ΤΟ ΕΓΚΩΜΙΟ ΤΗΣ ΘΑΛΑΣΣΑΣ...

ΤΟ ΕΓΚΩΜΙΟ ΤΗΣ ΘΑΛΑΣΣΑΣ

ΤΟΥ ΚΩΣΤΑ ΚΑΡΥΩΤΑΚΗ

                      Ι
Η θάλασσα  είναι η μόνη μου αγάπη. Γιατί έχει την όψη του
ιδανικού. Και τ' όνομά της είναι ένα θαυμαστικό.
Δε θυμάμαι το πρώτο αντίκρισμά της. Χωρίς άλλο θα
κατέβαινα από μια κορφή, φέρνοντας αγκαλιές λουλούδια. Παιδί
ακόμα, εσκεπτόμουν το ρυθμό του φλοίσβου της. Ξαπλωμένος
στην αμμουδιά, εταξίδευα με τα καράβια που περνούσαν. Ένας
κόσμος γεννιόταν γύρω μου. Οι αύρες μού άγγιζαν τα μαλλιά.
Άστραφτε η μέρα στο πρόσωπό μου και στα χαλίκια. Όλα μου
ήταν ευπρόσδεκτα: ο ήλιος, τα λευκά σύννεφα, η μακρινή βοή
της.

Αλλά η θάλασσα επειδή ήξερε, είχε αρχίσει το τραγούδι
της, το τραγούδι της που δεσμεύει και παρηγορεί.
Είδα πολλά λιμάνια. Στοιβαγμένες πράσινες βάρκες
επήγαιναν δώθε κείθε σαν εύθυμοι μικροί μαθητές. Κουρασμένα
πλοία, με ονόματα περίεργα, εξωτικά, ύψωναν κάθε πρωί τη
σκιά τους. Άνθρωποι σκεφτικοί, ώριμοι από την άλμη,
ανέβαιναν σταθερά τις απότομες, κρεμαστές σκάλες. Άγρια
περιστέρια ζυγίζονταν στις κεραίες.

Ύστερα ενύχτωσε. Μια κόκκινη γραμμή στον ορίζοντα,
μόλις έβρισκε απάντηση στις ράχες των μεγάλων, αργών
κυμάτων. Εσάλευαν σαν από κάποια μυστική, εσωτερική αιτία,
και άπλωναν πλησιάζοντας, για να σπάσουν απαλά, βουβά. Όλα
τ' άλλα -- ο ουρανός, τα βουνά αντίκρυ, το ανοιχτό πέλαγος --
ένα τεράστιο μαύρο παραπέτασμα.

Υ.Γ:  Τα πεζά  του Καρυωτάκη το ίδιο υπέροχα με τα ποιήματά του!!! Σαν τη Θάλασσα..Χθες το πρωί….και το βράδυ....

ΜΑΡΙΑ ΦΟΥΚΑ

ΧΡΟΝΙΑ ΣΟΥ ΠΟΛΛΑ ΚΑΙ ΚΑΛΑ...

Υ.Γ:Σήμερα γιορτάζει όλη γη..Όπου γη..Ηλίας...Χρόνια σου πολλά παιδί μου!!!

ΣΗΜΑΙΝΕΙ Ο ΘΕΟΣ...

Η Αγία του Θεού Σοφία και πάλι Τζαμί… Μια Ανιστόρητη Ανοησία που με θλίβει βαθιά.. Είναι σαν να μετατρέπεις τον Παρθενώνα σε Χριστιανικό Ναό..Το Μπλε Τζαμί σε Εκκλησία ..Μια Συναγωγή σε Μουσουλμανικό Τέμενος.. Γι αυτό  πολλοί Τούρκοι μα  και Μουσουλμάνοι ανά τον κόσμο αλλά και κάθε συνετός άνθρωπος ανεξαρτήτως θρησκείας και εθνικότητας, όλοι  διαφωνούν με αυτή την διχαστική απόφαση που καθόλου δεν συνεισφέρει στην ειρήνη και στην συνύπαρξη….

Και επαναλαμβάνω..

