ΣΟΦΙΑ- ΒΟΥΚΟΥΡΕΣΤΙ !!!

Υ.Γ: Επιστρέψαμε χθες! Γεμάτοι εικόνες και συναισθήματα.Η ζωή ένα ταξίδι και το ταξίδι όπως η ζωή..Με τα ωραία αλλά και τα δύσκολα..Η καλή παρέα όμως τα κάνει όλα εύκολα και όμορφα...Κι εμείς ήμασταν μια δεμένη ομάδα, καθηγητές και μαθητές..Υπέροχα παιδιά και ακόμα πιο υπέροχοι συνάδελφοι.. Ταξιάρχη, Κατερίνα, Γίώτα  ..σας αφιερώνω το τραγούδι...Το ταξίδι...<<εγώ θα κάνω ταξίδι τη ζωή μου..ο κόσμος είναι μεγάλος και απέραντος...>>

                                                                       ΜΑΡΙΑ ΦΟΥΚΑ

ΤΟ ΤΑΞΙΔΙ....

Στίχοι: Αλκίνοος Ιωαννίδης Μουσική: Παραδοσιακό Γαλλικό ROM Πρώτη εκτέλεση: Αλκίνοος Ιωαννίδης Λουλούδια και τραγούδια και τάματα σου φέρνω να στεγνώσεις τα κλάματα Πράσινους κήπους θα απλώσω να ξαπλώσεις Κι αν λίγο με νοιώσεις το γέλιο σου θα δω Κι όσα σε πνίγουνε δάκρυα κι όσες πίκρες Στη θάλασσα ρίχτες το γέλιο σου να δω Στον ύπνο και στο ξύπνιο και στ' όνειρο Σκοτάδι δίχως τέλος και όριο Μα εγώ θ' ανάψω κεράκια τα όνειρά μου Αγάπη δικιά μου στο φως τους να σε δω Κι όταν θα κάψω λαμπάδες τα φτερά μου Κρυμμένη ομορφιά μου στο φως τους θα σε δω Ο κόσμος μας μεγάλος και απέραντος Χανόμαστε στα βάθη του σύμπαντος Μα εγώ θα κάνω ταξίδι τη ζωή μου Αγάπη ακριβή μου για να 'ρθω να σε βρω Μέσα στ' αστέρια σαν φως θα ταξιδέψω Σαν άστρο θα πέσω για να 'ρθω να σε βρω

ΤΟ ΤΑΞΙΔΙ!!

Υ.Γ: Εγώ πάλι λέω ότι το ταξίδι θέλει καλή παρέα!! Και έχουμε άφθονη!! Μικροί μεγάλοι λοιπόν  αύριο επί ποδός..Ταξιδεύουμε ..Ο Θεός μαζί μας! 

                                                     ΜΑΡΙΑ ΦΟΥΚΑ

ΧΩΡΙΣ ΦΟΒΟ ΚΑΙ ΠΑΘΟΣ...

ΜΑΣΚΕΣ!!!

Ποτέ δεν μ΄ άρεσαν οι Αποκριές.

Το επιδεικτικό ξεφάντωμα.

Οι μάσκες.

Το υποκριτικό ναυάγιο της λύπης

Που είναι πάντα ζωντανή

Και κρύβεται

Σε δήθεν γλεντοκόπια.

Πάντα αντιπαθούσα

Τις καλοπληρωμένες επετείους

Τις αφιερωμένες μέρες

Σε λαμπερά περιτυλίγματα

Χωρίς ουσία.

Μόνο και μόνο για να κρύβεται

Στις λέξεις

Η γενική ανοησία.

Ποτέ δε μ΄ άρεσαν οι Αποκριές.

Τα κάθε είδους προσωπεία.

