ΕΚΤΕΘΕΙΜΕΝΟΣ..

Χρίστος Λάσκαρης    Εκτεθειμένος

Εκτεθειμένος μες στα ποιήματά μου

Σ΄ αντίτυπα κυκλοφορώ

Βορά σε ξένα χέρια ,

Που με ξεφυλλίζουν..

Κ. Π  Καβάφης  Όσο μπορείς

Κι αν δεν μπορείς να κάμεις την ζωή σου όπως την θέλεις,
τούτο προσπάθησε τουλάχιστον
όσο μπορείς: μην την εξευτελίζεις
μες στην πολλή συνάφεια του κόσμου,
μες στες πολλές κινήσεις κι ομιλίες.

Μην την εξευτελίζεις πηαίνοντάς την,
γυρίζοντας συχνά κι εκθέτοντάς την
στων σχέσεων και των συναναστροφών
την καθημερινήν ανοησία,
ως που να γίνει σα μια ξένη φορτική.

Κ. Καρυωτάκης  Πρέβεζα

Θάνατος είναι οι κάργες που χτυπιούνται

στους μαύρους τοίχους και τα κεραμίδια,

θάνατος οι γυναίκες, που αγαπιούνται

καθώς να καθαρίζουνε κρεμμύδια.

Θάνατος οι λεροί, ασήμαντοι δρόμοι

με τα λαμπρά, μεγάλα ονόματά τους,

ο ελαιώνας, γύρω η θάλασσα, κι ακόμη

ο ήλιος, θάνατος μες στους θανάτους.

Θάνατος ο αστυνόμος που διπλώνει

για να ζυγίσει μια ”ελλιπή” μερίδα,

θάνατος τα ζουμπούλια στο μπαλκόνι,

κι ο δάσκαλος με την εφημερίδα.

Βάσις, Φρουρά, Εξηκονταρχία Πρεβέζης.

Την Κυριακή θ’ ακούσουμε την μπάντα.

Επήρα ένα βιβλιάριο Τραπέζης

πρώτη κατάθεσις δραχμαί τριάντα.

Περπατώντας αργά στην προκυμαία,

”Υπάρχω;” λες, κ’ ύστερα ”δεν υπάρχεις!”

Φτάνει το πλοίο. Υψωμένη σημαία.

Ίσως έρχεται ο Κύριος Νομάρχης.

Αν τουλάχιστον, μέσα στους ανθρώπους

αυτούς, ένας επέθαινε από αηδία…

Σιωπηλοί, θλιμμένοι, με σεμνούς τρόπους,

θα διασκεδάζαμε όλοι στην κηδεία.

Κ.Π Καβάφης    Τα παράθυρα

Σ’ αυτές τες σκοτεινές κάμαρες, που περνώ

μέρες βαρυές, επάνω κάτω τριγυρνώ

για να βρω τα παράθυρα. – Οταν ανοίξει

ένα παράθυρο θάναι παρηγορία. –

Μα τα παράθυρα δεν βρίσκονται, ή δεν μπορώ

να τά βρω. Και καλλίτερα ίσως να μην τα βρω.

Ίσως το φως θάναι μια νέα τυραννία.

Ποιός ξέρει τι καινούργια πράγματα θα δείξει.

Γ. Ρίτσος  Σονάτα του Σεληνόφωτος  (τελευταίοι στίχοι)

………………………………………………..

…………………………………………………..

……………………………………………………

Έτσι κάθε απόβραδο

έχω λιγάκι πονοκέφαλο, κάτι ζαλάδες.

Συχνά πετάγομαι στο φαρμακείο απέναντι για καμμιάν ασπιρίνη,

άλλοτε πάλι βαριέμαι και μένω με τον πονοκέφαλό μου

ν’ ακούω μες στους τοίχους τον κούφιο θόρυβο που κάνουν

οι σωλήνες του νερού,

ή ψήνω έναν καφέ, και, πάντα αφηρημένη,

ξεχνιέμαι κ ετοιμάζω δυο ποιος να τον πιει τον άλλον; –

αστείο αλήθεια, τον αφήνω στο περβάζι να κρυώνει

ή κάποτε πίνω και τον δεύτερο, κοιτάζοντας απ’ το παράθυρο

τον πράσινο γλόμπο του φαρμακείου

σαν το πράσινο φως ενός αθόρυβου τραίνου που έρχεται να με

πάρει

με τα μαντίλια μου, τα στραβοπατημένα μου παπούτσια, τη

μαύρη τσάντα μου, τα ποιήματα μου,

χωρίς καθόλου βαλίτσες – τι να τις κάνεις;

Άφησέ με να’ ρθω μαζί σου.

Α, φεύγεις; Καληνύχτα. Όχι, δε θα έρθω. Καληνύχτα.

Εγώ θα βγω σε λίγο. Ευχαριστώ. Γιατί, επιτέλους, πρέπει

να βγω απ’ αυτό το τσακισμένο σπίτι.

Πρέπει να δω λιγάκι πολιτεία, – όχι, όχι το φεγγάρι –

την πολιτεία με τα ροζιασμένα χέρια της, την πολιτεία

του μεροκάματου,

την πολιτεία που ορκίζεται στο ψωμί και στη γροθιά της

την πολιτεία που μας αντέχει στη ράχη της

με τις μικρότητες μας, τις κακίες, τις έχτρες μας,

με τις φιλοδοξίες, την άγνοιά μας και τα γερατειά μας, –

ν’ ακούσω τα μεγάλα βήματά της πολιτείας,

να μην ακούω πια τα βήματα σου

μήτε τα βήματα του Θεού, μήτε και τα δικά μου βήματα.

Καληνύχτα.

Υ.Γ:  Εκτεθειμένος.. Μετοχή σε κάτι που σε τοποθετεί έξω. Σε εκθέτει ανεπανόρθωτα  και μη αναστρέψιμα. Ο Χρίστος Λάσκαρης ξεκάθαρα το δηλώνει…. Βορά των ξένων που με ξεφυλλίζουν….. Η ποίηση όμως είναι από μόνη της μια Τέχνη της Έκθεσης ..Ο ίδιος σε άλλο ποίημα  γράφει..

Δεν γράφονται τα ποιήματα σε ένα χαρτί

Ξεθάβονται με μιαν αξίνα τα μεσάνυχτα

Αφήνοντας και από ένα λάκκο..

