>> δυο σκέψεις. Ποιος τελικά είναι ο ποιητής; Είναι ένας άγιος ευαίσθητος θνητός που ερωτοτροπεί  με το φως ακόμα και μέσα στο σκοτάδι; Μα υπάρχουν χιλιάδες τέτοιοι που δεν γράφουν ποίηση. Ποια είναι λοιπόν η ειδοποιός διαφορά του ποιητή ; Η δύναμη να κάνει αυτή την ευαισθησία ήχο! Αυτό το χάρισμα να οδηγεί τη λέξη, αυτόν τον τόσο φθαρμένο κώδικα , σε άλλους δρόμους , δεν θα πω πιο ειλικρινείς ούτε πιο καλούς. Δεν αξιολογώ αυτούς τους δρόμους παρά μόνο λέω ότι είναι διαφορετικοί  από τους περπατημένους. Ο ήχος λοιπόν της ποιητικής λέξης αναδεικνύει τον ποιητή. Όπως έλεγε ο Καρούζος:

Σημάδι της αλήθειας ας υπάρχει του ποιήματος ο ήχος. Αυτό που ονομάζουμε χαρόντισσα ή αλλιώς ποίηση.

Και είναι να αναφωνείς: τι γυρεύεις μωρ’  ομορφούλα μου, εσύ μαργαρίτα, σε τούτο το παλιοχώραφο;

Θάθελα λίγο δυναμίτη, θάθελα μιαν έκρηξη/ που να σκορπίσει το χειρότερο θάνατο στα βολέματά σας/ ευλογία κυρίου τα μυδράλια της ποίησης.

Ο ποιητής δεν έχει χρόνο να σταματήσει να γράφει ποιήματα. Είναι τρελός από αγωνία μήπως η ζωή προχωρήσει χωρίς εκείνον. Χρωστάει στους ανθρώπους την άλλη ματιά του μέσα από τις λέξεις του. Ο θησαυρός του είναι οι λέξεις. Ο  Μαγιακόφσκι γράφει:

Ο ποιητής μένει πάντοτε χρεώστης/ απέναντι στον κόσμο./ Πληρώνει πάντα τόκους και υπερημερίες/ Για τον πόνο των ανθρώπων/ Μένω χρεώστης.

  

-Η ποίηση είναι τα μέσα της έναρθρης γλώσσας με τα οποία προσπαθεί να απεικονίσει ό,τι στα σκοτεινά επιχειρούν να εκφράσουν τα δάκρυα, οι σιωπές, οι στεναγμοί, οι θωπείες, η κραυγή.

Ο ποιητής δεν γράφει από αγάπη για την ποίηση. Γράφει γιατί μόνο έτσι νιώθει ζωντανός . Υπάρχει μόνο έτσι. Γράφοντας. Και υπάρχουν όλα αυτά μαζί του. Αυτά για τα οποία γράφει. Αλλιώς είναι χαμένος. Αλλιώς είναι χαμένα. Ο Γιώργος Σαραντάρης  υπογράφει :

«Δὲν εἴμαστε ποιητὲς σημαίνει φεύγουμε 
Σημαίνει ἐγκαταλείπουμε τὸν ἀγῶνα 
Παρατᾶμε τὴ χαρὰ στοὺς ἀνίδεους 
Τὶς γυναῖκες στὰ φιλιὰ τοῦ ἀνέμου 
Καὶ στὴ σκόνη τοῦ καιροῦ

Σημαίνει πὼς φοβούμαστε 
Καὶ ἡ ζωή μᾶς ἔγινε ξένη 
Ὁ θάνατος βραχνὰς.»

Ο ποιητής δεν είναι κανονικός. Δεν κανονίζεται, δεν κανονίζει , δεν προσαρμόζεται. Υποφέρει . Τον διώχνουνε τα πράγματα.  Ο Καρυωτάκης  καταθέτει:

Στο σώμα στην ενθύμηση πονούμε.

Μας διώχνουνε τα πράγματα, κι η ποίησις

είναι το καταφύγιο που φθονούμε.

                           

Ο  ποιητής ίσως χωρίς την ποίηση να ήταν πιο ευτυχής. Να ζούσε χωρίς την αγωνία της λέξης . Της φωνής που πρέπει να ισορροπεί ανάμεσα στην επιθυμία και στην ανάγκη . Όταν μάλιστα τίποτε με την ποίηση δεν αλλάζει. Ο Ασλάνογλου παραδέχεται:

Η ποίηση δε μας αλλάζει τη ζωή

το ίδιο σφίξιμο, ο κόμπος της βροχής

η καταχνιά της πόλης σα βραδιάζει.

