ΕΙΣΤΕ ΥΠΕΡ Η ΚΑΤΑ....

ΕΙΣΤΕ ΥΠΕΡ Η ΚΑΤΑ….

Το να πάρεις θέση για ένα γεγονός, μια άποψη, μια στάση-κυρίως  το να σταθείς δίπλα σε έναν άνθρωπο που έχει ολοφάνερα και ποικιλοτρόπως βιασθεί και  αδικηθεί από κάποιον άλλο-- είναι αναμφισβήτητα μια πράξη γενναιότητας. Την εποχή που όλοι αποφεύγουν την ονομαστική ομολογία για να μην εκτεθούν, για να είναι αρεστοί σε όλες τις πλευρές, για να εκμεταλλευτούν προς όφελός τους ίσως την κατάσταση, θαυμάζω τους ανθρώπους που παίρνουν θέση χωρίς φόβο και με πάθος. Περισσότερο ίσως αυτούς που το κάνουν χωρίς πάθος—-κάτι που εμένα δυστυχώς δεν με χαρακτηρίζει-- μόνο και μόνο για να βοηθήσουν με την στάση τους , όχι στρογγυλεύοντας τα πράγματα αλλά βάζοντάς τα στη σωστή τους βάση..

Θα μου πείτε… Κάποιες φορές είναι τόσο κατάφωρος ο βιασμός –κυριολεκτικός και ψυχολογικός ή και τα δυο μαζί— που είναι δύσκολο να πάρεις θέση χωρίς να αισθανθείς την ανάγκη να ζητήσεις <<την εσχάτη των ποινών>>, πάντα μεταφορικά , των πασιφανών δραστών.. Αυτές τις ημέρες ακούστηκαν πολλά φοβερά για δυο χώρους με χιλιάδες ακόλουθους και θαυμαστές.. Για το χώρο του αθλητισμού και της Τέχνης..Εννοείται ότι τάσσομαι ονομαστικά και πανηγυρικά στο πλευρό των γυναικών  και των αντρών και όποιων άλλων όπως και να ορίζουν την ταυτότητά τους  που υπέστησαν τον βιασμό του σώματος και της ψυχής τους. Περιμένω από πολλά ηχηρά  και μη ονόματα της Τέχνης και του Αθλητισμού να πάρουν θέση. Η δικαιολογία του τύπου --δεν ήμουν μπροστά και δεν ξέρω --( ενώ γνώριζαν πολλοί ότι αυτά συνέβαιναν και απλώς τα ανέχονταν) δεν τους τιμά..Αντίθετα τους μειώνει στα μάτια μου.. Χαιρετίζω όσες και όσους εκφράστηκαν. Ακόμα και αν δεν μου άρεσε η γνώμη τους. Από όλους αυτούς ξεχωρίζω--μέχρι τώρα-- δυο και παραθέτω παρακάτω τη γνώμη τους..Για το ήθος και την αλήθεια τους..Και γιατί αυτό που είδα στο βάθος δεν είναι η συμπεριφορά ενός θεατή της ρωμαϊκής αρένας αλλά ενός καλλιτέχνη που θλίβεται βαθιά για όσα συμβαίνουν και επιθυμεί να τα θεραπεύσει χωρίς όμως να μασάει τα λόγια του…

                                ΜΑΡΙΑ ΦΟΥΚΑ

ΔΗΜΗΤΗΡΗΣ    ΚΑΤΑΛΕΙΦΟΣ (  ηθοποιός και σκηνοθέτης)

Με αφορμή όλα αυτά τα οδυνηρά πράγματα που συμβαίνουν τις τελευταίες ημέρες στο θέατρο, θυμήθηκα μια φράση που λέει ο Σκηνοθέτης στην αριστουργηματική ταινία του Μπέργκμαν"Μετά την πρόβα": Το θέατρο είναι ιδρώτας, σπέρμα και σκατά". Ανήκω στην ίδια γενιά με τον Γιώργο Κιμούλη. Αυτή η γενιά παρέλαβε μια ολόκληρη μυθολογία για τις σκληρές πρόβες, τις απαιτήσεις σκηνοθετών που συχνά γίνονταν ακραίες, για ομηρικούς καυγάδες μεταξύ των συντελεστών μιας παράστασης και άλλα πολλά. Η δική μας γενιά συνέχισε σε μεγάλο βαθμό κάπως στα ίδια- ίσως και σε χειρότερα- ακόμα χνάρια, γιατί η όλη εποχή εξελίχθηκε γενικά χειρότερα. Εδώ και μια τουλάχιστον δεκαετία τα πράγματα αλλάζουν σε τρομακτικό βαθμό. Το θέατρο φυσικά δεν μπορεί να μείνει ανεπηρέαστο. Αν τα πράγματα θα γίνουν καλύτερα ή χειρότερα θα το δείξει η ιστορία. Η νέα εποχή μάς επιτρέπει να μιλάμε. Αυτό ίσως πραγματικά να είναι καλύτερο και υγιέστερο. Και σίγουρα θα είναι υγιέστερο να μιλάμε τη στιγμή που υφιστάμεθα την οποιαδήποτε αδικία ή παραβίαση των αυτονόητων δικαιωμάτων μας. Αυτό σε μεγάλο βαθμό δεν γινόταν για πολλούς λόγους τα προηγούμενα χρόνια.Ας το δούμε με ψυχραιμία και κατανόηση.Ας πάψουμε να κατηγορούμε με ευκολία θύτες και θύματα. Κάθε γενιά χρειάζεται ένα "μπράβο",, έναν έπαινο, για ό,τι προσέφερε, και οφείλει ένα συγγνώμη για τα λάθη που σίγουρα διέπραξε, γιατί είναι αδύνατον να μην κάνει λάθη. Ας θεσπίσουμε από την αρχή κάποιους καινούργιους κανόνες για το θέατρο. Και για τη θεατρική εκπαίδευση και για το επάγγελμα. Το απαιτεί η νέα εποχή. Μέχρι τώρα ήταν μια συγκεχυμένη κατάσταση, μέσα στην οποία έβρισκε έδαφος και η κατάχρηση εξουσίας και η σιωπηλή και οδυνηρή υποταγή. Κι αυτά πολλές φορές τα εκλαμβάναμε μέσα στη γενική μας σύγχυση σαν απαραίτητα για να κάνουμε τέχνη. Ας θέσουμε καινούργια πλαίσια για μια δημιουργική συνύπαρξη στον μικρό μεγάλο κόσμο του θεάτρου. Το απαιτούν οι καιροί. Κατά συνέπεια προτείνω όχι μόνο ο Γιώργος Κιμούλης αλλά όλη η γενιά μας να πει ένα μεγάλο συγγνώμη στους νεότερους για λάθη που κι εμείς παραλάβαμε ή συνεχίσαμε, και οι νεότεροι να δώσουν αυτή τη συγγνώμη και να προχωρήσουμε ξανά όλοι μαζί. Το θέατρο με αφορμή την πανδημία έχει δεχτεί το μεγαλύτερο πλήγμα που θα μπορούσε να δεχτεί. Ας μη το τραυματίζουμε κι εμείς με τα ίδια μας τα χέρια.

