ΕΙΝΑΙ ΚΑΙ ΦΑΙΝΕΣΘΑΙ...

Δεν είναι πάντοτε εμφανές

Το Φαίνεσθαι.

Το αδειανό πουκάμισο

Του Είναι.

Παρεμπιπτόντως

Οι λέξεις αλλοιώνονται.

Γίνονται  αινίγματα.

Εποικοδομητικά θρηνούν

Πανάρχαιες ρήσεις.

-Πόσα κορμιά πληρώνοντας

Το τίμημα

Έπεσαν-

Για μια Ελένη φούσκα.

Αγορών και εύρυθμων μεγάλων οίκων.

Μαχών εικονικών

Με όρους  Μ.Μ.Ε.

Το Είναι και το Φαίνεσθαι.

Δυο τρόποι.

Να λες το ίδιο ψέμα.

Όταν πιστεύεις

Στην διπλωματία με λέξεις από δέλτα.

Όπως δόλος.

Δούρειος ίππος.

Δαιδαλώδεις διαβουλεύσεις

Μαχαίρι δίκοπο.

Το Είναι και το Φαίνεσθαι.

Να ισορροπείς

Τα πράγματα

Κατά πως σε Συμφέρει.

Ακροθιγώς σε πτώματα πατώντας.

Και  κλέβοντας ζωές.

Όταν

Εκλείπει

Ολωσδιόλου

Το  ΔΕΟΝ ΓΕΝΕΣΘΑΙ.

              ΜΑΡΙΑ ΦΟΥΚΑ.

ΣΥΜΒΑΙΝΕΙ....

ΒΛΑΝΤΙΜΙΡ ΜΑΓΙΑΚΟΦΣΚΙ (1893-1930)

Ελευθερία έκφρασης

Τη πρώτη νύχτα πλησιάζουνε

και κλέβουν ένα λουλούδι

από τον κήπο μας

και δε λέμε τίποτα.

Τη δεύτερη νύχτα δε κρύβονται πλέον

περπατούνε στα λουλούδια,

σκοτώνουν το σκυλί μας

και δε λέμε τίποτα.

Ώσπου μια μέρα

-την πιο διάφανη απ’ όλες-

μπαίνουν άνετα στο σπίτι μας

ληστεύουν το φεγγάρι μας

γιατί ξέρουνε το φόβο μας

που πνίγει τη φωνή στο λαιμό μας.

Κι επειδή δεν είπαμε τίποτα

πλέον δε μπορούμε να πούμε τίποτα

Υ.Γ: Το αφιερώνω σ΄αυτούς που μιλάνε ξεκάθαρα. Χωρίς φόβο . Και λένε αυτό που πραγματικά θέλουν. Και αγωνίζονται  γι αυτό .

                                                   ΜΑΡΙΑ ΦΟΥΚΑ

ΑΛΛΑΓΗ.....

Τα  λάμδα της

Η αλλαγή

Φαρδιά πλατιά

Ξαπλώνει.

Προστατευμένα

Στου άλφα

Τα ηχηρά τα τείχη.

Αναπόφευκτα

Ανακουφίζουν

Τον υγρό τους πόθο.

Όλα μαζί πατούν

Στη γη.

        ΜΑΡΙΑ ΦΟΥΚΑ

ΕΙΜΑΣΤΕ ΑΙΣΙΟΔΟΞΟΙ...

Υ.Γ: ΑΠΟ ΤΟ ΠΑΡΑΜΥΘΙ ΧΩΡΙΣ ΟΝΟΜΑ...ΣΕ ΜΙΑ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑ ΜΕ ΟΝΟΜΑΤΕΠΩΝΥΜΟ. ΕΛΠΙΖΟΥΜΕ ..ΧΩΡΙΣ ΗΤΤΟΠΑΘΕΙΑ...
                                                      ΜΑΡΙΑ ΦΟΥΚΑ

ΣΤΙΓΜΕΣ ΖΩΗΣ...