Άρα η Τέχνη της Ποίησης είναι έκθεση ψυχής..Και μάλιστα όχι ήρεμης και  πλέουσας σε πελάγη ευτυχίας. Είναι έκθεση της φουρτούνας και της σύγχυσης που συχνά αποτελεί την μόνη πραγματική κατάσταση του ποιητή. Θέμα ιδιοτροπίας; Μάλλον θέμα ιδιοσυγκρασίας και οπτικής των φαινομένων και των όντων εν γένει. Μιας σχεδόν σχιζοφρενικής αντίληψης των αναγκών του που δεν απαντάται παρά μόνο σ΄ αυτούς  που καταφεύγουν στο διαρκές παράπονο της πνευματικής έκθεσης σε μη πνευματικές και α- πνευματικές και μη  ερμηνείες και αναλύσεις. Ο λαός απαντά θυμόσοφα. Τραβάτε με κι ας κλαίω  . Γιατί ο ποιητής δεν ζει χωρίς την έκθεσή του. Αναζητά τρόπους να εκτεθεί,  να γίνει η  βρώσις και η  πόσις των αγαπώντων την ποιητική και όχι την λογική χρήση της Γλώσσας.

Από την άλλη Ο Κ.Π Καβάφης στο Όσο Μπορείς  καταθέτει την δική του ένσταση στην Έκθεση. Όχι μόνο  ως ποιητής αλλά ως ον κοινωνικό και πολιτικό  που όμως  φοβάται την ανούσια και ευτελισμένη  συν-ομιλία στο πλαίσιο των  αλλοτριωμένων και επιδερμικών σχέσεων  των ανθρώπων. Η μια κάποια εσωστρέφεια λοιπόν θεωρείται απαραίτητη και άκρως ενδεδειγμένη στην Εξελληνισμένη Νεοπλουτική  Αλεξάνδρεια του Μεσοπολέμου που ζει ο ποιητής  αλλά και στην σύγχρονη πραγματικότητα της  ταχύτητας μετάδοσης κάθε πληροφορίας που ό,τι συμβαίνει ανεβαίνει… Η έκθεση στις  συναναστροφές μιας χρήσης είτε εξ αποστάσεως είτε εκ του συστάδην όσο ελκυστική κι αν φαντάζει κάποιες φορές κινούμενη  στη λογική του θυμόσοφου και πάλι λαού: από το ολότελα καλή κι η Παναγιώταινα, απορρίπτεται από τον ποιητή. Βέβαια η ουσιαστική συναναστροφή  τοποθετείται στον δυνατό και εφικτό από τον καθένα βαθμό έτσι ώστε  ηρεμεί κάπως ο αναγνώστης  που συνήθως δυσκολεύεται να κάνει τη ζωή του όπως τη θέλει… Δεν  απαλλάσσεται  όμως από την ευθύνη να προσπαθήσει όσο μπορεί να μην καταντήσει η ζωή του σαν μια ξένη φορτική από τον σχέσεων και των συναναστροφών την καθημερινή ανοησία..

Στα παράθυρα τώρα ο Αλεξανδρινός ποιητής  φοβάται ότι δεν είναι έτοιμος να εκτεθεί. Στην ασφάλεια που του προσφέρουν οι τοίχοι του σπιτιού του κρύβει όσα θα μπορούσαν να τον καταστήσουν σαφή και ευανάγνωστο στους τρόπους και στις επιλογές του… Το φως μήπως είναι μια νέα τυραννία; Ποιος ξέρει τι καινούργια πράγματα θα δείξει… Για κείνον , για τους άλλους ..Μήπως να διαλέξει τις σκοτεινές τις κάμαρες ; … Άλλωστε τα  παράθυρα δεν είναι εύκολο να βρεθούν.  Η ποίηση όμως προλαβαίνει  και εκθέτει τον ποιητή στην πιο ιερή στιγμή της ποιητικής δημιουργίας.. Κι αυτός που αναρωτιέται δήθεν με αγωνία αδιαφορεί εντελώς για την αίσθηση που προκαλεί η έκθεσή του …..

Ο Καρυωτάκης πάλι στην Πρέβεζα  απερίφραστα τοποθετεί τα πράγματα σε μια άλλη  διάσταση . Όλα είναι Θάνατος! Γιατί αυτό που εκθέτει είναι  ο θάνατος  που έχει  μέσα του  και τίποτα  εκεί έξω δεν μπορεί  να του θυμίσει τη ζωή. Ο ποιητής λειτουργεί όπως ο ζωγράφος ενός πίνακα που δεν απεικονίζει αυτό που βλέπει αλλά αυτό που αισθάνεται. Ο σαρκασμός του για τη επαρχιώτικη ρουτίνα της πόλης δεν στοχεύει στον ευτελισμό της όποιας φυσικής ομορφιάς της ή των κατοίκων της αλλά στην έκφραση της απόγνωσης που πηγάζει από την πληγή της ύπαρξή στου… Το τέλος ιδιαίτερα πικρό.. Μια προσομοίωση της κηδείας  ανώνυμων και επώνυμων αναξιοπαθούντων προς τέρψιν  του  φιλοθεάμονος πλήθους..

Τέλος στη Σονάτα του Σεληνόφωτος ο Ρίτσος  πίσω από τη Γυναίκα με τα Μαύρα αποφασίζει ότι πρέπει επιτέλους να βγει από  αυτό το  τσακισμένο σπίτι. Χωρίς το δεκανίκι κανενός παρά μόνο με την απόφασή του να εμπιστευτεί την εξωστρέφεια που σώζει όλα τα όντα από την κατάθλιψη μιας συνετής παραίτησης.. Πρέπει να μπει πάλι στο παιχνίδι της Έκθεσης… Η ποίηση εδώ είναι γέφυρα επικοινωνίας με την Πολιτεία της Πραγματικότητας που δεν πολυσκέφτεται αλλά ως άλλος Ζορμπάς δρα και πορεύεται μέσα από τα λάθη της .. Ο ποιητής απλώς παραδέχεται πως για να εκτεθεί πρέπει να αξίζει τον κόπο αυτό που θα εκθέσει..Όχι  τόσο για τους  άλλους όσο για τον ίδιο..Και δεν είναι τίποτε άλλο παρά η ψυχή του..

