ΤΡΕΙΣ ΑΝΘΡΩΠΟΙ ΚΟΥΒΑΡΙ...

       Της άρεσε να κατεβαίνει στη θάλασσα τις απογευματινές ώρες. Χωνότανε βαθιά στα νερά της με ανακούφιση. Τα νεύρα της σφιγμένα και μπλεγμένα, σκέτος γόρδιος δεσμός ,σιγά σιγά χαλάρωναν. Ευτυχώς που υπάρχει η θάλασσα… Κάθε απόγευμα οι ίδιες σκέψεις βρεγμένες και αλμυρές…

       Μέχρι που τους είδε να έρχονται με αργό βήμα από το βάρος και τη ζωή. Κρατώντας αγκαλιά σχεδόν έναν άντρα γύρω στα σαράντα...Το παιδί τους που δεν μπορούσε να περπατήσει, έμαθε αργότερα από τη γνωστή κυρία που τα ξέρει όλα στη διπλανή ξαπλώστρα. Αυτοί πατημένα εβδομήντα..Λευκά μαλλιά, ρουφηγμένα μάγουλα, πόδια κουρασμένα.. Ένας άντρας και μια γυναίκα.

         Σχεδόν μηχανικά έστρεψε το κεφάλι στο θέαμα που της φάνηκε πιο ιερό και από επιτάφιο Αγίας Παρασκευής. Οι τρεις άνθρωποι κουβάρι διέσχιζαν την μικρή απόσταση που χωρίζει την αμμουδιά από τη θάλασσα με κινήσεις χορού αρχαίας τραγωδίας. Αργές τελετουργικές κινήσεις με ακρίβεια δευτερολέπτου. Το παιδί- άντρας γαντζωμένο πάνω της. Εκείνη συνεχώς κάτι του ψιθύριζε . Ο πατέρας στωικός προσπαθούσε να κρατήσει το βάρος . Σταυρός ασήκωτος.

        Μπήκαν στη θάλασσα πατώντας με προσοχή τις πρώτες πέτρες. Το βάρος τώρα λιγόστεψε . Παρέλαβε αυτή στη δροσιά της τον πολυφίλητο γιο..Ανακουφισμένοι τώρα κολυμπούν δίπλα- δίπλα. Και οι τρεις. Τους ακούει να γελούν..Και να φανταστείτε δεν έχουν άλλα παιδιά… ακούει τη διπλανή ξαπλώστρα να διακόπτει τη σιωπή .Τροχαίο βλέπετε… Νιώθει να πνίγεται..Δεν μπορεί να μιλήσει ούτε να αποστρέψει το βλέμμα από  τη θάλασσα. Περνά αρκετή ώρα. Τους βλέπει να βγαίνουν με τις ίδιες αγωνιώδεις κινήσεις να αντέξουν το βάρος της ζωής που έφεραν στον κόσμο. Δείχνουν ευτυχισμένοι που τη δρόσισαν.

       Αμίλητη πλησιάζει τις πέτρες που προ ολίγου πάτησαν οι δυο τους με γεμάτη αγκαλιά. Σκύβει δήθεν για να αγγίξει το νερό που τώρα έχει μια λάμψη περίεργη. Τα μάτια της δεν μπορούν να κλάψουν . Προσκυνά τις πέτρες…

                                                                                     ΜΑΡΙΑ ΦΟΥΚΑ.

Υ.Γ: Το αφιερώνω στους τρεις ήρωες της θάλασσας και της ζωής. Σε όσους πεισματικά διεκδικούνε τη δροσιά τους και σε όσους πιστεύουν   ότι τίποτα δεν είναι αυτονόητο…