ΛΑΙΚΗ ΑΓΟΡΑ

Ανακατεύονται

Οι  φωνές

Και

Οι καλημέρες.

Να αλλάξει χέρια

Διεκδικεί

Η γη

Με τους καρπούς της.

Να 

Πλησιάσει φιλικά

Τα ταπεινά

Βαλάντια.

Περνώ ανάμεσα .

Ενώνομαι

Με

Το ποτάμι των ανθρώπων.

Ισορροπώ

Σε ολισθηρό κατήφορο.

Μου απλώνουν χέρια

Άγνωστοι .

Δεν έχουν πια

Τι να αγοράσουν.

Ανταποκρίνομαι .

Να δίνεις και να παίρνεις

Τίμιο.

Να αναζητάς

Μια θεραπεία.

Πάντοτε

Μέσα στη ζωή .

     

               ΜΑΡΙΑ ΦΟΥΚΑ

ΑΣΠΡΑ ΚΑΡΑΒΙΑ ΤΑ ΟΝΕΙΡΑ ΜΑΣ...

Υ.Γ:<< Αξίζει φίλε να πεθάνεις για ένα όνειρο κι ας είναι η φωτιά του να σε κάψει>>
                                                              ΤΣΕ ΓΚΕΒΑΡΑ
             ΟΨΟΜΕΘΑ!!!;;;
            ΜΑΡΙΑ ΦΟΥΚΑ
                                                              

ΣΗΜΕΡΑ ΨΗΦΙΖΟΥΜΕ!

ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΣΟΥΡΗΣ ( 1853- 1919)

Ὁ Ῥωμηὸς στὸν Παράδεισο.

Θεούλη μου, τί σοῦ ῾λθε νὰ μ᾿ ἁγιάσεις;
νομίζεις πῶς θὰ μ᾿ ἔμελλε καθόλου,
ἂν ἤθελες κι ἐμένα νὰ κολάσεις
καὶ μ᾿ ἔστελνες παρέα τοῦ διαβόλου;
Μ᾿ ἀρέσει ὁ Παράδεισος, ἀλήθεια,
χωρὶς δουλειὰ σκοτώνω τὸ καιρὸ
βλέπω ἁγίους γύρω μου σωρό,
διαβάζω συναξάρια, παραμύθια,
κι ἀκούω καὶ τραγούδια θεϊκά,
μά, ἔλα ποὺ δὲν ἔχετε συνήθεια,
νὰ λέτε κι ἕνα δυὸ πολιτικά!
Σὺ κυβερνᾷς γιὰ πάντα μὲ γαλήνη
κι ὥρα ἀπ᾿ τὸ θρόνο σου δὲ πέφτεις...
Ἂς ἦταν δυνατὸν Θεὸς νὰ γίνει
καὶ ἄλλος σὰν ἐσένα, λίγο ψεύτης,
νὰ μοιρασθεῖ τῶν οὐρανῶν τ᾿ ἀσκέρι,
νὰ πᾶνε καὶ μ᾿ ἐκεῖνον οἱ μισοί,
νά ῾ρχεται αὐτός, νὰ πέφτεις σύ,
νὰ γίνεται λιγάκι νταραβέρι...
Μὰ ὅλα ἐδῶ εἶναι τακτικά,
ὁ οὐρανὸς Θεὸ ἐσένα ξέρει,
καὶ δὲ μιλοῦν πολιτικά!
Ἐδῶ ποὺ μ᾿ ἡσυχία ὅλοι ζοῦνε,
γιὰ μένα εἶναι κόλαση μεγάλη,
πολιτικὰ τ᾿ αὐτιά μου ἂς ἀκοῦνε,
κι ἂς εἶμαι καὶ στὴ κόλαση, χαλάλι!
Ἂν εἶχες εἰς τὸ νοῦ νὰ μὲ κολάσεις,
καὶ μ᾿ ἔφερες κοντά σου γιὰ ποινή,
νά! κόλαση γιὰ ῾μὲ ἀληθινή...
Μά, φθάνει πιά, Θεέ μου, μὴ μὲ σκάσεις,
καὶ διῶξε με στὸ λέω παστρικά,
γιατὶ ἀλλιῶς στιγμὴ δὲ θὰ ῾συχάσεις...
Μονάχος θὰ μιλῶ πολιτικά!