Υ.Γ2: Εποχή καραντίνας, εγκλεισμού και εσχάτως απεγκλωβισμού… Κυριαρχούν οι ιαχές: Είμαστε εκτεθειμένοι πολλαπλώς!! Στον ιο, στους  εξ αποστάσεως εχθρούς και φίλους, στις κακές και στις καλές γλώσσες, στις καλοπροαίρετες  και κακοπροαίρετες ερμηνείες , στην εθνική και προσωπική κρίση, στην καλή και στην κακή μας τύχη, στην όποια κρίση και κριτική..

Προσωπικά δεν με απασχολεί καθόλου η κακή ματιά, η κακεντρεχής κριτική, η χαιρέκακη αντιμετώπιση στην έκθεσή μου!!    Την αντιπαρέρχομαι ..

Το παρακάτω  ποίημα που έγραψα όμως μάλλον με εκθέτει… Πάντα φοβόμουνα   τα φαύλα βλέμματα, τις ρητορείες , μη με ποδοπατήσουν με ερμηνείες ξένες!!!

Απέφευγε την ποίηση

Τη βαριά.

Καραδοκούσαν οι εκδότες.

Ανεπανόρθωτα να τον εκθέσουν

Σε φαύλα βλέμματα

Και  ρητορείες .

Να τον ποδοπατήσουν

Με ερμηνείες ξένες.

Έπειτα είναι κι οι ομότεχνοί του.

Στυφοί και νυσταγμένοι

Δεν έχουν χρόνο για  χαμόγελα

Και άλλα τέτοια ανθρώπινα

Κοινά.

Έχουν τόση δουλειά να κάνουν

Σε  λογοτεχνικές συνάξεις  άκρως

Σε  ιλουστρασιόν  περιοδικά

Ταγμένα  στα....ανιδιοτελή

Αφεντικά τους!

Όπως και να το κάνεις

Τα πάντα δίνουν για την Τέχνη.

Απέφευγε την ποίηση τη βαριά.

Βάραινε την καρδιά του.

Σαν χθες, στις 29 Απριλίου του 1933, πέθανε ο Κ.Π ΚΑΒΑΦΗΣ . Ο Αγαπημένος μου!!!

                      

                         ΜΑΡΙΑ ΦΟΥΚΑ

Η ΠΑΙΔΕΙΑ ΕΙΝΑΙ ΑΥΤΟΝΟΗΤΟ ΔΙΚΑΙΩΜΑ ΟΛΩΝ..

ΕΝΩΣΗ ΛΕΙΤΟΥΡΓΩΝ ΜΕΣΗΣ ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗΣ, A΄ ΕΛΜΕ ΑΧΑΪΑΣ, ΣΧΟΛ. ΣΥΓΚΡΟΤΗΜΑ 6ου και 11ου ΓΕΛ ΝΟΡΜΑΝ 57, ΠΑΤΡΑ (Είσοδος από Φαβιέρου), mail: aelmeahaias@gmail.com, Ιστοσελίδα:http://aelmeahaias.wordpress.com

Πάτρα, 26/04/2020

ΨΗΦΙΣΜΑ ΣΥΜΠΑΡΑΣΤΑΣΗΣ ΣΤΟΝ ΑΠΕΡΓΟ ΠΕΙΝΑΣ ΒΑΣΙΛΗ ΔΗΜΑΚΗ

Ο Βασίλης Δημάκης, κρατούμενος των φυλακών Κορυδαλλού, φοιτητής στο τμήμα Πολιτικής Επιστήμης και Δημόσιας Διοίκησης της σχολής Οικονομικών και Πολιτικών Επιστημών του ΕΚΠΑ, όπου πέτυχε μετά μεγάλη προσωπική προσπάθεια και με την αμέριστη στήριξη των δασκάλων του, βρίσκεται για δεύτερη φορά σε απεργία πείνας από την Τρίτη 22/04 έως την Κυριακή (27/4) και ξεκινά απεργία δίψας από την Δευτέρα 27/4, επειδή για ανεξήγητους λόγους διακομίστηκε από τις φυλακές Κορυδαλλού στις φυλακές Γρεβενών, με αποτέλεσμα να μην μπορεί να παρακολουθεί τα μαθήματα της σχολής του και λειτουργεί απρόσκοπτα στην εκπαιδευτική διαδικασία, όπως ορίζεται από το νομικό πλαίσιο που διέπει το σωφρονιστικό σύστημα.

Το δικαίωμα στην εκπαιδευτική διαδικασία είναι κτήμα πολλών και μακροχρόνιων αγώνων, των ίδιων των φυλακισμένων και των κινημάτων αλληλεγγύης. Η περίπτωση του Βασίλη Δημάκη αφορά στην απτή εφαρμογή, μιας συνθήκης εξαίρεσης από τους κρατικούς μηχανισμούς. Το ίδιο το νομικό πλαίσιο της αστικής δικαιοσύνης, αυτοαναιρείται και αναπλάθεται με τέτοιον τρόπο, ώστε το κράτος να μπορεί να εκδικείται αυτόν που στέκεται απέναντί του. Η στιγμή που γίνεται αυτή η μεθόδευση, δεν είναι καθόλου τυχαία. Είναι μια αντανακλαστική, αυτοπροστατευτική, αλλά ταυτόχρονα επιθετική κίνηση του κράτους, καθώς και των υπαγόμενων σε αυτό δικαστικών και σωφρονιστικών επιτελείων, ώστε να επιχειρηθεί η κάμψη των αντιστάσεων των κρατουμένων ενάντια στον νέο σωφρονιστικό και ποινικό κώδικα, που υπαγορεύουν την περαιτέρω σκλήρυνση των κατασταλτικών μέτρων για τους κρατούμενους, όπως ακριβώς συνέβη και με το Κίνημα ενάντια στους ηλεκτρονικούς πλειστηριασμούς κατοικιών και περιουσιών απλών πολιτών. Ειδικά για την περίπτωση των εκπαιδευτικών αδειών, ο σωφρονιστικός κώδικας ορίζει το δικαίωμα του εισαγγελέα να ασκεί βέτο για τη χορήγηση της άδειας, με αποτέλεσμα να τίθενται ρητά πλέον εμπόδια στις σπουδές των κρατουμένων.

Η Α ΕΛΜΕ Αχαΐας και όλο το εκπαιδευτικό Κίνημα, στέκονται αλληλέγγυοι στο αναφαίρετο δικαίωμα για μόρφωση του απεργού πείνας και δίψας Βασίλη Δημάκη,

και απαιτούμε να επιστρέψει ο κρατούμενος φοιτητής στο σωφρονιστικό ίδρυμα των φυλακών Κορυδαλλού, ώστε να μπορεί να παρακολουθεί απρόσκοπτα τις σπουδές του, για τις οποίες όσο πολύ έχει κοπιάσει. Έτσι μόνο νοείται ένα κράτος δικαίου κι ένα σωφρονιστικό σύστημα που δεν εκδικείται αλλά λειτουργεί αναμορφωτικά.