Υ.Γ1: Επειδή πολλοί καταξιωμένοι ηθοποιοί σχολίασαν αρνητικά την γνώμη του Δ. Καταλειφού λέγοντας ότι συλλογικοποιεί την ευθύνη της  επιεικώς απαράδεκτης συμπεριφοράς του  Γ.Κιμούλη αποδίδοντάς την σε ολόκληρη γενιά ηθοποιών, έχω να πω τούτο. Ο σπουδαίος ηθοποιός των Πέτρινων Χρόνων μιλά έτσι ίσως γιατί  γνωρίζει ότι όλοι γνώριζαν ( και ο ίδιος) την συμπεριφορά του μεγάλου –κατά τα άλλα –ηθοποιού και δεν έκαναν αυτό που όφειλαν ως άνθρωποι της Τέχνης..Και όταν γνωρίζεις κάτι αλλά δεν το καταδικάζεις, είσαι συνένοχος…

                                                   ΜΑΡΙΑ ΦΟΥΚΑ

ΜΑΝΟΣ ΨΙΣΤΑΚΗΣ (σεναριογράφος και ηθοποιός)

"Έφτασε η στιγμή να μοιραστώ μαζί σας και τη δική μου εμπειρία με αυτόν τον άνθρωπο. Έτος : 2000. Το κανάλι: ΕΡΤ1. Η πρώτη μου σεναριακή δουλειά. Κάποιοι είχαν καταλάβει πως έχω κι εγώ μια σχετική κλίση προς την κωμωδία και ενώ ήμουν νέος και άπειρος, στάθηκαν στο πλευρό μου και με πίστεψαν για να γίνει μια σχεδόν αξιοπρεπής δουλειά.

Σκηνοθέτης, ο Στέλιος Ράλλης. Ομολογώ πως με εξέπληξε το γεγονός πως από την πρώτη στιγμή, μου φερόταν σα να είμαι παιδί του!

Παραγωγός, ο Φάνης Συναδινός. Φίλος, από το πρώτο δευτερόλεπτο της συνεργασίας και πάντα εκεί όποτε τον χρειάστηκα!

Πρωταγωνιστής; Ο Γιώργος Κιμούλης. Από την πρώτη κιόλας μας συνάντηση, μου ξεκαθάρισε πως αυτός ήταν ο απόλυτος άρχοντας. Θυμάμαι χαρακτηριστικά να λέει πως για μένα αυτή η δουλειά θα αποτελούσε τη ΜΟΝΑΔΙΚΗ ευκαιρία που θα είχα στην καριέρα μου και πως αυτός, συνεργαζόμενος μαζί μου, μου έκανε ουσιαστικά ένα τεράστιο δώρο. 'Σου πετάω ένα τάλιρο στο τραπέζι. Αν είσαι έξυπνος, θα το πάρεις'.

Η αξέχαστη ατάκα του.. Τα γυρίσματα, ξεκίνησαν και αφότου μου ξεκαθάρισε πως είμαι 'παιδί ενός κατώτερου Θεού', σταμάτησε να μου μιλάει. Σε ένα κείμενο "μαθηματικά" γραμμένο, ώστε να εφαρμόζονται οι κανόνες και οι ρυθμοί της κωμωδίας, άλλαζε τις ατάκες, προσέθετε τις δικές του και έδινε επίτηδες μια από τις χειρότερες ερμηνείες του, σνομπάροντας παντελώς τη δουλειά μας.

Προσέξτε τώρα αυτό: Υπήρχαν στιγμές που εξανθρωπιζόταν. Τότε, έβλεπα έναν άλλο Κιμούλη. Συνεργάσιμο, με ιδέες στο πλατό, χαμόγελο και με άψογο αισθητικό αποτέλεσμα. Ήταν βέβαια, πολύ αργά. Ήδη είχα σημαδευτεί ψυχικά, ήδη είχα αρχίσει να πηγαίνω στο γύρισμα με το σπρέι για το άσθμα που τότε μου ξεκίνησε!!!! Το μήνυμά μου προς τον ίδιο: Μπορούσες και τότε, μπορείς και τώρα να είσαι αυτός που πρέπει.

Αυτός που αξίζει σε έναν πραγματικά μεγάλο ηθοποιό. Το μήνυμά μου σε όλους: Επειδή διαβάζω ότι 'πρέπει να ξεκουμπιστεί από το θέατρο για να ησυχάσουμε', θα πω πως αυτό θα αποτελούσε μια τεράστια απώλεια για το Θέατρο!!! Ο Κιμούλης, παραμένει ο κορυφαίος ηθοποιός μας. Δυστυχώς, παραμένει και ένας άνθρωπος, με ανεξέλεγκτα κακή και ισοπεδωτική συμπεριφορά προς τους άλλους.

Το κέρδος, αν μπορούσε να συμφιλιωθεί με όλους μας, θα ήταν τεράστιο για το θέατρο. Αν όμως συνεχίσει να πιστεύει πως ο Λώρενς Ολίβιε μπορεί μόνο να του πλένει τις κάλτσες και πως όλοι εμείς οι υπόλοιποι αποτελούμε απλά ενοχλητικές πετρούλες πάνω στον Πλανήτη Κιμούλη, τότε, και μόνο τότε, ίσως η απομάκρυνσή του από όλους μας, έφερνε ξανά ένα υγιές περιβάλλον στο χώρο μας. Πολλοί έσπευσαν με τεράστια χαρά να συνεργαστούν μαζί του, ενώ ήξεραν!!! Και το πλήρωσαν.

Από την άλλη βέβαια, σε όλους αυτούς τους άνετους και απροβλημάτιστους που μας ρωτούν 'γιατί τώρα;', είμαι υποχρεωμένος να απαντήσω πως ΔΕ γνωρίζουν την κατάσταση και καλό θα είναι, αν θέλουν πραγματικά να βοηθήσουν και όχι μόνο αραχτοί πίσω από ένα πληκτρολόγιο να παριστάνουν τον Ηρακλή Πουαρώ, μπορούν απλά να σωπάσουν και να επιτρέψουν στους ΑΜΕΣΑ ενδιαφερόμενους και πληγωμένους ανθρώπους, να μιλήσουν ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ!!! ΤΩΡΑ!!!! Θέλω να ευχαριστήσω όλους αυτούς που μετά την πρώτη μου δουλειά, πίστεψαν σε μένα και τόσα κωμικά έργα μου, διασκέδασαν το τηλεοπτικό κοινό.