Υ.Γ: Εκλογές σήμερα και θυμήθηκα το Γεώργιο Σουρή . Με τη σατιρική του πένα μίλησε για τους πολιτευτές και τους πολιτικάντηδες ,τους δημαγωγούς και τους δημοκόπους της εποχής του ..Αλλά και για την διακαή επιθυμία του Έλληνα να μιλά πολιτικά, χωρίς απαραίτητα να ακούει τους άλλους ή να τον ακούν οι άλλοι. …Εγώ προσωπικά το προτιμώ αυτό από το να αδιαφορεί και να απέχει από την πολιτική ξαπλωμένος σε κάποια παραλία ή σε κάποιο καναπέ ριζωμένος..Θα μου πείτε και οι δυο αυτές στάσεις ζωής δεν βοηθούν να αλλάξουμε την κοινωνία προς το καλύτερο. Επιμένω ότι η συμμετοχή στην πολιτική ζύμωση λειτουργεί τελικά υπέρ της δημιουργίας μιας πολιτικής συνείδησης απαραίτητης για τη ζωή και τη δράση. Εκλογές σήμερα λοιπόν και θα ψηφίσουμε χωρίς φόβο και πάθος. Έτσι γίνεται στην Δημοκρατία. Καλή ψήφο σε όλους. Έτσι κι αλλιώς η ζωή με τα προβλήματά της θα μας ενώσουν και πάλι ανεξάρτητα από το όποιο αποτέλεσμα.

                                                                   ΜΑΡΙΑ ΦΟΥΚΑ

ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ ΠΟΛΥΑΓΑΠΗΜΕΝΕΣ ΜΟΥ ΠΟΛΥΞΕΝΟΥΛΕΣ..ΜΑΜΑ ΚΑΙ ΠΟΛΥΞΕΝΗ ΜΟΥ ΟΜΟΡΦΗ..

Υ.Γ1: Τις πιο όμορφες ευχές μου στο δρόμο σας. Την πιο μεγάλη αγάπη στη ζωή σας. Υγεία, ευτυχία, πρόοδο..Σας υπεραγαπώ...

 Υ.Γ2: Φωτάκο, χρόνια πολλά για τα γενέθλιά σου....Γρήγορα μπαμπάς.....
                                                                          ΜΑΡΙΑ ΦΟΥΚΑ

ΑΠΟΦΑΣΗ...

Η ΟΜΙΧΛΗ ΜΠΑΙΝΕΙ ΑΠΟ ΠΑΝΤΟΥ ΣΤΟ ΣΠΙΤΙ

Γκρίζα σύννεφα κύκλωναν

Το σπίτι.

Υποχωρούσαν οι οροφές

Οι τοίχοι.

Δεν είχες τόπο να σταθείς.

Η ομίχλη.

Σε δίχτυ ανθεκτικό παγιδευμένος

Μέρες.

Ανάσες υποβρύχιες

Στιγμές.

Το μόνο σιωπηλό ταξίδι

Ο φόβος.

Θρύψαλα ενώνεις να πατήσεις.

Βγαίνεις .

Στο πιο θολό τοπίο

Πολεμάς.

Ο φόβος είναι αρρώστια.

Απόφαση .

Και τον νικάς.

                         ΜΑΡΙΑ ΦΟΥΚΑ.

