ΚΑΛΟ ΤΑΞΙΔΙ ΑΓΑΠΗΜΕΝΗ
ΜΟΥ ΦΙΛΗ , ΕΛΕΝΗ ΣΕΡΕΤΗ.....16-12-24Αγαπημένη μας συναδέλφισσα και φίλη και παλιά μου
συμμαθήτρια Ελένη, σε αποχαιρετούμε σήμερα με απέραντη λύπη..Το 2ο
Γυμνάσιο Πατρών πενθεί για σένα, την
καθηγήτριά του της Μουσικής...Μαθητές και μαθήτριες, με δακρυσμένα μάτια ,παλιοί
και νέοι, γονείς, συνάδελφοι θρηνούμε το τόσο αναπάντεχο και γρήγορο φευγιό
σου...Η Μουσική, το Τραγούδι και οι Μελωδίες υποκλίνονται για να περάσεις.
Ήσουν κοντά μας , στο
σχολείο μας, που αγαπούσες, σχεδόν μέχρι το τέλος...Στ΄ αυτιά μας έχουμε την
υπέροχη χορωδία σου για την γιορτή της 28ης Οκτωβρίου και στα μάτια
μας τα χαρούμενα πρόσωπα των μαθητών σου, που τραγουδούσαν μαζί σου..Μέχρι το
Τέλος όρθια στον αγώνα της τάξης , ενώ πάλευες με μια δύσκολη ασθένεια την
οποία σαν πεισματάρικο παιδί αρνιόσουν να κάνεις επίκεντρο στη ζωή σου..
Γιατί Ελένη, αγαπημένη
μας συναδέλφισσα και φίλη και παλιά μου συμμαθήτρια ήσουν ένα παιδί στο βάθος..Γελούσες
σαν παιδί, θύμωνες σαν παιδί, αγαπούσες σαν παιδί, ήθελες να σε αγαπάνε, όπως
θέλουν τα παιδιά, συγχωρούσες σαν παιδί, ήσουν καλόψυχη και με χιούμορ, σαν
παιδί.. Δεν κρατούσες κακίες, σαν παιδί..Αντιμετώπιζες τη ζωή με μια σχεδόν
καλλιτεχνική ελαφρότητα και παιδική αφέλεια, χωρίς να σε βασανίζει η τόσο
ψυχοφθόρα τελειομανία που δυσκολεύει τη ζωή μας...
Ήθελες όλα τα παιδιά
στη χορωδία σου, καλλίφωνα και μη, για τη χαρά της συμμετοχής και όχι για το
τέλειο αποτέλεσμα...Χάραξες λοιπόν τη δική σου διαδρομή στο δημόσιο σχολείο που
υπηρέτησες χρόνια, δίνοντας όλη την αγάπη σου στο τραγούδι και στη χαρά των
μαθητών σου. Γι αυτό και τα παιδιά σ΄ αγαπούσαν και σε αγκάλιαζαν με το
χαμόγελο και την ψυχή τους...Αγαπούσες τους μεγάλους συνθέτες και τα έργα τους
και ήθελες να τους γνωρίσεις και στους μαθητές σου σε εποχές δύσκολες όπου η Τέχνη
υποτιμάται και περιφρονείται..Αναδείκνυες τα ταλέντα των μαθητών σου στο
τραγούδι και στα μουσικά όργανα και τα πρόβαλλες με αγάπη και περηφάνια..
Στην αρχή της χρονιάς
με κείνο το χαμόγελο που τα ΄βλεπε όλα ωραία και εύκολα είχες πει..<<Θα
κάνω ένα αφιέρωμα στη μεγάλη μας στιχουργό Ευτυχία Παπαγιαννοπούλου..Θα βάλω τα
παιδιά να τραγουδήσουν τα τραγούδια της.>> Όταν στο θύμισα , σε μια
αμήχανη στιγμή στο νοσοκομείο και στο κρεβάτι του πόνου σου , τραγούδησες μέσα από τη μάσκα
του οξυγόνου σου το <<Με ένα όνειρο τρελό , όνειρο απατηλό, ξεκινήσαμε οι
δυο μας..Μα στου δρόμου τα μισά , σβήσαν τα άστρα τα χρυσά, ξαφνικά από τον
ουρανό μας>> της Ευτυχίας, ενώ με το χέρι σου, παρ όλους τους ορούς σου,
συντόνιζες μια φανταστική χορωδία ..
Αυτά που αγαπούσες δεν
τα ξέχασες στιγμή ακόμα και σε κείνες τις πολύ δύσκολες ώρες της νοσηλείας
σου..Κι ενώ ήσουν ένα παιδί, αντιμετώπισες το Τέλος με απίστευτη υπομονή και
καρτερία , γενναιότητα, αξιοπρέπεια και ευγένεια προς όλους, όσοι σε
επισκέφτηκαν , χωρίς κανένα παράπονο , με την ίδια παιδική αφέλεια που είχες στη ζωή σου..
Αγαπούσες τα
Χριστούγεννα..Τη γιορτή της γέννησης του Θεανθρώπου..Είχες πίστη..Δασκάλα
χρόνια στα κατηχητικά σχολεία συνέδεσες τη ζωή σου με τα παιδιά και τους
μαθητές σου ..Όχι με σοβαροφάνεια και σεμνοτυφία αλλά με καλοσύνη και ματιά παιδική.. Πάντοτε περιποιημένη, όμορφη,
χρωματιστή δοτική και χαμογελαστή, μιλούσες
με μεγάλη στοργή για τους δικούς σου ανθρώπους και ιδιαίτερα για τις
ανιψιές σου, που λάτρευες...Αυτά τα Χριστούγεννα δεν θα τραγουδήσεις τα κάλαντα
στη γη..Η τόσο χαρακτηριστική όμορφη φωνή σου θα αντηχήσει σε άλλους τόπους,
στον παράδεισο που ο καλός Θεός ετοίμασε για σένα τόπο αναπαύσεως, δίπλα στους
καλούς γονείς σου ..Να είσαι ήσυχη Ελένη
μου..Δεν θα σε ξεχάσουμε, όσο υπάρχουμε και εμείς. Στην καρδιά μας θα έχουμε
μια ζεστή γωνιά για σένα. Κυρίως δεν θα σε ξεχάσουν οι μαθητές σου, που
συντετριμμένοι έχουν έρθει σήμερα να σε αποχαιρετήσουν και θα σου αναγνωρίζουν
πάντοτε την εργατικότητα , την προσπάθεια και την αγάπη που τους έδειξες όλα
αυτά τα χρόνια μέσα κι έξω από την τάξη στις γιορτές και στις ποικίλες μουσικές
δράσεις που αναλάμβανες με όλη σου τη ζωντάνια, κάνοντας ό,τι καλύτερο
μπορούσες..
Ελένη μου...Δεν θα ξαναδιαβάσεις τον Απόστολο στον αγιασμό του σχολειου μας, δεν θα
ξανατραγουδήσεις στις εξόδους του συλλόγου μας , δεν θα μας ξανακεράσεις τα
γλυκά σου, δεν θα μας ξαναπροσφέρεις τη βεντάλια σου τις μέρες τις ζεστές ....Η
μελωδική φωνή σου όμως θα αντηχεί στα αυτιά μας, πάντα γνώριμη και πάντα
αγαπημένη..Καλό σου ταξίδι...