Αν και μετά την πρώτη μου δουλειά, δίπλα στον Γιώργο Κιμούλη, θα αναρωτιέμαι για πάντα αν είμαι πράγματι κάτι τόσο μέτριο. Ίσως ο Γιώργος να έχει δίκιο και να είμαι.. Φύτεψε την αμφιβολία τόσο βαθιά μέσα μου, που δεν προβλέπω να απελευθερώνομαι κάποτε από αυτήν. Γιώργο, πολυαγαπημένε ΔΑΣΚΑΛΕ, κατάφερες τότε και με χαράκωσες βαθιά. Ζέτα Δούκα, σε ευχαριστώ πολύ που υπάρχεις.

Η ΠΟΙΗΣΗ ΠΑΝΤΟΤΕ ΤΑ ΛΕΕΙ ΔΙΑΦΟΡΕΤΙΚΑ

           Επίλογος

Κι όχι αυταπάτες προπαντός. Το πολύ πολύ να τους εκλάβεις σα δυο θαμπούς προβολείς μες στην ομίχλη Σαν ένα δελτάριο σε φίλους που λείπουν με τη μοναδική λέξη: ζω. «Γιατί», όπως πολύ σωστά είπε κάποτε κι ο φίλος μου ο Τίτος, «Κανένας στίχος σήμερα δεν κινητοποιεί τις μάζες Κανένας στίχος σήμερα δεν ανατρέπει καθεστώτα». Έστω. Ανάπηρος, δείξε τα χέρια σου. Κρίνε για να κριθείς.                                           Η απόφαση Είστε υπέρ ή κατά; Έστω απαντήστε μ’ ένα ναι ή μ’ ένα όχι. Το έχετε το πρόβλημα σκεφτεί Πιστεύω ασφαλώς πως σας βασάνισε Τα πάντα βασανίζουν στη ζωή Παιδιά γυναίκες έντομα Βλαβερά φυτά χαμένες ώρες Δύσκολα πάθη χαλασμένα δόντια Μέτρια φιλμ. Κι αυτό σάς βασάνισε ασφαλώς. Μιλάτε υπεύθυνα λοιπόν.  Έστω με ναι ή όχι. Σ’ εσάς ανήκει η απόφαση. Δε σας ζητούμε φυσικά να πάψετε Τις ασχολίες σας να διακόψτε τη ζωή σας Τις προσφιλείς εφημερίδες σας τις συζητήσεις Στο κουρείο τις Κυριακές σας στα γήπεδα. Μια λέξη μόνο. Εμπρός λοιπόν: Είστε υπέρ ή κατά; Σκεφθείτε το καλά. Θα περιμένω.

Υ.Γ2: Η ορθόδοξη πατερική παράδοση την οποία σέβομαι τονίζει βέβαια την ταπείνωση που πρέπει να χαρακτηρίζει τους πιστούς και την έλλειψη κατάκρισης. Αυτό όμως δεν σημαίνει  ότι θα πρέπει να αποτελούν δικαιολογία σιωπής και αδιαφορίας όταν συνάνθρωποί μας αδικούνται. Ο Χρυσόστομος, ένας από τους τρεις ιεράρχες που σήμερα εορτάζουμε, απαγόρευσε στην αυτοκράτειρα  Ευδοξία να μπει στο ναό της Αγίας Σοφίας και την κατηγόρησε ενώπιον όλων για απληστία σε βάρος φτωχών ανθρώπων στην Βασιλεύουσα..Το τίμημα ήταν να καθαιρεθεί και να πεθάνει στην εξορία… Δε σιώπησε όχι γιατί δεν ήταν ταπεινός αλλά γιατί δεν ήτανε ιδιοτελής και δειλός …Η  κατάκριση έχει να κάνει λοιπόν  με την συνήθη τακτική πολλών από μας να κατηγορούμε τους άλλους και  να μην  προσπαθούμε να διορθώσουμε τα δικά μας λάθη..Έτερον εκάτερον…..

                                                              ΜΑΡΙΑ ΦΟΥΚΑ

 

 

ΟΙ ΤΡΕΙΣ ΙΕΡΑΡΧΕΣ ΜΕ ΤΑ ΔΙΚΑ ΜΟΥ ΜΑΤΙΑ...

ΟΙ ΤΡΕΙΣ ΙΕΡΑΡΧΕΣ ΠΟΥ ΑΓΑΠΩ…

Η γιορτή των Τριών Ιεραρχών βρίσκει φἐτος τα σχολεία κλειστά. Οι τεράστιες  όμως αυτές μορφές της Ορθοδοξίας ,της κοινωνικής προσφοράς και των γραμμάτων θα τιμηθούν στους ναούς και στην καρδιά μας. Προσωπικά δεν συμπαθώ τις ομιλίες και τους στημένους λόγους για πρόσωπα και επετείους. Συμβαίνει πολλές φορές να παρουσιάζονται  εντελώς αγνώριστα  και τα πρόσωπα και τα πράγματα. (στους ναούς έχει συμβεί να κλείσω τα αφτιά μου στο κήρυγμα που υποτίθεται ότι ερμηνεύει ιερά λόγια )

Αυτά  που με εντυπωσιάζουν εμένα από τη ζωή των πατέρων αυτών είναι κυρίως  η λιτή ζωή τους παρόλα τα ιερατικά αξιώματα που έλαβαν και οι τρεις και η σύγκρουσή τους με την εξουσία της εποχής τους. Η βαθιά τους φιλία και το ανοιχτό και γενναιόδωρο πνεύμα τους όταν δεν δίστασαν να παραδεχτούν την αξία του δασκάλου τους, του ειδωλολάτρη Λιβάνιου και να δηλώσουν την αγάπη και το σεβασμό  τους στο πρόσωπό του-Ο τελευταίος με τη σειρά του υποκλίθηκε στο μεγαλείο και του λόγου αλλά και της αρετής τους— Τέλος η τεράστια κοινωνική προσφορά τους και η σχεδόν σκανδαλιστική για πολλούς << χριστιανούς >> καταδίκη τους στον πλούτο….

… Χωρίς  πολλά λόγια λοιπόν παραθέτω κείμενα των τριών αυτών πατέρων για τον πλούτο και την ανθρώπινη πλεονεξία..Με μια απορία..Υπάρχει άραγε ελπίδα για όλους μας , ιερωμένους και λαϊκούς που πράττουμε εντελώς αντίθετα να δούμε θεού πρόσωπο; Κυριολεκτικά.

ΜΕΓΑΣ ΒΑΣΙΛΕΙΟΣ

…Διότι νά, η προσταγή του Κυρίου σε αποδεικνύει ότι απέχεις πάρα πολύ μακριά από την αληθινή αγάπη. Διότι εάν αυτό που διαβεβαίωσες ήταν αληθινό, ότι δηλαδή, από τα νειάτα σου ετήρησες την εντολή της αγάπης και έδωσες στον καθένα τόσο όσο και στον εαυτό σου, τότε από πού προέρχεται αυτή η χρηματική περιουσία; Διότι η ικανοποίηση των αναγκών των πτωχών καταναλώνει τον πλούτο, όταν δηλαδή ο καθένας μεν δέχεται ολίγα για την ικανοποίηση των αναγκών του, όλοι όμως μαζί μοιράζονται τα υπάρχοντα που ξοδεύονται για όλους.

