ΘΥΜΗΣΟΥ ΤΟΝ ΣΕΠΤΕΜΒΡΗ...

ΣΤΙΧΟΙ: ΓΙΩΡΓΟΣ ΠΑΠΑΣΤΕΦΑΝΟΥ

 ΜΟΥΣΙΚΗ: ΓΙΑΝΝΗΣ ΣΠΑΝΟΣ

ΘΥΜΗΣΟΥ ΤΟΝ ΣΕΠΤΕΜΒΡΗ

Το χέρι δώσ’ μου, δώσ’ μου την καρδιά σου
και πάμε, αν θέλεις, ως τον ουρανό.
Τραγούδι του Σεπτέμβρη είν’ η ματιά σου,
αυτά τα μάτια πόσο τ’ αγαπώ.

Κι αν σκόρπισαν τα φύλλα με τ’ αγέρι,
τον δρόμο κι αν τον σκέπασ’ η βροχή,
για μας είν’ ο Σεπτέμβρης καλοκαίρι,
η αγάπη σου φωτίζει όλη τη γη.

Στα χέρια μου έλα τώρα και κοιμήσου
κι εγώ τις νύχτες θα σου τραγουδώ.
Κι αν κάποτε χωρίσουμε θυμήσου:
Σεπτέμβρη σου `χα πει πως σ’ αγαπώ.

Υ.Γ: Μελαγχολικό αλλά ωραίο. Ταιριάζει με την Αθήνα που ταξίδεψα σήμερα. Την πόλη των φοιτητικών μας χρόνων. Περπάτησα με το παιδί μας  εκεί που περπατήσαμε μαζί. Στα ίδια μέρη. Κέντρο , Νομική, Πλάκα Εξάρχεια.  Σεπτέμβρης . Ο μήνας που δεν σε αφήνει να ξεχάσεις ότι το Καλοκαίρι έφυγε πια ανεπιστρεπτί. Και ό,τι αυτό συμβολίζει…

                                                    ΜΑΡΙΑ ΦΟΥΚΑ

HTTA...

 Ποιητική

-Προδίδετε πάλι τὴν Ποίηση, θὰ μοῦ πεῖς,
Τὴν ἱερότερη ἐκδήλωση τοῦ Ἀνθρώπου
Τὴ χρησιμοποιεῖτε πάλι ὡς μέσον, ὑποζύγιον
Τῶν σκοτεινῶν ἐπιδιώξεών σας
Ἐν πλήρει γνώσει τῆς ζημιᾶς ποὺ προκαλεῖτε
Μὲ τὸ παράδειγμά σας στοὺς νεωτέρους.
-Τὸ τί δὲν πρόδωσες ἐσὺ νὰ μοῦ πεῖς
Ἐσὺ κι οἱ ὅμοιοί σου, χρόνια καὶ χρόνια,
Ἕνα πρὸς ἕνα τὰ ὑπάρχοντά σας ξεπουλώντας
Στὶς διεθνεῖς ἀγορὲς καὶ τὰ λαϊκὰ παζάρια
Καὶ μείνατε χωρὶς μάτια γιὰ νὰ βλέπετε, χωρὶς ἀφτιὰ
Ν᾿ ἀκοῦτε, μὲ σφραγισμένα στόματα καὶ δὲ μιλᾶτε.
Γιὰ ποιὰ ἀνθρώπινα ἱερὰ μᾶς ἐγκαλεῖτε;
Ξέρω: κηρύγματα καὶ ρητορεῖες πάλι, θὰ πεῖς.
Ἔ ναὶ λοιπόν! Κηρύγματα καὶ ρητορεῖες.
Σὰν πρόκες πρέπει νὰ καρφώνονται οἱ λέξεις
Νὰ μὴν τὶς παίρνει ὁ ἄνεμος.