Υ.Γ: Ό,τι στη ζωή μας έχει ομίχλη, το αρνούμαστε .Όσο δύσκολο κι αν είναι. Με όποιο κόστος. Αλλιώς πνιγόμαστε και παρασύρουμε μαζί μας κι άλλους. Αργά ή γρήγορα  ο φόβος κυριαρχεί. Αν δεν τον αντιμετωπίσουμε με όποιο κόστος.

                                                                       ΜΑΡΙΑ ΦΟΥΚΑ

Ο ΤΙΜΩΝ Ο ΑΘΗΝΑΙΟΣ...

Γιος του Εχεκρατίδη έζησε στους χρόνους του Πελοποννησιακού πολέμου, όπως αναφέρει ο Θουκυδίδης και καταγόταν από το δήμο Κολυττό. Έλαβε τη φιλοσοφική μόρφωση της εποχής του και, εξαιτίας της ηθικής κατάπτωσης των συγχρόνων του, οδηγήθηκε σε μίσος κατά της ανθρωπότητας. Αποσύρθηκε στον Υμηττό και ζούσε απομονωμένος, έχοντας μαζί του κάποιον Απήμαντο,^[5] που τον ακολούθησε σε αυτό το τρόπο ζωής. Η μισανθρωπία του Τίμωνα τον κατέστησε αντικείμενο σάτιρας των κωμωδιογράφων της εποχής του και αναφέρονται γι΄αυτόν πολλά ανέκδοτα. Πέθανε από γάγγραινα, γιατί όταν κάποτε έπεσε από ένα δένδρο αρνήθηκε να δεχτεί τις φροντίδες γιατρού. Τον τύπο του περιέγραψαν εκτενώς ο Λουκιανός στο έργο του Τίμων ή Μισάνθρωπος και ο Σαίξπηρ στο δράμα του Τίμων ο Αθηναίος (The life of Timon of Athens

Τάφηκε κοντά στη θάλασσα, στον δρόμο από τον Πειραιά για το Σούνιο. Το κύμα έκανε τον τάφο του δυσπρόσιτο στους ανθρώπους και η επιτύμβια επιγραφή που αποδίδεται σ’ αυτόν, λέγεται πως είναι γραμμένη απ’ τον ίδιο: «Αφήνοντας μια άθλια ζωή, αναπαύομαι εδώ πέρα. Τ’ όνομά μου δεν πρόκειται να το μάθετε και να πάτε στο διάβολο (ες κόρακαν)». Μια άλλη επιγραφή που έχει διασωθεί και ανήκει στον επιγραμματοποιό Ηγήσιππο, γράφει: «Βάτα και γαϊδουράγκαθα τον τάφο μου τον ζώνουν και πιο κοντά αν θες να ’ρθεις, τα πόδια σου ματώνουν. Ο Τίμων ο μισάνθρωπος εδώ έχει καταλύσει. Και τώρα δρόμο, αρκετά, μ’ όσα μ’ έχεις στολίσει».^[

O Πλούταρχος αναφέρει, ότι ο Τίμων παρουσιάστηκε στην εκκλησία του δήμου κι αφού ανέβηκε στο βήμα, είπε στους κατάπληκτους Αθηναίους: «Άνδρες Αθηναίοι, γνωρίζετε ότι έχω ένα κτήμα στον Υμηττό κι ότι σ’ αυτό υπάρχει μια συκιά, απ’ την οποία πολλοί έως τώρα κρεμάστηκαν. Επειδή λοιπόν, σκοπεύω να χτίσω μια καλύβα κι αποφάσισα να την κόψω, θέλω να σας το ανακοινώσω, για να σπεύσουν να κρεμαστούν, όσοι από εσάς θέλουν»

Υ.Γ:  Επίκαιρος όσο ποτέ ο Τίμων ο Αθηναίος. Αναρωτιέμαι τι θα έλεγε σήμερα αν μπορούσε να μιλήσει .Αν είχε φωνή και βήμα. Σε μια εξίσου δύσκολη εποχή σαν αυτή που έζησε , όπως είναι η δική μας, με ποια ανακοίνωση θα μας άφηνε σύξυλους και εμβρόντητους, θα δοκίμαζε τον καθωσπρεπισμό και την απόλυτη βεβαιότητα που έχουμε για τα πράγματα, θα τράνταζε το έλος της ζωής μας και της μνήμης μας. Θα αποτολμούσα να πω κάποιες τέτοιες ατάκες αν.........