 

Ώστε αυτός που αγαπά  τον πλησίον ωσάν τον εαυτό του δεν κατέχει τίποτε περισσότερο από τον πλησίον. Αλλ’ όμως φαίνεσαι να έχεις πολλά κτήματα. Από πού αυτά; Από πού αλλού παρά από του ότι είναι φανερό ότι επροτιμούσες την δική σου απόλαυση από την παρηγοριά των πολλών.

 

Όσο λοιπόν υπερέχεις κατά τον πλούτο, τόσο υστερείς κατά την αγάπη. Διότι προ πολλού θα είχες σκεφθεί να απομακρύνεις τα χρήματα, εάν είχες αγαπήσει τον πλησίον. Τώρα δε τα χρήματα είναι συνδεδεμένα μαζί σου περισσότερο από τα μέλη του σώματος και ο χωρισμός από αυτά, σε λυπεί  σαν τον ακρωτηριασμό των χρησιμότερων μελών.

 

Διότι εάν είχες ενδύσει τον γυμνό, εάν είχες δώσει τον άρτο σου σ’ αυτόν  που πεινά, εάν η πόρτα σου είχε ανοιχθεί σε κάθε ξένο, εάν είχες γίνει πατέρας των ορφανών, εάν συνέπασχες με κάθε αδύνατο, για ποια χρήματα τώρα θα εδοκίμαζες λύπη; Καθόλου δεν θα δυσκολευόσουν να διαθέσεις τα υπόλοιπα, εάν από πολλού είχες σκεφθεί να τα μοιράζεις στους ενδεείς…

 

Αλλά τι τον  χρειάζεσαι τον πλούτο; Θα ενδυθείς με ένδυμα;  Δύο πήχεις σου αρκούν λοιπόν για τον χιτωνίσκο και η ένδυση ενός ιματίου θα καλύψει ολόκληρη την ανάγκη των ενδυμάτων. Μήπως θα ξοδεύσεις τον πλούτο στην διατροφή; Ένας άρτος είναι αρκετός για να γεμίσεις την κοιλιά σου. Γιατί λοιπόν λυπάσαι; Σαν τι στερείσαι; Την δόξα του πλούτου; Αλλά εάν δεν αναζητήσεις την επίγεια δόξα, θα εύρεις εκείνη που είναι πραγματική και λαμπρά, αφού σε προάγει στην Βασιλεία των Ουρανών.

 

Το να έχεις απλώς τον πλούτο είναι πράγμα που αγαπάς, έστω και δεν προκύπτει κανένα όφελος απ’ αυτόν. Εξάλλου, το ότι είναι ανόητη η φροντίδα για άχρηστα πράγματα, είναι σε όλους γνωστό.

 

Ίσως σου φανεί παράδοξο αυτό που σκοπεύω να σου ειπώ, πλην όμως απ’ όλα το πιο αληθινό. Όταν ο πλούτος  σκορπίζεται, κατά τον τρόπο που ο Κύριος παραγγέλλει, είναι φυσικό να παραμένει, όταν όμως φυλάσσεται είναι φυσικό να αποξενώνεται. Εάν τον φυλάσσεις, δεν θα τον έχεις, εάν τον σκορπίσεις, δεν θα τον απωλέσεις…

 

Αλλ΄ όμως ο πλούτος… υποβάλλει στους πλουσίους άπειρες αφορμές για δαπάνη, ώστε τα περιττά και τα άχρηστα  να θεωρούνται ως σπουδαία και τίποτε να μην είναι αρκετό για την εφευρετικότητα των εξόδων…. Άκου λοιπόν ποιοι είναι οι κανονισμοί αυτών. Να είναι, λέγει, άλλος μεν πλούτος για χρήση, άλλος για απόθεμα, και αυτός που εξυπηρετεί τις ανάγκες να ξεπερνά το όριο των απαραίτητων πραγμάτων. Αυτός  να υπάρχει για τις πολυτέλειες των σπιτιών και εκείνος να εξυπηρετεί τις κοσμικές επιδείξεις… Όταν όμως ο πλούτος που διαμοιράζεται σε άπειρες ανάγκες περισσεύει, παραχώνεται στη γη και φυλάσσεται σε μέρη μυστικά…. Είναι μεν απρόβλεπτο το μέλλον εάν έλθει προς την ανάγκη του χρυσού, δεν είναι όμως άδηλος η ζημία από την απανθρωπιά της συμπεριφοράς. Διότι αφού δεν μπόρεσες να ξοδεύσεις τον πλούτο στις απειράριθμες επινοήσεις, τότε τον απέκρυψες στη γή…. Τέτοιοι είναι αυτοί που καταδέχονται να κάνουν όλα τ΄ άλλα, αλλά αντιτίθενται στην απομάκρυνση των υπαρχόντων.

 

Γνωρίζω ότι πολλοί νηστεύουν, προσεύχονται, στενάζουν, φανερώνουν όλη την ανέξοδη ευλάβεια, δεν αφήνουν όμως ένα οβολό σ΄ αυτούς που θλίβονται. Ποιο το όφελός τους από την λοιπή αρετή; Διότι δεν τους δέχεται η Βασιλεία των Ουρανών….

 

 

ΙΩΑΝΝΗΣ Ο ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΣ

Για ποιό λόγο, άνθρωπέ μου, ο πλούτος σου φαίνε­ται σπουδαίο πράγμα; Αναμφίβολα γιατί σου αρέ­σουν οι σπάταλες απολαύσεις, γιατί ευχαριστιέσαι όταν σε θαυμάζουν ή σε ζηλεύουν οι άλλοι, γιατί
μπο­ρείς με τα χρήματά σου να κάνεις κακό στους εχθρούς σου και, τέλος, γιατί όλοι σε φοβούνται για τη δύναμη που σου δίνει ο πλούτος. Ναι, γι' αυτές τις τέσσερις αιτίες κυνηγάς τα λεφτά, για την ηδονή, την κολα­κεία, την εκδίκηση και το φόβο. Αλλη αιτία δεν υπάρχει. Γιατί, συνήθως, ο πλούτος ούτε πιο σοφό κά­νει τον άνθρωπο ούτε πιο συνετό ούτε πιο καλό ούτε πιο φιλάνθρωπο. Καμιάν αρετή δεν μπορεί να φυτέψει μέσα στην ψυχή μας ο πλούτος. Απεναντίας μάλιστα, αν βρει μερικές αρετές, τις ξεριζώνει, για να φυτέψει μέσα μας τις αντίστοιχες κακίες.