Για το Δ. Σ.

Ο Πρόεδρος Ο Γεν. Γραμματέας

Υ.Γ: Μόνο ένα σχόλιο.. Όσοι εμπλέκονται με το σωφρονιστικό σύστημα και είναι υπεύθυνοι γι αυτή την απαράδεκτη απόφαση απαιτούμε να το ξανασκεφτούν. Η Παιδεία είναι αυτονόητο δικαίωμα όλων.

ΜΙΑ ΑΝΤΙΠΑΘΕΙΑ ΚΑΙ ΜΙΑ ΑΓΑΠΗ!!!

 ΔΥΟ ΚΕΙΜΕΝΑ ΑΠΟ   ΤΙΣ ΙΣΤΟΡΙΕΣ ΤΟΥ  Κ   ΚΟΫΝΕΡ    ΤΟΥ ΜΠΕΡΤΟΛΤ ΜΠΡΕΧΤ

Ο κ Κ. και οι γάτες

Ο κ Κ. δεν αγαπούσε τις γάτες. Δεν του φαινόταν να είναι φίλοι του ανθρώπου, γι αυτό και κείνος δεν ήταν φίλος τους. Αν είχαμε τα ίδια νιτερέσα, έλεγε, τότε η εχθρική στάση τους θα μου ήταν αδιάφορη. Μα του κ Κ. δεν του άρεσε και να διώχνει τις γάτες από την καρέκλα του. Το να αναπαύεσαι είναι μια δουλειά, έλεγε, πρέπει λοιπόν να πετύχει. Κι όταν οι γάτες νιαούριζαν μπροστά του σηκωνόταν από το κρεβάτι του , ακόμα και στο κρύο, και τις έμπαζε μέσα, στη ζέστη. Ο υπολογισμός τους είναι απλός , έλεγε, σα φωνάξουν ,τους ανοίγουν. Αν πάψουν να τους ανοίγουν,θα πάψουν κι αυτές να φωνάζουν . Το να φωνάζεις είναι πρόοδος.

Νιτερέσα::  νιτερέσο < ιταλική interesso < λατινική interesse:   ενδιαφέρον

Το αγαπημένο ζώο του κ. Κ.

Όταν  ρωτούσαν τον κ.Κ. ποιο  ζώο εκτιμάει περισσότερο , εκείνος είπε τον ελέφαντα και αιτιολόγησε την προτίμησή του έτσι: Ο ελέφαντας ενώνει την πονηρία με τη δύναμη. Ετούτη δεν είναι κουτοπονηριά που σου φτάνει να ξεφύγεις από κάποιον που σε καταδιώκει ή για να εξασφαλίσεις το φαγητό σου περνώντας απαρατήρητος, μα  είναι η  πονηριά που επιστρατεύει η δύναμη για ένα μεγάλο εγχείρημα. Απ΄ όπου κι αν διαβεί τούτο το ζώο αφήνει πλατιά τα χνάρια του. Κι είναι καλόκαρδο, σηκώνει χωρατά. Είναι καλός φίλος όπως είναι και καλός εχθρός. Είναι βαρύ και θεόρατο κι όμως τρέχει πολύ γρήγορα. Με την προβοσκίδα του μπορεί και τροφοδοτεί ένα τεράστιο κορμί με τις πιο μικρές τροφές ακόμα και με καρύδια. Κουνάει τ΄ αυτιά του. Ακούει μονάχα ό,τι τον συμφέρει. Φτάνει στα βαθιά γεράματα. Του αρέσει η παρέα κι όχι μονάχα  με ελέφαντες. Παντού τον αγαπάνε μα και τον φοβούνται. Ένα κάποιο  κωμικό στοιχείο του δίνει τη δυνατότητα ακόμα και να τον σέβονται. Το πετσί του είναι σκληρό , σπάει μαχαίρια , μα η ψυχή του είναι ευαίσθητη. Μπορεί και θλίβεται. Μπορεί  και θυμώνει. Του αρέσει  να χορεύει. Πεθαίνει στην καρδιά της Ζούγκλας. Αγαπάει τα παιδιά καθώς κι άλλα μικρά ζώα. Είναι γκρίζος και τραβάει την προσοχή μόνο με τον όγκο του. Δεν τρώγεται. Είναι δουλευταράς. Του αρέσει να πίνει και να ΄ρχεται στο κέφι. Κάνει κάτι και για την Τέχνη. Προσφέρει ελεφαντόδοντο..

Υ.Γ:  ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΡΩΤΗ ΙΣΤΟΡΙΑ

Το να φωνάζεις είναι πρόοδος. Όσο επιπόλαιο, ενοχλητικό, αντιαισθητικό, κενό και ρηχό κι αν ακούγεται-και είναι συχνά- το προτιμώ από τη Σιωπή. Γιατί δηλώνει μια άποψη, μια παρουσία, μια στάση που ο φορέας της ζητάει να ακουστεί, να γίνει δηλαδή αφορμή για συζήτηση και διαλεκτική ζύμωση που ενδέχεται να έχει κάποιο αποτέλεσμα. Tο τελευταίο εξαρτάται, βέβαια, από τις αγαθές προθέσεις  αυτών που διαλέγονται..Στον Αίαντα,  ο Σοφοκλής βάζει τον τρελαμένο ήρωα που δεν κέρδισε τα όπλα του Αχιλλέα να λέει στην Τέκμησσα , την σύντροφό του, να σωπάσει επειδή εκείνη προσπάθησε να τον φέρει στα συγκαλά του με τις φωνές της..Της είπε ότι στολίδι στις γυναίκες είναι η σιωπή..Αυτή τον υπάκουσε..Κι αυτός  οδηγήθηκε στην καταστροφή… Για του λόγου το αληθές ένα απόσπασμα από τον Αίαντα του Σοφοκλή…

ΣΟΦΟΚΛΗΣ    :   Αἴας (284-332)