Πόση Εμπάθεια, Σκοπιμότητα και Βλακεία αλήθεια μέσα σε μια τόσο Aπαράδεκτη Πολιτική Κίνηση! Η Αγία Σοφία Τζαμί… Στη συνείδησή μας Ποτέ..

                                                         ΜΑΡΙΑ ΦΟΥΚΑ

 Υ.Γ:Αυτό δεν σημαίνει ότι θα συναινέσω με εθνικιστικές φωνές που αποκαλούν συλλήβδην τους Τούρκους βάρβαρους και τους μουσουλμάνους μιάσματα...Η παραπάνω ενέργεια είναι πολιτική και ως τέτοια την κρίνω.....

ΒΑΣΙΛΗΣ ΜΑΓΓΟΣ..ΓΙΑΤΙ;

ΑΠΛΕΤΟ ΦΩΣ ΣΤΙΣ ΑΙΤΙΕΣ ΘΑΝΑΤΟΥ ΤΟΥ 27ΧΡΟΝΟΥ 

ΒΑΣΙΛΗ ΜΑΓΓΟΥ  ΣΤΟ ΒΟΛΟ

Η ΚΑΤΑΓΓΕΛΙΑ ΤΟΥ ΠΑΤΕΡΑ ΤΟΥ ΕΙΝΑΙ ΕΔΩ

Δεν λέω ότι γνωρίζω το πώς και  το γιατί..Διάβασα ,όπως όλοι, πως ένας νεαρός πέθανε στα 27 του χρόνια  και το όνομά του είναι Βασίλης Μάγγος. Στις 14 Ιουνίου είχε συλληφθεἰ σε διαδήλωση στο Βόλο και είχε ξυλοκοπηθεί άγρια από την Αστυνομία.. Και τώρα πέθανε..Οι δικοί του συνδέουν τα δυο γεγονότα. Έχουν δίκιο; Δεν έχουν; Δεν ξέρω..

Εκείνο που ξέρω είναι ότι στη Δημοκρατία δεν πρέπει να  υπάρχουν σκιές και σύννεφα πίσω από κανέναν θάνατο, πόσο μάλλον ενός 27χρονου παιδιού με όλο το μέλλον να ανοίγεται μπροστά του. Πώς πέθανε; Γιατί πέθανε; Ποια τραύματα έφερε από τον ξυλοδαρμό του και ποιες οι συνέπειές τους στο σώμα του και στην ψυχή του; Να μιλήσουν γιατροί και νοσηλευτές και όχι υπουργοί σε διατεταγμένη υπηρεσία… Να μιλήσουν..Μπορεί και να μην είναι τα πράγματα έτσι όπως τα λένε οι μεν ή οι δε..Αν όμως δεν ριχτεί άπλετο φως στην ιστορία αυτή, εγώ δικαιούμαι να πιστέψω ότι έχει γίνει συγκάλυψη των ενόχων για ευνόητους λόγους..

Ένας νεαρός 27χρονος συμπολίτης μας πέθανε . Οι δικοί του θρηνούν το χαμό του. Η μάνα του δεν θα τον ξαναδεί .Ο πατέρας του δεν θα τον ξαναγκαλιάσει. Για όσους βιαστούν να πουν το γνωστό, τι γύρευε στις διαδηλώσεις, θα τους θυμίσω ότι στη Δημοκρατία οι άνθρωποι έχουν το δικαίωμα του συνέρχεσθαι και διαδηλώνειν… Αυτό δεν αποτελεί απλώς ύλη της Κοινωνικής και Πολιτικής Αγωγής που καλούνται δεκαπεντάχρονοι να παπαγαλίσουν. Είναι  η πεμπτουσία της Δημοκρατίας.. Να μπορούμε δηλαδή να εκφραζόμαστε ελεύθερα συνερχόμενοι χωρίς να υφιστάμεθα βία και απειλή….Και επαναλαμβάνω…

Γιατί πέθανε στα 27 του χρόνια ο Βασίλης Μάγγος;

Ποια τραύματα έφερε από τον ξυλοδαρμό του στις 14 Ιουνίου από την Αστυνομία;