Σου φαίνεται, λοιπόν, ποθητός ο πλούτος και αξιο­ζήλευτος, επειδή καλλιεργεί τα χειρότερα ελαττώμα­τα στην ψυχή μας, επειδή μεταβάλλει το θυμό σε πρά­ξη, επειδή φουσκώνει τις σαπουνόφουσκες της δοξομανίας, επειδή ξεσηκώνει μέσα μας την αλαζονεία; Ακριβώς γι' αυτά πρέπει να τον αποφεύγεις, μη γυρίζοντας καν το κεφάλι για να τον κοιτάξεις. Αλλιώς, θα εγκαταστήσει στην καρδιά σου μερικά άγρια και φοβερά θηρία, που θα γίνουν αιτία να χάσεις κάθε τι­μή. Παρουσιάζοντας, μάλιστα, την ατιμία σαν τιμή, κατορθώνει να σε εξαπατήσει, όπως οι άσχημες πόρνες, που με τα καλλυντικά και τα βαψίματα ομορφαίνουν τα πρόσωπά τους και ξεγελούν τους άντρες.

Εσύ, λοιπόν, ο πλούσιος, μην ξεγελιέσαι από τις κολακείες και τα χαμόγελα και τις περιποιήσεις των άλλων. Όλα αυτά σου τα κάνουν είτε από φόβο είτε από ιδιοτέλεια. Αν μπορούσες να εξετάσεις τα βάθη των καρδιών εκείνων που σε κολακεύουν, θα έβλεπες ότι από μέσα τους σε κατηγορούν, σε βρίζουν, σε μι­σούν περισσότερο κι από τους χειρότερους εχθρούς σου. Και αν κάποτε η κατάσταση μεταβληθεί, αν χά­σεις τον πλούτο σου, τότε τα προσωπεία θα πέσουν. Τότε θα γίνει ό,τι και με τις πόρνες, όταν ξεβάφονται. Τότε θα δεις καθαρά τα αληθινά πρόσωπα εκείνων που πρωτύτερα σε καλόπιαναν. Τότε θα καταλάβεις ότι ένιωθαν για σένα όχι εκτίμηση αλλά περιφρόνηση, όχι θαυμασμό αλλά φθόνο, όχι αγάπη αλλά μίσος.

 ΓΡΗΓΟΡΙΟΣ Ο ΘΕΟΛΟΓΟΣ

 Ας μη γίνουμε, αγαπητοί μου φίλοι και αδελφοί, κακοί διαχειριστές των αγαθών που μας δόθηκαν. Ας μην κοπιάζουμε για να θησαυρίζουμε και ν’ αποταμιεύουμε, ενώ άλλοι υποφέρουν από την πείνα. Ας μιμηθούμε τον ανώτατο και κορυφαίο νόμο του Θεού, που στέλνει τη βροχή σε δικαίους και αδίκους και ανατέλλει τον ήλιο επίσης για όλους. Αυτός έκανε τη γη ευρύχωρη για όλα τα χερσαία ζώα, δημιούργησε πηγές, ποτάμια, δάση, αέρα για τα φτερωτά και νερά για τα υδρόβια, και έδωσε σ’ όλα τα όντα άφθονα τα απαραίτητα για τη ζωή τους στοιχεία, χωρίς να τα περιορίζει καμιά εξουσία, χωρίς να τα καθορίζει κανένας γραπτός νόμος, χωρίς να τα εμποδίζουν σύνορα. Και αυτά τα στοιχεία τα παρέδωσε κοινά και πλούσια, χωρίς διάκριση ή περικοπή, τιμώντας την ομοιότητα της φύσεως με την ισότητα της δωρεάς και δείχνοντας τον πλούτο της αγαθότητός Του.

Οι άνθρωποι, όμως, αφότου έβγαλαν από τη γη το χρυσάφι, το ασήμι και τα πολύτιμα πετράδια, αφότου έφτιαξαν ρούχα μαλακά και περιττά και αφότου απέκτησαν άλλα παρόμοια πράγματα, που αποτελούν αιτίες πολέμων και επαναστάσεων και τυραννικών καθεστώτων, κυριεύθηκαν από παράλογη υπεροψία. Έτσι, δεν δείχνουν ευσπλαχνία στους δυστυχισμένους συνανθρώπους τους και δεν θέλουν ούτε με τα περίσσια τους να δώσουν στους άλλους τα αναγκαία. Τι βαναυσότητα! Τι σκληρότητα! Δεν σκέφτονται, αν όχι τίποτ’ άλλο, πως η φτώχεια και ο πλούτος, η ελευθερία και η δουλεία και τ’ άλλα παρόμοια, εμφανίστηκαν στο ανθρώπινο γένος μετά την πτώση των πρωτοπλάστων, σαν αρρώστιες που εκδηλώνονται μαζί με την κακία και που είναι δικές της επινοήσεις.

Αρχικά, όμως, δεν έγιναν έτσι τα πράγματα, λέει η Γραφή (Ματθ. 19:8), αλλά Εκείνος που έπλασε εξαρχής τον άνθρωπο, τον άφησε ελεύθερο, αυτεξούσιο – συγκρατημένο μόνο από το νόμο της εντολής – και πλούσιο μέσα στον παράδεισο της τρυφής. Αυτή την ελευθερία κι αυτόν τον πλούτο θέλησε να χαρίσει – και χάρισε – ο Θεός, μέσω του πρώτου ανθρώπου, και στο υπόλοιπο ανθρώπινο γένος. Ελευθερία και πλούτος ήταν μόνο η τήρηση της εντολής. Φτώχεια αληθινή και δουλεία ήταν η παράβασή της. Μετά την παράβαση, λοιπόν, εμφανίστηκαν οι φθόνοι και οι φιλονικίες και η δολερή τυραννία του διαβόλου, που παρασύρει πάντα με τη λαιμαργία της ηδονής και ξεσηκώνει τους πιο τολμηρούς ενάντια στους πιο αδύνατους. Μετά την παράβαση, το ανθρώπινο γένος χωρίστηκε σε διάφορες φυλές με διάφορα ονόματα και η πλεονεξία κατακερμάτισε την ευγένεια της φύσεως, αφού πήρε και το νόμο βοηθό της. Εσύ, όμως, να κοιτάς την αρχική ενότητα και ισότητα, όχι την τελική διαίρεση· όχι το νόμο που επικράτησε, αλλά το νόμο του Δημιουργού. Βοήθησε, όσο μπορείς, τη φύση, τίμησε την πρότερη ελευθερία, δείξε σεβασμό στον εαυτό σου, συγκάλυψε την ατιμία του γένους σου, παραστάσου στην αρρώστια, σύντρεξε στην ανάγκη.

 

Υ.Γ: Ανάλογες απόψεις υπάρχουν και αλλού… Να μας θυμίζουν ότι οι άνθρωποι  παντού στον κόσμο είναι παιδιά του ίδιου Θεού…

O κόσμος είναι πολύ μεγάλος για να ικανοποιήσει τις ανθρώπινες ανάγκες αλλά πολύ μικρός για να ικανοποιήσει την ανθρώπινη απληστία: Μαχάτμα Γκάντι

«Πολλά και ανόσια περί το των πολλών νόμισμα γέγονε» - Πλάτων, Φιλόσοφος

«Η ψυχή των πραγμάτων (ή του πολέμου) είναι τα λεφτά» - Κικέρων, Ρωμαίος ρήτορας & πολιτικός

«Ανάθεμά τα τα τάλαρα!» - Κωνσταντίνος Θεοτόκης, συγγραφέας

            

Στην αργατιά, στη χωρατιά το χιόνι, η γρίπη, η πείνα, οι λύκοι,

 

Ποτάμια, πέλαγα, στεριές, ξολοθρεμός και φρίκη.