ΤΕΚΜΗΣΣΑ

Θα μάθεις όλο το κακό, αφού συμπαραστέκεσαι.
Νύχτα βαθιά, όταν απόβραδα τα φώτα είχαν
σβήσει, αυτός, με δίκοπο σπαθί στο χέρι, γύρευε έξω
να γλιστρήσει, δίχως λόγο. Οπότε εγώ έβαλα τις φωνές :
Τί πας να κάνεις, Αίαντα; έτσι απρόσκλητος, χωρίς κανένα
290μήνυμα, δίχως ν᾽ ακούσεις σάλπιγγα; για πού αλήθεια
το ᾽βαλες; Αυτήν την ώρα όλος ο στρατός κοιμάται.
Οπότε αυτός απότομα μου είπε εκείνο το γνωστό ρητό:
γυναίκα, στις γυναίκες στολίδι είναι η σιωπή.
Κατάλαβα εγώ και σώπασα, κι εκείνος μόνος
τράβηξε τον δρόμο του. Τί έγινε ωστόσο εκεί, τί έπαθε,
δεν ξέρω εγώ να σου το πω. Γύρισε πάντως μέσα
σέρνοντας σύνδετα βόδια, σκυλιά λαγωνικά
και μαλλιαρά αρνιά.
Άλλα απ᾽ αυτά τους κόβει τον λαιμό, άλλα
τ᾽ αναλαιμίζει και τα σφάζει, κι άλλα, χυμώντας
μέσα στο κοπάδι, τα μαστίγωνε λες κι ήταν
300οι αιχμάλωτοί του.
Τέλος, έξω πετάχτηκε απ᾽ τη σκηνή, σαν να μιλούσε
σε σκιά, λόγια βαριά ξεστόμιζε, τη μια
προς τους Ατρείδες, στον Οδυσσέα την άλλη,
γελώντας παρανοϊκά, λέγοντας πως τους παίρνει
τη μεγάλη εκδίκηση.
Μετά πηδώντας βρέθηκε μέσα στο στέκι του,
όπου σιγά σιγά ήλθε στα συγκαλά του.
Βλέποντας τότε εκεί τον χώρο του γεμάτο από τα σύνεργα
της άμετρης παραφοράς του, μουγκρίζοντας χτυπούσε
το κεφάλι του, φωνάζοντας· κι έπειτα ερείπιο
σωριάστηκε στα ερείπια μιας φονικής σφαγής,
310με χέρια και με νύχια τραβώντας το μαλλί του.
Για κάμποσο δεν είπε λέξη· μετά εμένα αγριεμένος
επήρε ν᾽ απειλεί, αν δεν φανέρωνα όλα τα πάθη του,
επίμονα ρωτώντας σε ποιό σημείο βρίσκεται το πράγμα.
Κι εγώ, καλοί μου φίλοι, τρέμοντας, ένα προς ένα
φανέρωσα τα γεγονότα, όσα η ίδια ήξερα.
Οπότε εκείνος έβγαλε τρομερές κραυγές,
όπως ποτέ άλλη φορά δεν άκουσα παρόμοιες.
Γιατί ισχυριζόταν πώς μόνο σ᾽ άνθρωπο δειλό
320ταιριάζουν γόοι κι οδυρμοί, γι᾽ αυτό και δεν ξεφώνιζε
τον άγριο πόνο του, μόνο βογκούσε υπόκωφα,
μουγκρίζοντας σαν ταύρος.
Τώρα ωστόσο, χωμένος στη βαθιά του συμφορά,
δίχως ψωμί, δίχως νερό, στα ζώα ανάμεσα που έκοψε
με το σπαθί του, άπραγος παραμένει· φαίνεται έργο
σκοτεινό έχει στον νου του, αν κρίνεις απ᾽ τα λόγια του
και τον καημό του.
Αλλά, καλοί μου φίλοι, γι᾽ αυτό είμαι εδώ·
ελάτε μέσα, βοηθήστε, όπως μπορείτε.
Γιατί οι φίλοι σαν κι αυτόν υποχωρούν
330στων φίλων τους τα λόγια.

ΧΟ. Τέκμησσα, θυγατέρα του Τελεύταντα, μας είπες
λόγια τρομερά, που φανερώνουν πως εκείνος
παραφρόνησε μέσα στη συμφορά του.

Συνεχίζοντας  πρέπει να διευκρινίσω κάτι. Δεν μιλώ για τυφλές φωνές. Μιλώ για επιχειρήματα που έχουν φωνή..Η γάτα στην ιστορία του κ.Κ. διεκδικεί το δικαίωμά της στην ανοιχτή πόρτα και  επομένως στην επιβίωσή της μέσα στη ζέστη και την ασφάλεια. Ο κ Κ. παρόλο που δεν τη συμπαθεί, της ανοίγει την πόρτα του. Θεωρεἰ ότι πρέπει να επιβραβεύσει την επιμονή της να φωνάζει για το δίκιο της.  Τέλος θεωρεί ότι είναι κι αυτός υπεύθυνος με τη στάση του να μην επιτρέψει  ένα  αυτονόητο δικαίωμα να πάψει να διεκδικείται. Από την αδιαφορία του…

Το μόνο που θέλω να προσθέσω είναι ότι κι εγώ δεν συμπαθώ τις γάτες. Είναι αχάριστες..Σε αντίθεση με τους σκύλους που είναι φίλοι παντοτινοί..Γενικά δεν συμπαθώ κανένα αχάριστο ον ..Ζώο ή Άνθρωπο…

ΓΙΑ ΤΗ ΔΕΥΤΕΡΗ ΙΣΤΟΡΙΑ

Ο ελέφαντας , όπως παρουσιάζεται από τον κ.Κ., μου είναι άκρως συμπαθής..Ζηλεύω όλα του τα γνωρίσματα..Καλά και κακά..Το γεγονός ότι αφήνει τεράστιο το αποτύπωμά του στο χώρο. Ότι  έχει και πονηριά και δύναμη. Μπορεί και θυμώνει. Μπορεί και θλίβεται..Τον αγαπάνε αλλά και τον φοβούνται.. Από κάποιο κωμικό στοιχείο του τον σέβονται.  Του αρέσει να χορεύει. Αγαπάει τα παιδιά και άλλα μικρά ζώα..Είναι καλόκαρδος. Σηκώνει χωρατά. Είναι καλός φίλος και καλός εχθρός.. Του αρέσει η παρέα κι όχι μόνο με ελέφαντες. Είναι δουλευταράς. Αγαπάει την τέχνη. Είναι ευαίσθητος παρόλο το χοντρό πετσί του που σπάει μαχαίρια…  Με μια μόνο ένσταση. Γιατί δεν θέλω να ακούω μονάχα ό,τι με συμφέρει..  Όσο για το τεράστιο κορμί του εκλιπαρώ, χωρίς μεγάλες πιθανότητες, να μην το έχω…..