Και ένα ακόμα σχόλιο. Η  πράγματι ερεβώδης, δύστροπη και μισάνθρωπη προσωπικότητα του Τίμωνα του Αθηναίου σίγουρα οφείλεται σε πολλούς,εντός εισαγωγικών,φιλάνθρωπους, ηθικούς και δίκαιους ανθρώπους.Αυτούς ,θεωρώ, ότι ο Τίμων μισούσε θανάσιμα. Και είναι έργο των χειρών τους.Η δική του ευαισθησία έμεινε στην ιστορία ως μισανθρωπία και απόλυτη αναισθησία. Από ποιους; Μάλλον από τα ΜΜΕ της εποχής του….

                                                                           ΜΑΡΙΑ ΦΟΥΚΑ.

ΠΕΙΡΑΜΑΤΟΖΩΟ.....

Ο άνθρωπος δεν είναι πειραματόζωο. Ούτε κατά παραγγελία σκέφτεται, αισθάνεται και δρα. Είναι αυτεξούσιος. Ημέρες εκλογών, ας το λάβουν υπόψη τους οι πάντες .
                                                 ΦΟΥΚΑ ΜΑΡΙΑ

ΑΓΝΟΕΙΤΑΙ....

Είμαι αγνοούμενος.

Δεν ξέρετε που βρίσκομαι

Και που υπάρχω.

Παράπλευρη απώλεια

Βομβών .

Επικερδών πολέμων

Ακραίου φονικού καιρού

Και ζηλοφθόνου τύχης.

Είμαι αγνοούμενος.

Σε χώρες χωρίς όνομα

Θαμμένος χωρίς μνήμα.

Στην άτρακτο σιδερικών

Και στο βυθό της θάλασσας.

Πρώτη είδηση

Σε αδιάφορα μικρόφωνα.

Και πληκτικά δελτία.

Είμαι αγνοούμενος.

Θύμα ανυποψίαστο

Ανθρώπινων λαθών

Και πλημμελών ελέγχων.

Φωτογραφία κόκκινη

Στο στήθος επιζώντων.

Που κλαίνε

Πριν με κλάψουνε

Και  θάβουν

Πριν με θάψουν.

Είμαι αγνοούμενος.

Χωρίς φωνή και στίγμα.

Δεν ανιχνεύομαι

Από  ραντάρ.

Στους καταλόγους επιζώντων

Δεν υπάρχω.

Σε χώρες χωρίς όνομα

Αγνοούμαι.

Είμαι αγνοούμενος.

Θα πει

Νεκρός Ελπήνορας

Ψάχνω για μνήμα.

Οδυσσέας

Ζητιάνος

Στο σπίτι του μέσα.

Νεκρός ζωντανός

Δεν υπάρχω.

Είμαι αγνοούμενος.

Την τσίπα δοκιμάζω

Υπευθύνων.

Αμήχανες ανακοινώσεις

Ανευθύνων

Την αντοχή και τα όρια

Του ανθρώπου.

Σε χώρες χωρίς όνομα

Και σήμα

Με πείσμα 
Και λυγμό πανάρχαιο

Ακούραστα

Γυρεύω μνήμα.

                  ΜΑΡΙΑ ΦΟΥΚΑ.

ΛΙΓΟΣ ΑΚΟΜΑ ΜΠΡΕΧΤ ΔΕ ΒΛΑΠΤΕΙ...