 

Χειμώνας άγριος. Κι η φωτιά, καλοκαιριά στην κάμαρά μου.

 

Ντρέπομαι για την ζέστα μου και για την ανθρωπιά μου.

Κ.Παλαμάς

……………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………….

                                                                                            ΜΑΡΙΑ ΦΟΥΚΑ

 

Η ΑΜΕΡΙΚΑΝΙΚΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ ΚΥΚΛΟΦΟΡΕΙ ΚΑΙ ΟΠΛΟΦΟΡΕΙ..

 

Η  ΑΜΕΡΙΚΑΝΙΚΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ  ΚΥΚΛΟΦΟΡΕΙ ΚΑΙ  ΟΠΛΟΦΟΡΕΙ

Η  χώρα  με τα πιο μεγάλα εγκλήματα στην ανθρωπότητα ( εξολόθρευση των ινδιάνων—ιθαγενών κατοίκων, θεοποίηση του Πλούτου και του Χρηματιστηρίου, της Χλιδής και του Σκοπού που αγιάζει τα Μέσα , Βίαιη Ανατροπή των Εκλεγμένων Κυβερνήσεων απανταχού στη γη και Πολέμων …) βαφτίστηκε από το δυτικό κόσμο: χώρα της Δημοκρατίας και του Ονείρου…

Η ελευθερία και η δικαιοσύνη , αξίες πανανθρώπινες , κακοποιήθηκαν τόσο  στη Νέα Γη που κανείς πια δεν τις εμπιστεύεται όταν εξέρχονται από τα χείλη όλων των κομμάτων και όλων των τάσεων..Συμφέροντα..Αυτό μας έρχεται στο μυαλό πρώτα πρώτα..Σήμερα λοιπόν η Αμερική θρηνεί τη Δημοκρατία που ουδέποτε υπήρξε και ουδέποτε θα υπάρξει έτσι όπως διαφημίζεται..Μόνο ως άγαλμα με τον πυρσό στο χέρι και το στέμμα  στέκεται εκεί για να θυμίζει ότι ο άνθρωπος συνήθως μυθοποιεί τις μεγάλες αξίες για να τις καταστρέφει καλύτερα…

Όταν οι χώρες του Υπαρκτού (μάλλον ανὐπαρκτου )  Σοσιαλισμού άλλαζαν καθεστώτα η μια μετά την άλλη και ασπάζονταν την ελεύθερη αγορά και τον καπιταλισμό, πολλοί έσπευσαν να πανηγυρίσουν για την κατάρρευση..Η Αμερική βέβαια πρώτη και καλύτερη… Ο Δυτικός Κόσμος  ένιωσε κυρίαρχος και μόνος πλανητάρχης με επικεφαλής τη χώρα της << ελευθερίας και της δημοκρατίας >>..Δεκάδες χιλιάδες γεγονότα βίας σε μια χώρα που ο οποιοσδήποτε μπορεί να αγοράσει ένα όπλο, όπως αγοράζουμε ένα κιλό ψωμί στο φούρνο της γειτονιάς μας, θεωρήθηκαν και θεωρούνται φυσικά σε ένα σύστημα που παίζει εντός και εκτός έδρας, πανίσχυρο αφού όλα τα ιδεολογικά αντίπαλα δέη με τον ολοκληρωτισμό και την καταπίεση κάθε διαφορετικής άποψης και πίστης φρόντισαν να το αφήσουν κυρἰαρχο…

Στη Δύση βέβαια, όλοι οι κοινωνικοί θεσμοί, συμπεριλαμβανομένης δε και της Επίσημης Εκκλησίας, ουδέποτε αντέδρασαν στον καπιταλισμό ως κυρίαρχη ιδεολογία..τους βόλευε κιόλας για να επιβεβαιωθεί η ρήση: Κανένας Θεσμός δεν υφίσταται στο Καπιταλισμό που να μην έχει Ιδιοτέλεια… Κέρδος υλικό δηλαδή ..Οι παραβολές του Άφρονος Πλούσιου, του Άσωτου Υιού , του Καλού Σαμαρείτη και τόσες άλλες κακοποιήθηκαν και παραποιήθηκαν από άμβωνος ενώ η εκκλησία ως θεσμός επίσημος ήταν πλην ελαχίστων εξαιρέσεων στο πλευρό της εκάστοτε εξουσίας, πλάι στους πλούσιους και ισχυρούς, τους καθωσπρέπει πολίτες αυτού του κόσμου..Τον καιρό που διώκονταν οι αριστεροί, με την δικαιολογία ότι οι καταδιωκόμενοι είναι άθεοι, ( πράγμα που αμφισβητώ επειδή κανένας κατά τη γνώμη μου δεν είναι και κανένας δεν είναι άξιος να το κρίνει πλην ο Θεός ) δεν έκανε το παραμικρό για να εμποδίσει τις εκτελέσεις, τα βασανιστήρια και τις εξορίες..Έβαλε το Θεό στο πολιτικό στρατόπεδο των κυρίαρχων πολιτικών εξουσιών ενώ ο Θεός είναι Αγάπη  για όλους ανεξαιρέτως τους ανθρώπους, σκανδαλίζοντας έτσι και σπρώχνοντας στην αθεΐα ( ουσιαστικά μακριά από <<την εκκλησία τους>>..) πολλούς ταλαιπωρημένους και κατατρεγμένους..Τί έπρεπε να κάνει; Να σταθεί στο ύψος της, πάνω από εμφυλίους, νικητές και νικημένους και να διακονεί τους πάντες με πρωτοχριστιανικό , μαρτυρικό φρόνημα….