Δε σταματά τη σήψη που προχώρησε

δε θεραπεύει τα παλιά μας λάθη.

Η ποίηση καθυστερεί τη μεταμόρφωση

κάνει πιο δύσκολη την καθημερινή μας πράξη.

Ο ποιητής  έχει πληγές.Απλούς ανθρώπινους φόβους. Κάποτε τις επουλώνει . Καβάφης….

Εἰς σέ προστρέχω Τέχνη τῆς Ποιήσεως,
πού κάπως ξέρεις ἀπό φάρμακα·
νάρκης τοῦ ἄλγους δοκιμές,¹ἐν Φαντασίᾳ καί Λόγῳ.²

Εἶναι πληγή ἀπό φρικτό μαχαίρι. —
Τά φάρμακά σου φέρε Τέχνη τῆς Ποιήσεως,
πού κάμνουνε — γιά λίγο — νά μή νοιώθεται ἡ πληγή.

Άλλοτε πάλι ο ποιητής βαθαίνει τις πληγές του. Τις ξύνει , τις κάνει να ματώσουν. Ο πατρινός ποιητής Χρίστος Λάσκαρης γράφει:

Δὲ γράφονται τὰ ποιήματα σ' ἕνα χαρτὶ / ξεθάβονται / μὲ μιὰ ἀξίνα τὰ μεσάνυχτα / ἀφήνοντας / κι ἀπὸ 'να λάκκο.

Ο ποιητής δεν βρίσκεται σε τόπους  άλλους από αυτούς που ζούμε οι υπόλοιποι. Είναι από μόνος του ο άλλος τόπος. Ο άλλος τρόπος. Καλός ή κακός δεν ξέρω..Πάντως άλλος… Διαφορετικός . Έχει πολλές αμαρτίες. Ματαιοδοξία, εγωπάθεια, ηττοπάθεια, ιδιοτροπία… Η διαφορά είναι ότι δίνει σε αυτές έναν ήχο τόσο μαγικό που τις μετουσιώνει σε αρετές ..Και σε ταξιδεύει σε άλλους πλανήτες ο αμαρτωλός αυτός τρελός, ο άγιος…..

ΛΑΖΑΡΟΣ ΑΝΔΡΕΟΥ

Εγώ δεν είμαι ποιητής είμαι στιχάκι
είμαι στιχάκι της στιγμής
πάνω σε τοίχο φυλακής
και σε παγκάκι

Με τραγουδάνε οι τρελοί και οι αλήτες
καταραμένη είμαι φυλή
με μιαν εξόριστη ψυχή
σ’ άλλους πλανήτες

Εγώ δεν είμαι ποιητής
είμ’ ο λυγμός του
είμαι ένας δείπνος μυστικός
δίπλα ο Ιούδας κλαίει σκυφτός
κι είμ’ αδερφός του

                                          ΜΑΡΙΑ  ΦΟΥΚΑ

ΘΕΑΤΡΙΚΗ ΠΑΡΑΣΤΑΣΗ ΤΟΥ 2ου ΓΥΜΝΑΣΙΟΥ ΠΑΤΡΩΝ!!!!!!!!!!!!!

Υ.Γ: ΚΑΙ ΟΜΩΣ ΕΙΝΑΙ ΓΕΓΟΝΟΣ!!ΑΛΛΗ ΜΙΑ ΠΑΡΑΣΤΑΣΗ ΑΠΟ ΤΗΝ ΘΕΑΤΡΙΚΗ ΜΑΣ ΟΜΑΔΑ!!!ΤΖΑΝΕΤΟ ΑΝΤΖΕΛΑ ΥΠΕΡΟΧΗ ΑΦΙΣΑ! ΕΛΠΙΖΟΥΜΕ ΝΑ ΠΑΝΕ ΟΛΑ ΚΑΛΑ! ΣΑΣ ΠΕΡΙΜΕΝΟΥΜΕ !!!!ΕΧΟΥΜΕ ΑΓΧΟΣ!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!

                                                 ΜΑΡΙΑ ΦΟΥΚΑ