Υ.Γ: Η τιμή του ανθρώπου...Τον εμπορεύονται με περισσό θράσος...όμως κι ο ίδιος δεν είναι ανεύθυνος...Έχει απόλυτη ευθύνη γι αυτό...
                                                 ΜΑΡΙΑ ΦΟΥΚΑ

ΑΛΚΥΟΝΙΔΕΣ ΜΕΡΕΣ.....

Της άρεσαν οι μέρες του Γενάρη.

Είχανε ήλιο μέσα στο χειμώνα.

Υπόσχεση ζωής.

Τη μυρωδιά ανθών ατίθασων.

Την ξαστεριά της νύχτας.

Τη ζεστή αύρα του φωτός

Στο μέτωπο της μέρας.

Της άρεσε ο ήλιος του Γενάρη.

Όλος αξιοπρέπεια σταθερός

Και πεισματάρης.

Μεγάλο πράμα να παλεύει με βροχές.

Να στέκει μαχητής με καταιγίδες.

Να έχει στην ευθύνη του εκδρομές

Διαλείμματα ταξίδια.

Της άρεσαν κι οι νύχτες του Γενάρη.

Τα  διαυγή λαμπρά αστέρια

Του άλλου κόσμου.

Και τη φωτιά να καίει

Ξάγρυπνη σε δίκοπες κουβέντες

Με φόντο ένα ψίθυρο βροχής

Πολύ ηχηρό ωστόσο.

( Χειμώνας γαρ. Μην ξεγελιόμαστε)

            

              ΜΑΡΙΑ ΦΟΥΚΑ.

ΠΙΚΡΑΜΥΓΔΑΛΑ...

Το ορμητικό πρωινό

Εκείνο

Είχε μια γεύση πικραμύγδαλου

Στυφή

Στα χείλη.

Είχε χορτάσει με νυχτερινά ταξίδια

Με φωτεινές εναλλαγές

Φεγγάρια της βροχής.

Είχε  λειάνει τις τραχιές γωνίες

Των πραγμάτων.

Με έρωτα

Ηφαίστειο.

Είχε ζήσει.

Αρκούντως ευτυχής

Τις νύχτες.

Τα πρωινά……….

Εκείνο το πρωινό

Είχε μια γεύση πικραμύγδαλου

Στυφή

Στα  χείλη.

               ΜΑΡΙΑ ΦΟΥΚΑ.

  

.

MONO...

Να μην τον αγαπούν

Φοβόταν

Μόνο.

Τρόμαζε

Με τις εύγλωττες σιωπές

Τις προφητείες

Τις πάσης φύσεως

Βουβές  ανατροπές

Τις υποψίες

Τις  ερμαφρόδιτες

Αλήθειες

Τις πλάγιες

Δυσερμήνευτες

Ματιές.

Τον Θάνατο και την Αρρώστια

ΌΧΙ.

Να μην τον αγαπούν

Φοβόταν

Μόνο.

                ΜΑΡΙΑ ΦΟΥΚΑ.

ΚΡΟΚΟΔΕΙΛΟΙ...

Οι νεκροί κατεβαίνουν

Χέρι με χέρι.

Καμιά διαφορά

Το μαχαίρι.

Που πληγώνει

Σκοτώνει

Βυθίζει στο πένθος

Εμένα εσένα

Κάθε έθνος.

Οι νεκροί δεν διαφέρουν.

Τα παιδιά τα σφαγμένα

Σε σχολεία φαντάσματα

Βομβαρδισμένα.

Και κανείς δεν μιλάει.

Δεν διαδηλώνει.

Όλοι βλέπουν το χρέος

Που μεγαλώνει.

Δεν διαφέρει το αίμα

Που βοά

Και ξεχύνεται.

Σε βωμούς πληρωμένους

Χωρίς λόγος

Να δίνεται.

Δεν διαφέρει το αίμα

Σε Αφρική σε Ασία

Που υπόσχεται ψέμα

Δημοκρατία .

Δεν διαφέρουν οι βόμβες

Οι ρουκέτες που σπρώχνουν

Παιδιά και γυναίκες

Σε κατακόμβες.