Ποιες οι συνέπειές τους στο σώμα του και στην ψυχή του;

Τι λένε οι γιατροί και οι νοσηλευτές που τον εξέτασαν;

Που και πόσο δίκιο έχουν οι γονείς του που διαμαρτύρονται;

Πόσο ήρεμη  συνείδηση έχουν όσοι  εμπλέκονται στην υπόθεση;

Πόση αδιαφορία χρειάζεται για να σκεπάσεις ένα τέτοιο θάνατο;

ΟΛΑ ΣΤΟ ΦΩΣ…

ΜΑΣ ΑΦΟΡΟΥΝ ΟΛΟΥΣ…ΕΜΕΝΑ ΜΕ ΑΦΟΡΑ…

                                                   ΜΑΡΙΑ ΦΟΥΚΑ

Υ.Γ:Προσωπικά θα χαρώ αν δεν ευθύνεται η Αστυνομία..Δεν έχω εμπάθειες εναντίον κανενός.  Στη Δημοκρατία , ο πολίτης πρέπει να εμπιστεύεται θεσμούς όπως αυτή...Για την ασφάλεια και την προστασία του. Αυτό που υποστηρίζω όμως είναι ότι πρέπει να διαλευκανθεί απόλυτα αυτή η ιστορία..Ο Βασίλης Μάγγος θα μπορούσε να είναι το παιδί όλων μας..Ο Θεός να τον αναπαύσει....

ΑΛΚΗΣ ΑΛΚΑΙΟΣ ..

ΑΛΚΗΣ ΑΛΚΑΙΟΣ: Ο ΠΟΙΗΤΗΣ

Τους προβολείς στήσε
άπλετο φως στη ράμπα να πέφτει.

Η δράση να κυλάει
να παρασέρνεται στη δίνη.

Η τέχνη δεν πρέπει ν’ αντανακλά
σαν τον καθρέφτη
μα σαν φακός να μεγεθύνει.

ΜΑΓΙΑΚΟΦΣΚΙ ΒΛΑΔΙΜΗΡΟΣ

ΜΟΥΣΙΚΗ:Θάνος Μικρούτσικος

ΣΤΙΧΟΙ: Άλκης Αλκαίος

Η ΜΠΑΛΑΝΤΑ ΕΝΟΣ ΦΙΛΗΣΥΧΟΥ

Πώς να κοπάσει ετούτη η τρικυμία
τα κύματά της με καταζητούνε
φορούν οι φίλοι πορφυρό μανδύα
με ρούμι οι βοριάδες με κερνούνε

Στον όλμο εκεί υπνοβάτης βλαστημάει
και τρώει ένα κουλούρι σκεφτικός
έφυγε απ’ την καρδιά μου ο πανικός
και γελαστός την πόρτα μου χτυπάει

Άλογο ατίθασο μακριά με φέρνει
στων κυνηγών του χρόνου την αυλή
ο πυρετός τους την ζωή μου παίρνει
και τ’ άλογό μου τρέπει σε φυγή

Η τρικυμία ποτέ δε θα σβηστεί
για μιαν ανεξιχνίαστην αιτία
καρφώθηκα σε όμορφη εξορία
το πέλαγο καρφί μου και σφυρί

Υ.Γ: Ο Άλκης Αλκαίος  σημάδεψε με τους στίχους του τη ζωή μας..Τα ποιήματά του  που τραγουδήσαμε και θα τραγουδάμε όσο έχουμε φωνή είναι κραυγές, σιωπές και ψίθυροι μαζί. Δεν υπάρχουν. Ο ποιητής του ΕΜΠΑΡΓΚΟ με την πιρόγα του και παρά <<το κακόηθες μελάνωμα>> που του στέρησε τη ζωή είναι πάντα εδώ.

Δεν υπήρξε ποτέ φιλήσυχος με την αδιάφορη έννοια του όρου. Πλήρωσε την αγάπη του για ελευθερία με την ίδια του την υγεία. Συνελήφθη από την Χούντα και βασανίστηκε χωρίς ποτέ να ξεπεράσει τις βλάβες στο σώμα  που του προξένησαν οι βασανιστές του. Η ψυχή και το πνεύμα του όμως άντεξαν για να μας δώσουν ποιητικά διαμάντια που με την μουσική θα ταξιδεύουν στους αιώνες. Όσο υπάρχουν ευαίσθητοι άνθρωποι.