(Σήμερα, την εποχή του κορωνοϊού πάλι , άμαθη από την αντίσταση στην εξουσία,  έχει, στην πλειοψηφία της,  απεμπολήσει  κατά πολύ αυτά που πιστεύει ενώ όσοι κάνουν κάποιον υποτυπώδη αγώνα για να ζήσουν σύμφωνα με την πίστη τους, βιάζονται να δηλώσουν ότι κατά τα άλλα είναι φιλήσυχοι πολίτες που δεν μοιάζουν με τους ανυπότακτους άλλους (ποιους άραγε εννοούν )που συνηθίζουν να αντιστέκονται στις αποφάσεις του κράτους… Υπάρχουν βέβαια και αυτοί , κατά τη γνώμη μου λίγοι , που σκέφτονται, ζουν και πολιτεύονται κατά τα πρότυπα των πρωτοχριστιανικών εκκλησιών και των Πατέρων της Εκκλησίας  που προσεύχονται για την σωτηρία των πάντων και πιστεύουν στην Θεία Οικονομία για όλους τους ανθρώπους… Μπορεί να είναι, όπως είπα, λίγοι, αλλά είναι η μόνη ελπίδα να αλλάξει ο κόσμος και να γίνει καλύτερος… Αυτοί ,λοιπόν, χωρίς τυμπανοκρουσίες, κοινωνούν, αγιάζουν με τον ιερό σταυρό τα ύδατα και υπεραμύνονται τα όσια και ιερά τους…)

ΕΠΑΝΕΡΧΟΜΑΙ …

Η Αμερική λοιπόν , δέσμια των συμφερόντων που θεοποίησε σε όλη τη διάρκεια της ιστορίας της, αποδείχτηκε χειρότερη από τις τριτοκοσμικές ή ανατολικές χώρες που εγκαλούσε για αντιδημοκρατικές διαδικασίες και άλλα τέτοια κακά, αποδεικνύοντας περίτρανα πώς αντιλαμβάνεται τη δημοκρατία.. Ως ένα πάρτυ γενεθλίων με μουσικές και καπελάκια πολύχρωμα χωρίς καμιά ιδεολογική απόχρωση, παρά μόνο εκείνη του Κέρδους..Μόνο, που όταν τα πάρτυ τελειώσουν και φύγουν οι νυσταγμένοι οπαδοί για τα σπίτια τους και τη χαμοζωή τους , ο βασιλιάς αποδεικνύεται πάντα  γυμνός και απελπιστικά άδειος….. Το λέω και για εκείνους που μπήκαν στο Καπιτώλιο και για εκείνους που τους απώθησαν… Περισσότερο για εκείνους που κρύβονται από πίσω…Και φυσικά δεν το λέω, για τους χιλιάδες άστεγους, φτωχούς και ταλαιπωρημένους αμερικανούς, θύματα εκμετάλλευσης  ένθεν κακείθεν , που ελπίζουν για μια δικαιότερη ζωή και απλώς πεθαίνουν με την ελπίδα...

                               ΜΑΡΙΑ ΦΟΥΚΑ

Υ.Γ: Σε όσους βιαστούν να μου πουν ότι η Χώρα  αυτή θα ξανασταθεί στα πόδια της και θα θριαμβεύσει ξανά… απαντώ… Το ξέρω..Με μια διαφορά.. Δεν θα ξανασταθεί στα πόδια της η Χώρα …αλλά τα Συμφέροντα και το Κέρδος των Ισχυρών….

                                                ΜΑΡΙΑ ΦΟΥΚΑ

 

 

 

ΧΡΥΣΑΝΘΟΣ ΚΑΤΣΟΥΛΟΓΙΑΝΝΑΚΗΣ..Ο ΑΓΙΟΣ ...

 

ΧΡΥΣΑΝΘΟΣ ΚΑΤΣΟΥΛΟΓΙΑΝΝΑΚΗΣ, Ο ΙΕΡΕΑΣ  ΤΗΣ ΣΠΙΝΑΛΟΓΚΑΣ

Στον πατέρα μου οφείλω το σεβασμό μου στους αγωνιστές της Αριστεράς, στην μητέρα μου ,στους αγίους της εκκλησίας.. Στην εποχή του κορωνοϊού λοιπόν , πολλή  μελάνη έχει ξοδευτεί ένθεν κακείθεν για την Θεία Κοινωνία και για το εάν μεταδίδεται ο ιός μέσω του ιερού ,για τους χριστιανούς, μυστηρίου..Πριν προχωρήσω στην ανάρτησή μου για τον ιερέα της Σπιναλόγκας, θέλω να τονίσω το εξής: Σέβομαι τους ανθρώπους που δεν κοινωνούν από φόβο..Δεν με ενδιαφέρει να τους πείσω ή να τους κατακρίνω γιατί ενδέχεται να είναι πολύ καλύτεροι άνθρωποι από πολλούς που κοινωνούν από έπαρση και μόνο… Θεωρώ ότι ο Θεός οικονομεί τους πάντες..Από την άλλη, θυμώνω με την συχνή τακτική των ΜΜΕ να απαξιώνουν και να λοιδορούν τους ανθρώπους που κοινωνούν επειδή αναπαύονται με αυτό και ησυχάζουν..Ο άνθρωπος πρέπει να νιώθει ελεύθερος να επιλέξει τον τρόπο που θα διαθέσει την ψυχή του και το σώμα του..Ο κορωνοϊός υπάρχει, αλλά υπάρχει και η Πίστη των ανθρώπων..Σε μερικούς μπορεί αυτό να ξυνίζει,  να είναι ανεξήγητο, απαράδεκτο και καταστροφικό..Αυτό όμως δεν τους δικαιολογεί να στοχοποιούν την Πίστη των ανθρώπων..Όπως δήλωσα και παραπάνω πιστεύω στην κοινωνική προσφορά των ανθρώπων στη γη. Οι ανάγκες της ψυχής όμως είναι άλλο πράγμα..Η Αριστερά δεν το κατάλαβε αυτό και ενώ πέτυχε πολλά, σε αυτό παταγωδώς απέτυχε..Ο πατέρας μου υπήρξε ψάλτης..Ουδέποτε έμπλεξε τα του σώματος και της ψυχής. Είχε έναν βαθύ σεβασμό στην Πίστη των ανθρώπων..Αυτό δεν τον εμπόδιζε καθόλου να ψηφίζει, να θαυμάζει και να μιλάει για όλους όσους αγωνίστηκαν για τις ιδέες τους και εκτελέστηκαν γι αυτές από την κυρίαρχη εξουσία.. Πάντοτε έλεγε: Ο Θεός έχει για όλους..Δεν ήταν ποτέ αυτό που λέμε..Θεούσος ..Ας μου επιτραπεί ο αδόκιμος όρος..Τους ταύτιζε με εκείνους που δεν συγχωρούν, είναι συνήθως σκυθρωποί, κατακρίνουν  και κάνουν επιλογή στους ανθρώπους..Με τους Φαρισαίους..