Για να ζήσουν στον τρόμο

Και η ελπίδα να σβήσει

Με μονάχα ένα νόμο

Ό,τι θέλει η Δύση.

Οι νεκροί δεν διαφέρουν

Είναι όλοι αδέλφια

Τότε και τώρα

Σε Ευρώπη Ασία

Στου Κολόμβου τη χώρα.

Σε ένα χάος που φτιάξαν

Οι μεγάλοι του κόσμου

Σαν κροκόδειλοι κλαίνε

Εξυπνάδες μας λένε

Τσίχλες

Μέντας και δυόσμου

Μασάνε
Σε διαδήλωση πάνε.

Πόζες παίρνουν με νάζι

Και είναι αυτοί

Αφορμή

Και Αιτία

Πολλών καμικάζι.

Που σκορπίζουν τον τρόμο

Σε αδιέξοδο φόνο

Σε ανείπωτο πόνο

Ανθρώπων  αθώων .

Οι νεκροί δεν διαφέρουν

Μας κοιτούν 
Δεν επαίρονται

Σε Ευρώπη και Ασία

Και στην άκρη του κόσμου

Την υποκρισία

Σιχαίνονται.

    ΜΑΡΙΑ ΦΟΥΚΑ

ΘΥΜΑΣΑΙ....

Αλησμόνητα λόγια με σκιά και νερό

Τότε που ζούσαμε.

Δροσερό κόκκινο σαν αίμα το νόημα

Των πραγμάτων .

Βουερό ποτάμι το τραγούδι του ανέμου

Σε πληγές να κοπεί και να αγγίξει.

Θυμάσαι λοιπόν και δεν ήτανε όνειρο

Ή εφιάλτης.

Αλησμόνητα σύννεφα κρότοι φωνές

Ίπτανται σε σχηματισμούς πουλιών που

Φεύγουν πια μακριά.

Θυμάσαι λοιπόν και δεν ήτανε όνειρο

Ή  εφιάλτης.

                         ΜΑΡΙΑ ΦΟΥΚΑ

ΤΑΡΑΝΤΕΛΛΑ ΤΟ ΣΑΒΒΑΤΟΒΡΑΔΟ...

Στίχοι -Μουσική :Διονύσης Τσακνής.
Ερμηνεία: Τάνια Τσανακλίδου 

Υ.Γ:Πάντα μου άρεσαν τα ξέγνοιαστα τραγούδια.Οι ρυθμικοί χοροί και τα γρήγορα βήματα. Το πέρασμα , οι γέφυρες που ενώνουν ,τα φιλικά λόγια. Και πάντα ξεχώριζα αυτό το τραγούδι. Άρεσε και στους δυο μας. Ίσως επειδή μας άρεσαν τα σαββατόβραδα με φίλους αγαπημένους στο σπίτι ή αλλού να περνάμε ήσυχα και όμορφα. Να μοιραζόμαστε στιγμές που δεν θα ξανάρθουν.. Στιγμές ανοιχτής καρδιάς...

                                                                         ΜΑΡΙΑ ΦΟΥΚΑ

ΦΟΒΑΜΑΙ...

<<Ένας νεκρός, θρήνος.

Εκατομμύρια νεκροί, απλή στατιστική……>>

                                       

Φοβάμαι τους ανεύθυνους θρήνους

Που ανεβάζουν τα νούμερα τηλεθέασης.

Φοβάμαι τους φρουρούς αξιών

Που εγκαθίστανται σε υπουργικούς θώκους.

Φοβάμαι τα αλλοιωμένα τρόφιμα

Που χαρίζονται μισοτιμής στους φτωχούς.

Φοβάμαι τις πολιτικές για τους άστεγους

Τις κρύες μέρες ,ανήμερα Χριστούγεννα.

Φοβάμαι τους ανθρώπους που κραυγάζουν

Σε στρογγυλά τραπέζια μεταμεσονύχτια.