Ένας άλλος ποιητής αγαπημένος, ο Οδυσσέας Ιωάννου, στα χνάρια του Άλκη Αλκαίου, του αφιέρωσε το παρακάτω ποίημα. Είναι γραμμένο δηλαδή γι αυτόν.. Για τη δύσκολη ζωή που έζησε, τα προβλήματα της υγείας του αλλά πάνω από όλα για την αφιέρωσή του στην Τέχνη του και στον αγώνα του Ποιητή να δημιουργεί  παρά τις αντιξοότητες και τα εμπόδια. Και παρόλο που το ποίημα έχει τον προκλητικό τίτλο ΜΙΚΡΕΣ ΝΟΘΕΙΕΣ, ο Άλκης Αλκαίου δεν νόθεψε  τίποτα..Έζησε με πάθος, πόνεσε με το ίδιο πάθος και έφυγε μένοντας όρθιος. Και τρυπάει το ταβάνι…

Δίσκος: Θάλασσα στη σκάλα

Μουσική: Θάνος Μικρούτσικος

 Στίχοι: Οδυσσέας Ιωάννου

ΜΙΚΡΕΣ ΝΟΘΕΙΕΣ 

 Ποτέ του δεν κατάφερε, να βγει σε μια λιακάδα

 και ζει μ' ό,τι περίσσεψε από ένα σκάρτο ποίημα.

Τα πρωινά σηκώνεται με μια βαριά ζαλάδα

 και λέει πως τον ξύπνησε ένα μεγάλο κύμα.

Κρεμάει τις αφίσες του στα παράθυρά του,

 κρύβει το φως, μα κρύβει κι όλα τ' άλλα,

  γιατί το μόνο που λαχτάρησε ως λάφυρά του,

 είναι μια θάλασσα να φτάνει ως τη σκάλα.

Βάζει σημάδια με στιλό πάνω στον τοίχο του,

 μετράει το ύψος του, που πόντο-πόντο χάνει.

 Μα κάθε βράδυ όταν βγαίνει απ' τον ύπνο του,

 στέκεται όρθιος και τρυπάει το ταβάνι.

Είναι που ονειρεύεται, πως φεύγει για ταξίδια,

 πως μπαίνει μέσα σε παλιές φωτογραφίες.

 Ξέρει, αν μπορούσε, θα 'κανε μία απ' τα ίδια,

αλλά τι νόημα έχει τ' όνειρο χωρίς μικρές νοθείες.

Υ.Γ:  Γιατί αυτή η ανάρτηση; Επειδή χθες στο ταξίδι μου για Πάτρα από τη δική μου Πάργα, τα Μαγούλιανα Αρκαδίας, σε όλη τη διαδρομή, ο Άλκης Αλκαίος μου έκανε συντροφιά με τα τραγούδια του.  ( Ο Αλκαίος καταγόταν από την Πάργα και την υπεραγαπούσε. Σχετικά με την καταγωγή του ο ίδιος αναφέρει σε επιστολή του προς το Σύλλογο Παργινών Αθήνας: «Στους φίλους μου καλλιτέχνες, όταν με ρωτούν για την καταγωγή μου, απαντώ ότι ο μεν Βαγγέλης [Λιάρος] είναι γέννημα Κοκκινιώτης και θρέμμα Παργινός, ο δε Άλκης [Αλκαίος] είναι γέννημα και θρέμμα Παργινός. Την Πάργα άλλωστε “περιέχουν” όλα μου τα τραγούδια κι ας είναι μόνο ένα απ’ αυτά που την αναφέρει ρητά (είναι η “Άνοιξη της Πάργας”), γιατί επί 45 χρόνια απ’ αυτήν φεύγω και σ’ αυτήν επιστρέφω κάθε καλοκαίρι. Γιατί η Πάργα μας είναι η νιότη μου, ο έρωτάς μου, το ταξίδι μου και η Ιθάκη μου». )