Επανέρχομαι στο θέμα..Η Θεία Κοινωνία για τους Χριστιανούς είναι μυστήριο. Είναι αδιαπραγμάτευτος δε ο τρόπος που συντελείται. Είναι κοινό το Ποτήριο και το Κουτάλι..Δεν είναι συμβολική ενέργεια. Είναι Σώμα και Αίμα Χριστού. Είναι Αγάπη..Ειρήνη. Ευλογία..Είναι Σωτηρία. Αν με ρωτάτε εγώ τι πιστεύω θα σας πω ό,τι έχω ξαναπεί… Θαυμάζω την Πίστη των ανθρώπων και τη σέβομαι..Όχι αυτή που κατακρίνει, που καταριέται τους διαφορετικούς ανθρώπους , που αφορίζει από άμβωνος, που έχει την έπαρση καρδιναλίων, που μιλάει εκ του ασφαλούς.. Αλλά την Πίστη σαν αυτή του Αγίου Πορφυρίου που αγκάλιαζε όλο τον κόσμο ανεξάρτητα από  αμαρτίες, θρησκείες, οικονομική κατάσταση, του ιερομόναχου Ευμενίου που ζούσε με τους χανσενικούς στο Λοιμωδών στην Αγία Βαρβάρα  και   του ιερομόναχου Χρύσανθου Κατσουλογιαννάκη που όντας ο ίδιος υγιής , έμεινε στην Σπιναλόγκα με τους λεπρούς ως ιερέας τους… Και πολλών άλλων αφανών ανθρώπων που είναι πολύ ταπεινοί για να δίνουν συνεντεύξεις στα δελτία ειδήσεων. Αυτοί λοιπόν σήμερα θα κοινωνούσαν..Έτσι κι εγώ…

Ο Χρύσανθος Κατσουλογιαννάκης με το τριμμένο ράσο και το κομποσκοίνι  κοινωνούσε τους λεπρούς και έπειτα, ως όφειλε, κατέλυε την Θεία Κοινωνία από το ίδιο ποτήρι και κουτάλι. Η παρακάτω ιστορία είναι ενδεικτική...

Μια αληθινή ιστορία για την Θεία Κοινωνία: Ο Ιερέας που κατέλυε κάθε φορά μετά την Θεία Κοινωνία των Χανσενικών

 Έγινε πολύς λόγος για το νησί της Σπιναλόγκα.

Ένα από τα ιστορικά στοιχεία που πληροφορούμαστε είναι ότι οι χανσενικοί που κατοικούσαν στη Σπιναλόγκα ήταν οργισμένοι με τον Θεό, για το λόγο ότι η ασθένειά τους ήταν μια μεγάλη και αφόρητη δοκιμασία. Ένας Γεραπετρίτης παπάς τόλμησε να τους επισκεφθεί κάποτε και να λειτουργήσει στον Άγιο Παντελεήμονα, που υπήρχε και ρήμαζε στο νησί, συντροφιά με τους νέους του κατοίκους. Λένε πως στην πρώτη Λειτουργία δεν πάτησε ψυχή.
Οι λεπροί άκουγαν πεισμωμένοι από τα κελιά τους την ψαλμωδία, κι άλλοτε την σκέπαζαν με τα βογκητά τους κι άλλοτε με τις κατάρες τους. Ο ιερέας όμως ξαναπήγε. Στην δεύτερη τούτη επίσκεψη ένας από τους ασθενείς πρόβαλε θαρρετά στο κατώφλι του ναού.
– Παπά, θα κάτσω στην Λειτουργία σου μ’ έναν όρο όμως. Στο τέλος θα με κοινωνήσεις. Κι αν ο Θεός σου είναι τόσο παντοδύναμος, εσύ μετά θα κάμεις την κατάλυση και δεν θα φοβηθείς τη λέπρα μου.
Ο ιερέας έγνευσε συγκαταβατικά. Στα κοντινά κελιά ακούστηκε η κουβέντα κι άρχισαν να μαζεύονται διάφοροι στο πλάι του ναού, εκεί που ήταν ένα μικρό χάλασμα, με λιγοστή θέα στο ιερό. Παραμόνευσαν οι χανσενικοί στο τέλος της Λειτουργίας κι είδαν τον παπά δακρυσμένο και γονατιστό στην Ιερή Πρόθεση να κάνει την κατάλυση.

Πέρασε μήνας. Οι χανσενικοί τον περίμεναν. Πίστευαν πως θά ʼρθει τούτη τη φορά ως ασθενής κι όχι ως ιερέας. Όμως ο παπάς επέστρεψε υγιής και ροδαλός κι άρχισε με ηθικό αναπτερωμένο να χτυπά την καμπάνα του παλιού ναΐσκου. Έκτοτε και για δέκα τουλάχιστον χρόνια η Σπιναλόγκα είχε τον ιερέα της. Οι χανσενικοί αναστύλωσαν μόνοι τους της εκκλησία και συνάμα αναστύλωσαν και την πίστη τους. Κοινωνούσαν τακτικά και πάντα κρυφοκοίταζαν τον παπά τους την ώρα της κατάλυσης, για να βεβαιωθούν πως το “θαύμα της Σπιναλόγκα” συνέβαινε ξανά και ξανά.

To 1957, με την ανακάλυψη των αντιβιοτικών και την ίαση των λεπρών, το λεπροκομείο έκλεισε και το νησί ερημώθηκε. Μόνο ο ιερέας έμεινε στο νησί ως το 1962, για να μνημονεύει τους λεπρούς μέχρι 5 χρόνια μετά το θάνατό τους. Ιδού, λοιπόν, ένας σύγχρονος αθόρυβος ήρωας, που δεν τιμήθηκε για το έργο του από κανέναν, και που -αν προσέξατε- δεν παραθέσαμε το όνομά του γιατί απλά δεν το γνωρίζουμε! Το γνωρίζει όμως -σίγουρα- ο Θεός! Κι αυτό μας αρκεί!

ΜΙΑ ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ ΠΑΡΑΤΗΡΗΣΗ: Αυτό που με συγκινεί βαθιά είναι και κάτι άλλο..Ο ιερέας αυτός ποτέ δεν ανακατεύτηκε ούτε απαξίωσε την ιατρική επιστήμη, όπως κάνουν σήμερα κάποιοι super χριστιανοί..Ουδέποτε κάλεσε, ας πούμε, τους λεπρούς να μην πάρουν τα φάρμακά τους..Σεβόταν τους γιατρούς που και οι ίδιοι κινδύνευαν να νοσήσουν.. Και οι γιατροί, όμως ,σέβονταν την επιλογή του και δεν του το απαγόρευσαν ούτε τον είπαν τρελό όπως κάποιοι super υπουργοί και επιστήμονες.. Έκανε ,λοιπόν, αυτό που έλεγε η πίστη του και η καρδιά του..Η αγάπη του στον συνάνθρωπο που έχει πεταχτεί στο καλάθι των αχρήστων..Δεν πηγαινοερχόταν στο νησί. Έμενε μαζί τους, όντας υγιής..Τους διακονούσε, τους στήριζε ηθικά, όχι με λόγια αλλά στην πράξη, ιερουργούσε , τους πάντρευε, τους κήδευε και  κοινωνούσαν από το ίδιο κουτάλι..Ασύλληπτο για ανθρώπους σαν εμένα, με πίστη χλιαρή και ενίοτε  εγωιστική και ασαφή..Αυτός όμως ουδέποτε αναρωτήθηκε αν η λέπρα μεταδίδεται με την Θεία Κοινωνία..Κανένα δελτίο ειδήσεων δεν ενδιαφέρθηκε να τον γνωρίσει ..Ευτυχώς …

                                                             ΜΑΡΙΑ ΦΟΥΚΑ