Στους συντρόφους μου του Μετώπου.....

Σύντροφοι.

 Πια καμιά ελπίδα δεν υπάρχει .

Ξεμάθανε  οι άνθρωποι να ελπίζουν.

Διαψεύσεις πάνω στις διαψεύσεις.

Βουνά τα λόγια που πληγώνουν.

Και κει που δεν το περιμένεις.

Δημηγορίες πλήρους τρέλας

Σε  φορτηγά ψυγεία τις φορτώνουν.

Αιώνες, απαράλλαχτες παγίδες

Για φονικά τροχαία μες στους δρόμους.

Ψεύτικοι θρήνοι μας εμπαίζουν.

Μα πριν αλέκτωρ τρις λαλήσει

Τη μάνα τους έχουν προδώσει.

Μονάχοι υπάρχουμε και με  σημαία

Το σφάξε με να αγιάσω αγά μου.

Μοναχικά απεργούμε ενοχικοί

Στων υπολοίπων συνετών τη χλεύη.

Κουράστηκα. Βαρέθηκα. Ουρλιάζω.

Και ναι στο μέγα ατόπημα υποκύπτω.

Απαισιόδοξη και αριστερή αντάμα.

        ΜΑΡΙΑ ΦΟΥΚΑ.