Φοβάμαι τους ανθρώπους που σκοτώνουν

Με σιωπή το δίκιο των σφαγμένων παιδιών.

Φοβάμαι τους θύτες που κάνουν τα θύματα

Και τα θύματα που κρύβουν τους θύτες.

Φοβάμαι τη βία που ντύνεται με επιχειρήματα

Και τα επιχειρήματα που προκαλούν τη βία.

Φοβάμαι τους υποτιθέμενους φίλους

Τους σίγουρους εχθρούς , τους αναποφάσιστους

Σε ποιο κοπάδι θα ενταχθούν που θα τους τάξει.

Φοβάμαι την αλήθεια που δεν λέγεται

Από συνήθεια ή από φθόνο, το ψέμα

Που φιγουράρει πρώτη μούρη στα κανάλια.

Φοβάμαι τους ανεύθυνους θρήνους

Μπροστά σε μικρόφωνα , σε  live εκπομπές

Καλλίγραμμων μοντέλων, ανορεκτικών συνειδήσεων

Εκκωφαντικών σιωπών σε πολυτελή ξενοδοχεία

Ελεφάντων. Φοβάμαι  το παιδί μου μη μου πει

Είσαι τα ίδια με τους άλλους που σιχαίνεσαι.

                                    ΜΑΡΙΑ ΦΟΥΚΑ

 

Σπουδαίοι στίχοι- υπέροχη ερμηνεία......

Στίχοι: Λίνα Νικολακοπούλου
Μουσική: Σταμάτης Κραουνάκης
Πρώτη εκτέλεση: Τάνια Τσανακλίδου

Άλλες ερμηνείες: 
Άλκηστις Πρωτοψάλτη


Καλύτερα με σκούρα ζελατίνα
Να πέφτει μπρος στα πόδια μου το φως
Τη μάνα μου την λέγανε Κατίνα
Και σπίτι μου κι αγάπη μου ο βυθός

Μ' αρέσουνε τα όμορφα φουστάνια
Που έχουνε στο πλάι τη ραφή
Εκεί μετράω εγώ την περηφάνια
Φαρμάκι όταν στάζει η οροφή

Και πάω και αγαπάω
Αχ -- τα πιο μεγάλα αγόρια
Την πόρτα τους χτυπάω
Μετά κοιμάμαι χώρια

Το πρώτο μου φθινόπωρο φανήκαν
Τα κλαράκια μου
Και κάθισα και μέτρησα κι εγώ
Τα φυλλαράκια μου
Στα χέρια τα κουβάλησα τα νιάτα μου
Τα υπάρχοντα
Και φαίνεται του γυάλισα του έρωτα
Του άρχοντα

Κι άλλο τραγούδι δεν θα πω...

Καλύτερα με σκούρα ζελατίνα
Να πέφτει μπρος τα πόδια μου το φως
Που φόρεσα καινούρια καπαρντίνα
Και μια βροχή δεν έβρεξε ο Θεός

 Υ.Γ: Αγαπημένο τραγούδι. Οι τελευταίοι στίχοι ευρηματικοί ..Τους προσυπογράφω............... Καλύτερα με σκούρα ζελατίνα Να πέφτει μπρος τα πόδια μου το φως Που φόρεσα καινούργια καπαρντίνα Και μια βροχή δεν έβρεξε ο Θεός..! Δίκαιο παράπονο....

                                                   ΜΑΡΙΑ ΦΟΥΚΑ.

ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ ΑΔΕΛΦΕ ΜΟΥ ΓΙΑΝΝΗ......

Τα αδέλφια μου είναι πουλιά

 Με φτερά δυνατά

 Που πετάνε για μένα .

Κυματοθραύστες

Και

Λιμάνια σίγουρα.

Δέντρα με κλαδιά σκιερά .

Τα αδέλφια μου είναι πουλιά

Αγαπημένα…..

                          ΜΑΡΙΑ ΦΟΥΚΑ