                                                    ΜΑΡΙΑ ΦΟΥΚΑ

ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΤΗΣ ΑΠΟΣΤΑΣΗΣ

ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΤΗΣ ΑΠΟΣΤΑΣΗΣ

Τα παιδιά της Απόστασης

Των Κλειστών σχολείων

Των  Βουβών

 Και άδειων  προαυλίων

Πόλεων  Μαυσωλείων

Χωρίς

Το άγγιγμα

Το χέρι χέρι

Και χωρίς τον ήλιο

Μέρα μεσημέρι

Το φιλί

Το χάδι

Και το  νυσταγμένο

Παράπονο

Το βράδυ

Τα παιδιά της Απόστασης

Τηλεπαίζουν

Τηλεκλαίνε

Τηλεθυμώνουν

Τηλερωτεύονται

Τηλεγελάνε

Τηλεκπαιδεύονται

Τηλεχλευάζουν

Τηλερωτἀνε

Τηλεϋπάρχουν

Και τραγουδάνε

Τα παιδιά της Απόστασης

Ανοχύρωτες πόλεις

Ασυμπτωματικές απειλές

Αδειανές αγκαλιές

Και πληγές

Σε ευπαθείς μοναξιές

Και γιαγιές ορφανές

Τηλεόνειρα

Τηλεκραυγές

Τηλεδάκρυα

Τηλεsms

Για βόλτα

Και κλεισμένη πόρτα

Τηλεπειράματα

Τηλεφωνές

Τα παιδιά της Απόστασης

Και της Οθόνης

Του Διαδικτύου

- της ΤηλεΑγχόνης--

Καλωδιωμένες

Τηλεματιές

Τηλεπαραθύρων

Εν μέσω των κραυγών

Και των ψιθύρων

Λοιμωξιολόγων

Και  Ψυχολόγων

Και άλλων τινών

Τηλευχολόγων

 ΓΙΑ

Παιδιά  της Απόστασης

Ένα ένα καθισμένα

Ανά  δυο θρανία

Αποκλεισμένα

Πίσω από μάσκες

Και κλειστά γαντάκια

Αντισηπτικά και μόνα

Χαμογελάκια

Αισθήματα

Κρυμμένα

Φυλακισμένα

Μόνο στα όνειρα

Ταξιδεμένα

Σχέδια  όμορφα

Ματαιωμένα

Τα παιδιά της Απόστασης

Θα αντέξουν

Όμως

Και παρόλο που είναι

Δύσκολος ο δρόμος

Θα τη γεφυρώσουν

Τη μεγάλη μπόρα

Και την καταιγίδα

Με ομπρέλα κόκκινη

Κόντρα σε όποιο φόβο

Θα ΄χουν την ΕΛΠΙΔΑ!!!!!

                                   

                                                     ΜΑΡΙΑ ΦΟΥΚΑ

                            

Υ.Γ: Το αφιερώνω σε όλα τα παιδιά της Απόστασης. Στο γιο μου!! Στους μαθητές μου που υπεραγαπώ και μου λείπουν πολύ… Σε όλα τα παιδιά ενός αποκλεισμένου κόσμου…..

                           

ΑΚΟΥ ΑΝΘΡΩΠΑΚΟ...

 ΑΚΟΥ ΑΝΘΡΩΠΑΚΟ:: ΤΟΥ ΒΙΛΧΕΜ ΡΑΙΧ

ΑΠΟΣΠΑΣΜΑΤΑ:

Γι αυτό σε φοβάμαι , Ανθρωπάκο, σε φοβάμαι θανάσιμα..Γιατί το μέλλον της Ανθρωπότητας εξαρτάται από σένα. Σε φοβάμαι γιατί από πουθενά δε δραπετεύεις τόσο όσο από τον εαυτό σου. Είσαι άρρωστος, άρρωστος πολύ , Ανθρωπάκο..Δεν φταις εσύ..Σε βαρύνει όμως της γιατρειάς σου η ευθύνη. Θα χες από καιρό αποτινάξει τις αλυσίδες σου αν δεν είχες ανεχτεί την καταπίεση κι αν δεν την είχες με τις πράξεις σου υποστηρίξει. Καμιά αστυνομική δύναμη δεν θα ήταν ικανή να σε καταπιέσει αν είχες μόνο μια σταγόνα αυτοεκτίμηση, αν είχες βαθειά κατανοήσει ότι χωρίς εσένα η ζωή δε θα συνεχιζόταν ούτε για μια ώρα..Ο ‘’απελευθερωτής σου ‘’στο είπε αυτό, Ανθρωπάκο; Όχι! Σε ονόμασε μόνο ‘’’Προλετάριο του Κόσμου’’ αλλά δε σου είπε  ότι εσύ, μόνο εσύ είσαι υπεύθυνος για τη ζωή σου –αντί να σαι  υπεύθυνος «δια την τιμήν του πατρίου εδάφους» !

Οφείλεις πια να αντιληφθείς ότι εσύ έφτιαξες τ΄ ανθρωπάκια σου, τους δυνάστες τους δικούς σου, ότι εσύ φόρεσες στους πραγματικά μεγάλους το αγκαθωτό στεφάνι του μάρτυρα. Τους σταύρωσες  και τους  δολοφὀνησες  και τους ανάγκασες να πεθάνουν από πείνα. Δεν τους σκέφτηκες καν , ούτε υπολόγισες τους μόχθους τους για σένα. Ιδέα  δεν έχεις σε ποιους χρωστάς ό,τι απολαμβάνεις στη ζωή..

Λες « προτού σε εμπιστευτώ , θέλω να μάθω τη φιλοσοφία σου για τη ζωή». Όταν  ακούσεις τη φιλοσοφία μου για τη ζωή , θα τρέξεις στον εισαγγελέα της περιφερείας σου , ή στην Επιτροπή κατά των αντιαμερικανικών δραστηριοτήτων ή στο Εφ-- Μπι—Άι , τη Κα-Γκε –Μπε ή στον Κίτρινο Τύπο ή στην Κου –Κλουξ –Κλαν ή στους ηγέτες των Προλεταρίων του Κόσμου, ή τελικά απλώς θα τρέξεις.