Περνώντας από την διασταύρωση για Δερβινή (Κρυόβρυση Ηλείας) εκεί που τώρα  αναπαύεσαι Εσύ που τόσο αγαπούσες την Πιρόγα, σου την αφιερώνω..Όπως βλέπεις έχω φύγει αλλά δεν ξεχνώ……

 Ερωτικό ( Με μια πιρόγα ) Στίχοι: Άλκης Αλκαίος

 Μουσική: Θάνος Μικρούτσικος

Πρώτη εκτέλεση: Μανώλης Μητσιάς

 Άλλες ερμηνείες: Χαρούλα Αλεξίου Βασίλης Παπακωνσταντίνου Νότης Σφακιανάκης Βασίλης Καρράς

 Με μια πιρόγα φεύγεις και γυρίζεις

 τις ώρες που αγριεύει η βροχή

 στη γη των Βησιγότθων αρμενίζεις

 και σε κερδίζουν κήποι κρεμαστοί

 μα τα φτερά σου σιγοπριονίζεις

Σκέπασε αρμύρα το γυμνό κορμί σου

 σου 'φερα απ' τους Δελφούς γλυκό νερό

 στα δύο είπες πως θα κοπεί η ζωή σου

και πριν προλάβω τρις να σ' αρνηθώ

 σκούριασε το κλειδί του παραδείσου

Το καραβάνι τρέχει μες στη σκόνη

 και την τρελή σου κυνηγάει σκιά

πώς να ημερέψει ο νους μ' ένα σεντόνι

πώς να δεθεί η Μεσόγειος με σχοινιά

 αγάπη που σε λέγαμ' Αντιγόνη

 Ποια νυχτωδία το φως σου έχει πάρει

 και σε ποιο γαλαξία να σε βρω

εδώ είναι Αττική φαιό νταμάρι

 κι εγώ ένα πεδίο βολής φτηνό

που ασκούνται βρίζοντας ξένοι φαντάροι…

                                              

                                                                    

                                                                ΜΑΡΙΑ ΦΟΥΚΑ

ΠΥΡΚΑΓΙΕΣ...ΑΠΟ ΤΗΝ ΘΕΑΤΡΙΚΗ ΟΜΑΔΑ ΤΗΣ Α΄ ΕΛΜΕ ΑΧΑΙΑΣ..

Την  Θεατρική παράσταση  Πυρκαγιές του Ουαζντί Μουαουάντ σε μετάφραση Έφης Γιαννοπούλου ανέβασε χθες η θεατρική ομάδα ΑΠΟ ΚΟΙΝΟΥ της Α΄ΕΛΜΕ ΑΧΑΙΑΣ, σε σκηνοθεσία του Φώτη Λάζαρη ,στο φιλόξενο θέατρο του 9^ου ΕΠΑΛ στο Κουκούλι, τηρώντας φυσικά όλα τα μέτρα προφύλαξης …

Είναι από τις παραστάσεις που θα θυμάμαι.. Η ιστορία βγαλμένη λες από Αρχαία Τραγωδία κρατά αμείωτο το ενδιαφέρον μέχρι το τέλος που είναι συνταρακτικό για την αλήθεια του και την πληγή του..Η Ναουάλ Μαρουάν, η  βιασμένη κόρη ενός άλλου Οιδίποδα πιο βίαιου και πιο αθώου μαζί αναζητά με την εκκωφαντική σιωπή της τη δικαίωση στο όνομα όλων των θυμάτων των πολέμων  και των τάφων χωρίς όνομα. Την ακολουθείς σ΄ αυτή την πορεία να κρατά τις υποσχέσεις της  στη Ζωή, στον Έρωτα , στη Γνώση  και στην Απόγνωση..Τέλος στη Συγγνώμη...
 