Υ.Γ: Δεν το έχω με το Καρναβάλι..Από μικρή..Τόση χαρά και κέφι να επιδεικνύεται με κραυγές παντού  μου δημιουργεί τάσεις φυγής… Με πνίγει τόσο ξεφάντωμα..Ιδιοτροπία μου θα μου πείτε..Χρήζει ψυχιατρικής ενδεχομένως ανάλυσης.. Τί σε πειράζει κυρά μου να χαίρεται και να γλεντά ο κόσμος; Τόσα προβλήματα έχει. Να μη το ρίξει λιγάκι έξω;  Δίκιο βουνό, αγαπητοί μου φίλοι..Μόνο που εγώ δεν έχω πρόβλημα με τη χαρά..Έχω με την απειλή που εκτοξεύει γύρω της να σε διδάξει τι θα πει Πατρινός.. Έχω με την αδιάκριτη επίδειξή της χωρίς έλεος για τους πιο cool τύπους, τους αγοραφοβικούς  και τους μελαγχολικούς ή τους ιδιότροπους σαν και μένα..Έχω με τη χαρά που βιώνεται ως υποχρέωση. Και πάλι ο αντίλογος..Αν δεν σου αρέσει κυρά μου δεν σε υποχρεώνει κανένας να χαρείς και να διασκεδάσεις .Πρέπει να μας χαλάσεις τη διάθεση με τις φιλοσοφικές σου αρλούμπες; Επαναλαμβάνω. Είμαι άνθρωπος που επιζητώ τη χαρά στην παρέα , στην επαφή με τους ανθρώπους , στη καθημερινή συνάντηση.. Βλέπω συνήθως με επιείκεια κάθε ανάγκη του ανθρώπου να εκφραστεί και να εκφράσει συναισθήματα. Απλώς δεν αντέχω αυτό να ταυτίζεται με παρελάσεις αλαλαζόντων που χοροπηδούν σαν να μην υπάρχει αύριο. Ντροπή της Πάτρας πάψε..Ακούω από παντού..Ο.Κ φίλοι μου, εσείς που αγαπάτε το Καρναβάλι και δεν είστε λίγοι, συγχωρέστε με..Δεν αμφιβάλλω για την ειλικρινή χαρά σας..Και περί ορέξεως… Τα γνωστά… Καλή Καθαρή Δευτέρα  σε όλους  και καλή Σαρακοστή…

                                                  ΜΑΡΙΑ ΦΟΥΚΑ

ΓΥΝΑΙΚΑ...

1.    Νίκος Καββαδίας, «Γυναίκα»

Χόρεψε πάνω στο φτερό του καρχαρία

Παίξε στον άνεμο τη γλώσσα σου και πέρνα

Αλλού σε λέγανε Γιουδήθ, εδώ Μαρία

Το φίδι σκίζεται στο βράχο με τη σμέρνα

                        Από παιδί βιαζόμουνα, μα τώρα πάω καλιά μου  

         Μια τσιμινιέρα με όρισε στον κόσμο και σφυρίζε

Το χέρι σου, που χάιδεψε τα λιγοστά μαλλιά μου      για μια στιγμή αν με λύγισε, σήμερα δεν με ορίζει

Βαμμένη. Να σε φέγγει κόκκινο φανάρι

Γιομάτη   φύκια και ροδάνθη, αμφίβια Μοίρα

Καβάλαγες ασέλωτο με δίχως χαλινάρι

πρώτη φορά, σε μια σπηλιά, στην Αλταμίρα

Σαλτάρει ο γλάρος το δελφίνι να στραβώσει

Τι με κοιτάς; Θα σου θυμίσω εγώ που μ’ είδες

Στην άμμο πάνω σ’ είχα ανάστροφα ζαβώσει

τη νύχτα που θεμέλιωναν τις Πυραμίδες

Βαμμένη. Να σε φέγγει φως αρρωστημένο

διψάς χρυσάφι. Πάρε, ψάξε, μέτρα

Εδώ κοντά σου, χρόνια ασάλευτος να μένω

ως να μου γίνεις Μοίρα, Θάνατος και Πέτρα….

Υ.Γ: Αλλού σε λέγανε  Γιουδίθ.. Εδώ Μαρία… Χρόνια πολλά σε όλες τις γυναίκες..όσο για τον τελευταίο στίχο του ποιήματος…. υπέροχος .....Μοίρα, Θάνατος και Πέτρα...Οι Γυναίκες όλες.....

ΜΑΡΙΑ ΦΟΥΚΑ