Δεν είμαι ούτε Κόκκινος, ούτε Μαύρος, ούτε Λευκός, ούτε Κίτρινος.

Δεν είμαι ούτε Χριστιανός ή Εβραίος ,Μωαμεθανός ή Μορμόνος, Πολύγαμος, Ομοφυλόφιλος,  Αναρχικός ή Μποξέρ…

Αγκαλιάζω τη γυναίκα μου γιατί την αγαπώ και την ποθώ και όχι γιατί συμβαίνει να έχω άδεια γάμου ή γιατί είμαι ερωτικά πεινασμένος.

Τα παιδιά δεν  τα δέρνω ούτε σκοτώνω λαγούς ή ελάφια. Μα είμαι καλός σκοπευτής και πετυχαίνω το στόχο.

Δεν παίζω μπριτζ και δεν δίνω πάρτυ με σκοπό να διαδώσω τις θεωρίες μου. Αν οι διδασκαλίες μου είναι σωστές θα διαδοθούν από μόνες τους.

Δεν υποβάλλω την εργασία μου σε κανένα αξιωματούχο του Υπουργείου Υγιεινής, εκτός αν εκείνος κατέχει το θέμα καλύτερα από μένα. Κι εγώ θα ορίσω ποιος έχει πλήρη γνώση της ανακάλυψής μου και των πολύπλοκων μηχανισμών της .

Αυστηρά μελετώ κάθε νόμο όταν έχει κάποιο νόημα αλλά τον πολεμώ όταν είναι άχρηστος ή ανόητος.( Δεν τρέχω στον εισαγγελέα της Περιφέρειας , Ανθρωπάκο, γιατί κι εκείνος το ίδιο κάνει αν είναι σωστό , έντιμο άτομο)

Θέλω τα παιδιά και οι έφηβοι να ζουν τη σωματική τους ευτυχία στον έρωτα και να την απολαμβάνουν χωρίς κίνδυνο.

Δεν πιστεύω ότι για να είσαι θρήσκος , σύμφωνα με την καλή και γνήσια σημασία της λέξης , πρέπει να καταστρέψεις την ερωτική σου ζωή , να γίνεις αλύγιστος και ζαρωμένος στην ψυχή και σώμα.

Ξέρω πως ό,τι ονομάζεις Θεό πραγματικά υπάρχει αλλά με τρόπο διαφορετικό από αυτόν που νομίζεις: σαν μια πρωτεϊκή κοσμική ενέργεια μέσα στο σύμπαν, σαν τον έρωτα στο κορμί σου , σαν την τιμιότητα και το αίσθημα της φύσης που νιώθεις μέσα σου και γύρω σου..

……………………………………………………………………………………………………………………………….

Σε φοβάμαι απελπιστικά ,Ανθρωπάκο..Φέρνεις τους πραγματικά μεγάλους ανθρώπους ως το σημείο να σε περιφρονήσουν. Τους κάνεις με τη μικρότητά σου να πονούν και να αποσύρονται , να σε αποφεύγουν, και το χειρότερο, να αρχίσουν να σε λυπούνται……

……………………………………………………………………………………………………………………………….Γιατί ο άνθρωπος ο μεγάλος , αντίθετα από σένα , στόχο του στη ζωή δεν βάζει τον πλούτο , ούτε μια επιτυχημένη αποκατάσταση της κόρης του , ούτε πολιτική σταδιοδρομία , ούτε τίποτα ακαδημαϊκούς τίτλους ή την απόκτηση του βραβείου Νόμπελ. Επειδή λοιπόν δεν είναι σαν εσένα  τον αποκαλείς «ιδιοφυία » ή «ομοφυλόφιλο» Εκείνος από την άλλη μεριά πρόθυμα δηλώνει ότι κάθε άλλο παρά ιδιοφυία είναι .Πως δεν είναι παρά ένα πλάσμα απλό .Τον ονομάζεις φυγόκοσμο , γιατί προτιμάει να μένει μόνος του με τις σκέψεις του , γιατί προτιμάει να κλείνεται στο εργαστήριό του και να επιδίδεται σε διάφορες έρευνες παρά να συμμετέχει στις κενές και ανόητες συναναστροφές σου …

………………………………………………………………………………………………………………………………Δεν έχεις κανένα αισθητήριο όργανο για να διακρίνει τον πραγματικά μεγάλο άνθρωπο .Ο τρόπος της ύπαρξής του , τα βάσανά του , οι πόθοι του, η οργή του, ο αγώνας του για σένα , σου είναι ολότελα άγνωστα..Δεν μπορείς να καταλάβεις ότι υπάρχουν άντρες και γυναίκες που δε θέλουν να σε καταπιέσουν ή να σε εκμεταλλευτούν , και που πραγματικά σε θέλουν ελεύθερο , ακέραιο, τίμιο. Δε σου αρέσουν αυτοί οι άντρες και αυτές οι γυναίκες γιατί είναι ξένοι με σένα..Είναι απλοί και τους διακρίνει η ευθύτητα. Σε αυτούς η αλήθεια είναι ό,τι σε σένα η τακτική..Σε κοιτάζουν εξεταστικά χωρίς χλευασμό , σε κοιτάζουν με πόνο για σένα  για την ανθρώπινη μοίρα. Αλλά εσύ με το διεισδυτικό τους βλέμμα υποψιάζεσαι κίνδυνο. Τους επευφημείς ,Ανθρωπάκο, μόνο όταν πολλοί άλλοι Ανθρωπάκοι σου λένε πως αυτοί οι μεγάλοι άνθρωποι είναι μεγάλοι. Φοβάσαι τον άνθρωπο τον μεγάλο , φοβάσαι το βύθισμά του στις ρίζες της ζωής, την αγάπη του για τη ζωή. Ο μεγάλος άνθρωπος σε αγαπάει απλά όπως θα αγαπούσε ένα ζώο , ένα πλάσμα ζωντανό. Δε θέλει να σε βλέπει να υποφέρεις όπως υποφέρεις χιλιάδες χρόνια. Δε θέλει να σε ακούει να μωρολογείς , όπως  μωρολογείς χιλιάδες χρόνια. Δε θέλει να σε βλέπει υποζύγιο , γιατί αγαπάει τη ζωή και θα θελε να τη δει χωρίς βάσανα και εξευτελισμούς.

………………………………………………………………………………………………………………………….