Δεν ανασαίνεις. Όλος ο θίασος,  σαν ένας άνθρωπος που  πάλεψε με θεούς και δαίμονες για να είναι παρών στην μεγάλη συνάντηση, σε ταξιδεύει στην απεγνωσμένη προσπάθεια του ανθρώπου να σταθεί όρθιος μέσα στην κόλαση που δημιούργησε και  δημιουργεί ο ίδιος.Του πολέμου και της προσφυγιάς.. Η καρδιά σου χτυπά δυνατά  όταν συντονίζεται με τη σκηνή που πάλλεται από λέξεις και συναισθήματα..Φόβος, Φρίκη, Έρωτας, Αγάπη, Απειλή και πάλι Έρωτας και Φόβος και Φρίκη και Αγάπη.. Λέξεις και συναισθήματα… Θύτες δικαιωμένοι και αδικαίωτα θύματα..Πώς να σταθείς υποκριτικά στο ύψος τους και να τα δικαιώσεις; Να μην τα τρομάξεις, να μην τα λυπηθείς, να μην τα αγιοποιήσεις; Απλώς  να γίνεις η φωνή τους στη σιωπή και το φως στο σκοτάδι τους;
 
Φαντάζει ακατόρθωτο..Αλλά η θεατρική ομάδα της Α΄ ΕΛΜΕ ΑΧΑΙΑΣ το κατάφερε χθες με τρόπο συγκλονιστικό. Και ταπεινό..Και μεγαλειώδη… Έσωσε το μυστικό…

Στις ερωτήσεις θες ν’ απαντήσεις, να λύσεις γρίφους παλιούς.

 Στις αναμνήσεις θέλεις να κλείσεις της γης τους άγριους παλμούς.

 Μικρές οι λέξεις, πώς να το χωρέσεις τ’ ακριβό μυστικό.

 Κι αν δεν το ξέρεις, όσο κι αν το θέλεις, δε μπορώ να σ’ το πω.

Ζητάς να μάθεις, να ξεδιψάσεις από της γης την πηγή.

Μ' αυτά που ξέρεις πάντα μαθαίνεις, δεν έχει άκρη η αυγή.

 Μες τη ζωή σου, μόνο εκεί, θυμήσου, θα τη βρεις την κλωστή.

 Αυτήν που υφαίνει, ό,τι μας ζεσταίνει, κι ανασαίνει η ψυχή.

 Κι αν σκοτεινιάζει, κάπου χαράζει, μακριά η μέρα ξυπνά.

 Κι αν συννεφιάζει, μη σε τρομάζει, κρατά το φως η καρδιά.

 Κι απ' τα αστέρια πέφτει μες τα χέρια στάλα - στάλα η φωτιά.

 Κρατάς τ’ αστέρια μες τα δυο σου χέρια, μη ζητάς πιο πολλά

 Και κάποιο βράδυ στείλε καράβι στον ξεχασμένο γιαλό.

 Ονείρου χάδι βάλε σημάδι, μη φοβηθείς τον καιρό.

 Νερό και δυόσμο πότισε τον κόσμο, μόνο αυτό σου ζητώ.

 Δυο φύλλα δυόσμο χάρισε στον κόσμο, σώσε το μυστικό.

       

        
Ποιο μυστικό ; Αυτό που ο συγγραφέας του έργου μας φανέρωσε με το σπουδαιότερο εργαλείο που δημιούργησε  ποτέ ο άνθρωπος: το θεατρικό λόγο..Μας είπε λοιπόν…

Το θέατρο είναι η δική μου αξιοπρέπεια

        Γιατί ο χρόνος είναι παράξενο ζώο

        Και μια λέξη αρκεί να φωτίσει τα πάντα

        Γι αυτό να μάθεις να γράφεις, να μετράς, να μιλάς

        Αν σωπαίνεις για τα εγκλήματα, γίνεσαι συνένοχος

        Γι αυτό να μιλάς…

        Πρέπει να  σπάσουμε το νήμα

        Που  χωρίζει το θύτη απ΄ το θύμα

        Τώρα πρέπει να ξαναχτίσουμε την ιστορία

        Και να θυμάσαι

        Ο άνθρωπος είναι ένα τέρας που οφείλει να εξημερωθεί

        Να μιλάς..