Υ.Γ: Ό,τι χειρότερο , οι λέξεις που τις παίρνει ο  άνεμος. Που τις λες και δεν τις εννοείς .Χωρίς μάτια, χωρίς αφτιά , χωρίς στόμα, περιφέρεσαι υποκρινόμενος το αντίθετο. Διπρόσωπος, δειλός, εκτοξεύοντας κατηγορίες σε άλλους. Το θέμα του ποιήματος είναι άλλο. Ο ρόλος της ποίησης και του ποιητή σε όλες τις εποχές. Κυρίως τις δύσκολες. Εγώ το διάλεξα για να μιλήσω για το ρόλο του ανθρώπου. Που από φόβο αλλά και από φθόνο σιωπά. Όταν πρέπει να φωνάξει…

                                                    ΜΑΡΙΑ ΦΟΥΚΑ

ΓΙΑ ΤΟΝ ΝΩΝΤΑ ΚΑΡΥΜΠΑΛΗ....

 

Πες σε εκείνον , που αμέριμνα κοιμάται, πόσο γρήγορα το βέλος της  Μοίρας πετά, και πόσους ο άστατος καιρός ανεβάζει σήμερα ψηλά, για να τους γκρεμίσει αύριο… Ποιος βρήκε ποτέ  το Χρόνο πάντα νέο ή την τύχη σταθερή….

                                     Άγνωστου Άραβα συγγραφέα, Χίλιες και μια νύχτες

Υ.Γ:  Σωστά. Μόνο που ο άστατος καιρός τον Νώντα δεν τον γκρέμισε ποτέ. Έμεινε ψηλά, πολύ ψηλά εκεί που πάντοτε ποθούσε να κοιτάζει. Πάντα νέος στο Χρόνο και στην καρδιά των χιλιάδων ανθρώπων , μικρών και μεγάλων, που με πολλή συγκίνηση τον αποχαιρέτησαν. Καλό ταξίδι παιδικέ μου φίλε….Εκεί ψηλά……

                                                      ΜΑΡΙΑ ΦΟΥΚΑ

ΕΤΣΙ ΘΕΛΩ ΝΑ ΤΗ ΘΥΜΑΜΑΙ....

Όπως ήταν μικρή. Ξανθούλα και γαλανομάτα, όμορφη και γλυκιά. Γελαστή και ορεξάτη για κουβέντα και για κάθε λογής νοστιμιές. Μεζεδάκια, ποτάκια, γλυκά. Ενημερωμένη για όλα. Σοβαρά και ελαφρά. Καλλιτεχνικά και άλλα.  Έξυπνη και επιμελής στο διάβασμά της. Φιλότιμη και καλοσυνάτη. Άνθρωπος της παρέας. Με τη γιαγιά μου την Μαρίκα που της είχε μεγάλη αδυναμία , τη μητέρα της, την γλυκύτατη θεία μου την Καίτη, τα αδέλφια της και τα αδέλφια μου, στις βόλτες μας στα προσφυγικά και για τι δεν μιλούσε… Ιστορίες παλιές αλλά και νεότερες σεργιάνιζαν μαζί μας . Δουλευταρού από τις λίγες. Άριστη μαθήτρια, σπούδασε στην Γεωπονική σχολή του πανεπιστημίου Αθηνών και εργάστηκε στην Μέση Εκπαίδευση. Μεγαλώνοντας αντιμετώπισε τέρατα .Την αρρώστια και τον χαμό της μητέρας της που δεν ξεπέρασε ποτέ. Τα φαντάσματα που δημιουργεί η ζωή στους ευαίσθητους και γλυκούς ανθρώπους. Την δυσκολία να προσαρμόζεται. Να υπάρχει . Συνειδητά δεν στενοχώρησε ποτέ κανέναν. Αντίθετα έσπευδε πάντα να βοηθήσει τους πάντες. Όσοι την είχαν ανάγκη. Τίμησε όσο μπόρεσε την φιλία και την οικογένεια. Δεν κατάφερε όμως να ζήσει όπως είχε ονειρευτεί. Έφυγε μόνη γιατί το επέλεξε η αρρώστια της. Τώρα όμως είναι μαζί με την γιαγιά και τη μητέρα της σε ένα μπαλκόνι του ουρανού , σε κάποιο κήπο και κουβεντιάζουν όμορφες κουβέντες. Καλή ανάπαυση αγαπημένη μου μεγάλη ξαδελφούλα. Καλό ταξίδι Ξένη μου….

                                                 

                                                               ΜΑΡΙΑ ΦΟΥΚΑ