Έχοντας οδηγήσει το μεγάλο άνθρωπο στη μοναξιά, ξεχνάς τι του έκανες .Όλα όσα έκανες είναι να αρθρώσεις κι άλλες ανοησίες , να διαπράξεις κι άλλες μικρότητες , να καταφέρεις κι άλλα βαθύτατα πλήγματα. Ξεχνάς..Όμως μέσα στη φύση του μεγάλου ανθρώπου είναι να μη λησμονεί., ούτε να εκδικείται. Αντίθετα προσπαθεί να καταλάβει γιατί ενεργείς με τόση ευτέλεια. …………………………………………………………………………………………………………………………….

Θα θελε να γνωρίζει τα κίνητρα που σε αναγκάζουν να κηλιδώνεις την ή τον σύντροφο της ζωής σου επειδή σε έχει απογοητεύσει , να βασανίζεις το παιδί σου γιατί δεν ευχαρίστησε ένα φαύλο γείτονά σου, να περιφρονείς έναν άνθρωπο καλό και να τον εκμεταλλεύεσαι .Να παίρνεις όταν σου δίνουν και να δίνεις όταν αναγκάζεσαι να το κάνεις, αλλά ποτέ να μη δίνεις όταν σου δίνουν κάτι από αγάπη. Να δίνεις άλλη μια κλωτσιά στον συνάνθρωπό σου που βρίσκεται κάτω ή που έτοιμος είναι να πέσει. Να ψεύδεσαι εκεί όπου χρειάζεται η αλήθεια και πάντα να διώκεις την αλήθεια αντί για το ψέμα..Πάντοτε βρίσκεσαι από τη μεριά του δημοσίου κατήγορου Ανθρωπάκο….

……………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………

(((Θα μπορούσα να συνεχίσω να γράφω μια βδομάδα..Το βιβλίο όμως  υπάρχει  και όποιος φίλος δεν το έχει διαβάσει μπορεί να το κάνει..Εγώ θα επανέλθω εννοείται  και με άλλα αποσπάσματα Προς το παρόν ένα σχόλιο στο υστερόγραφο….)))

Υ.Γ:

Ο Βίλχεμ Ράιχ υπήρξε προσωπικότητα αμφιλεγόμενη ὀσο λίγες..Αιρετικός, ενθουσιώδης, ειλικρινής, καυστικός  και τρυφερός μαζί, δονείται ολόκληρος από μια έντονη διάθεση αυτοκριτικής και κριτικής του Ανθρωπάκου που έχουμε όλοι μέσα μας. Έζησε την εποχή της ανόδου του Ναζισμού στην Γερμανία την οποία και εγκατέλειψε ακριβώς γι αυτό..Είδε με τα μάτια του χιλιάδες ανθρώπους να μετατρέπονται σε χειροκροτητές ολοκληρωτικών καθεστώτων και ιδεών και να αποτελούν το άλλοθι των ηγετών τους για παντός είδους εγκλήματα..Ένιωσε απέχθεια για τον Ανθρωπάκο που με την αδιαφορία του δολοφονεί, περιθωριοποιεί, στιγματίζει και βασανίζει ανθρώπους που έχουν διαφορετική θρησκεία, άποψη, πνευματικό και σωματικό αποτύπωμα .

Αναρωτιέμαι πόσο έχει αλλάξει αυτή η πραγματικότητα. Πόσο  έχουμε τιθασεύσει αυτόν τον Ανθρωπάκο που μόνο τα πρόστιμα τον σταματούν να μην παρανομεί  και να προστατεύει το δημόσιο αγαθό..Από την άλλη πόσο έχουμε απαλλαγεί από αυτούς που κολακεύουν τέτοιες ποταπές συμπεριφορές Ανθρωπάκων, πολιτικούς, δημοσιογράφους, συγγραφείς, διανοούμενους, δασκάλους που φοβούνται να διαφωνήσουν μαζί τους μόνο και μόνο για να τους είναι αρεστοί και παράλληλα να τους έχουν  πειθήνια όργανα στα  ματαιόδοξα σχέδιά τους..

Εποχή καραντίνας και ο Ανθρωπάκος είναι εδώ χέρι χέρι με ηγέτες ανάλογους του ύψους του. Σύσσωμα τα ΜΜΕ πανηγυρίζουν για τον Ανθρωπάκο που σέβεται τους περιορισμούς και τα μέτρα της καραντίνας όχι γιατί έχει κατανοήσει την αναγκαιότητα και τη σημασία τους αλλά γιατί δεν μπορεί να παρανομήσει αφού θα το πληρώσει ακριβά… Δημοσιογράφοι της πρώτης γραμμής μας εμπαίζουν από το πρωί ως το βράδυ με κολακείες απύθμενου βάθους  και πλάτους ενώ το μόνο ζητούμενο είναι να κατανοηθεί ότι η καραντίνα ήταν αναγκαία γιατί ως χώρα διαθέταμε ένα σαθρό και πολλαπλώς χτυπημένο από την κρίση Εθνικό Σύστημα Υγείας που ο μοναδικός τρόπος να αντέξει ήταν να κλειστούμε όλοι στα σπίτια μας. Ανθρωπάκοι παντός είδους και διαμετρήματος χαζολογούν, φλυαρούν και διαλαλούν επιτυχημένο αριθμό θανάτων και κρουσμάτων σε μια χώρα που ο Θεός μας σώζει και μόνο…(Δεν υποτιμώ τους γιατρούς..Καθόλου..Από αυτούς την έχω ακούσει την ατάκα όταν μου μιλούσαν για τις πολλαπλές ελλείψεις των δημόσιων νοσοκομείων)

Άκου Ανθρωπάκο!! Τίτλος επίκαιρος..Μας τρυπά το μυαλό και την καρδιά, μας απογυμνώνει από τα δοξαστικά των καναλιών σύσσωμων των δελτίων ειδήσεων και μας αφήνει εκτεθειμένους στην μόνη δυνατή ελευθερία και δικαιοσύνη που μπορεί να μην είναι τυφλή..Στη συνείδησή μας..Να πράττουμε αυτό που κάθε φορά θεωρούμε σωστό , ακόμα κι αν μας φτύσουν, μας απορρίψουν, μας στιγματίσουν, μας απομονώσουν..Είναι ο μόνος τρόπος για να γίνει ο Ανθρωπάκος μέσα μας ξανά Άνθρωπος…..

                                                                  

                                                                                    ΜΑΡΙΑ ΦΟΥΚΑ