Γιατί τα παιδικά χρόνια είναι ένα μαχαίρι καρφωμένο                   στο λαιμό

Να μάθεις να γράφεις, να μετράς, να μη σωπαίνεις

Και μη ξεχνάς

Τώρα που είμαστε μαζί όλα θα πάνε καλύτερα…

Θερμά  Συγχαρητήρια σε όλη τη θεατρική ομάδα…

Άγγελο Μπουμπούλη
Ελένη Νταή
Βασίλη Παπαδόπουλο
Χρήστο Σιάχο
Μαρία Δαλαμήτρου
Ευτυχία Χρυσοβέργη
Νίκο Κωσταντόπουλο
Νίκο Παναγόπουλο
Χρήστο Σταθόπουλο
Παναγιώτα Οικονόμου
Στέφανο Στάθη
Γιώργο Πουρνάρη
Φώτη Λάζαρη
Δήμητρα Βαρβαρίγου
Ελένη Πανταζοπούλου
Δέσποινα Μάη

Στους υπέροχους συναδέλφους  και φίλους που δαπάνησαν χρόνο και χρόνο και χρόνο και ψυχή και  ψυχή και ψυχή… 

Στο Φώτη Λάζαρη που είναι η καρδιά της ομάδας…

 Σε όλους όσους βοήθησαν να ξεσπάσει   αυτή  η  ΠΥΡΚΑΓΙΑ…

Σκηνοθεσία, Μουσική, Σκηνικά, Φώτα ...Άρτια όλα ...Μπράβο, Φώτη Λάζαρη, Νίκο Αντωνίου, Νέλλη Χασιώτη, Χρήστο Σιάχο, Γιώργο Ντάφλο, Eno Shkadrani, Βασίλη Βανταράκη, Αγγελίνα Βγενοπούλου, Βασίλη Λάγιο, Ελένη Σιγαλού..

Συγκλονιστική στο ρόλο της και η δική μας Παναγιώτα Οικονόμου , αγαπημένη φίλη και συνάδελφος… Χίλια Μπράβο Γιώτα…….

                                                      ΜΑΡΙΑ ΦΟΥΚΑ..

 Λίγα λόγια για το έργο:  ΠΥΡΚΑΓΙΕΣ  (ΑΠΟ ΤΟ ΔΙΑΔΙΚΤΥΟ)

“Υπάρχουν αλήθειες που ο μόνος τρόπος ν’ αποκαλυφθούν
Είναι να τις ανακαλύψεις μόνος.”
 

Στη Ζαν και τον Σιμόν, δίδυμα αδέλφια, παραδίδεται ένας φάκελος με τις τελευταίες επιθυμίες της μητέρας τους, της Ναουάλ Μαρουάν. Ανατρέποντας το παρόν των δύο παιδιών, η Ναουάλ τούς ζητά να αναζητήσουν έναν πατέρα, τον οποίο νόμιζαν νεκρό, και έναν αδελφό που δεν γνώριζαν την ύπαρξή του. Η προσωπική διαδρομή των ηρώων αποκαλύπτει, καθώς ξετυλίγεται, την τραγική ιστορική πραγματικότητα ενός εμφυλίου πολέμου. Ακολουθώντας τα δύο αδέλφια την αντίστροφη πορεία από εκείνη της μητέρας τους, έρχονται αντιμέτωπα με μια αποκάλυψη, κάτω από το βάρος της οποίας, τίποτα πια δεν θα είναι το ίδιο.

Ποια ήταν στην πραγματικότητα η μητέρα τους; Γιατί έμεινε στην σιωπή τα τελευταία πέντε χρόνια της ζωής της;
 

Ο πολυβραβευμένος Λιβανοκαναδός συγγραφέας Ουαζντί Μουαουάντ με τον δικό του χαρακτηριστικό τρόπο γραφής καταφέρνει να δημιουργήσει ένα άκρως πολιτικό κείμενο, όπου η Ιστορία συναντά τη μυθοπλασία, και ο άνθρωπος αποκαλύπτεται στην πιο «απάνθρωπη» διάστασή του, ενώ ταυτόχρονα η συγχώρεση γίνεται ο μοναδικός δρόμος για την επιβίωσή του.