ΚΑΛΟ ΤΑΞΙΔΙ, ΑΓΑΠΗΜΕΝΕ ΔΑΣΚΑΛΕ, ΠΕΡΙΚΛΗ ΤΡΑΚΑΔΑ...

ΜΑΘΗΤΗΣ:  Εσύ μου είπες πως οι λέξεις είναι δέντρα. Με ρίζες που βυθίζονται μες τους αιώνες. Σαν τα καράβια ταξιδεύουν αλλάζοντας μορφές. Παιδεύουσι μα και παιδεύουν. ‘Έχουν κλαδιά και φύλλα. Αειθαλή και φυλλοβόλα. Με ουσία, δηλαδή,  διαχρονική μα και καινούργια μέσα από τα κίτρινα και σαπισμένα μέλη. Οι λέξεις δεν πεθαίνουν , μου είπες. Μαζί τους δεν πεθαίνουμε κι εμείς..

ΔΑΣΚΑΛΟΣ: Ήθελα τόσα να σου πω ακόμα..Θολώνει το μυαλό μου. Δεν θυμάμαι αν σου το τόνισα αρκετά πως η ουσία κάποτε δεν βρίσκεται στις λέξεις. Όχι. Βρίσκεται στις σιωπές. Ανάμεσα και πίσω από τις γραμμές και τα ψηφία. Εκεί που ξαποσταίνει ο λόγος και  λειτουργεί η καρδιά με τις λεπτές χειρονομίες της στίξης.

ΜΑΘΗΤΗΣ: Πάντοτε σε θυμάμαι να αμφιβάλλεις . Να αναρωτιέσαι, να ρωτάς. Ανήσυχος να τρέχεις να προλάβεις να ακούσεις για ποιητές και συγγραφείς και φιλοσόφους..Είχατε, βλέπεις, την ίδια αγάπη. Τον ίδιο παθιασμένο έρωτα. Το λόγο. Αεικίνητος περνούσες μέσα στους μαλθακούς δρόμους της πόλης. Με τα βιβλία στη μασχάλη να προλάβεις. Για να μην κλείσουν τα βιβλιοπωλεία…

ΔΑΣΚΑΛΟΣ: Χαίρομαι που με έμαθες..Με ξέρεις. Θα σου θυμίσω κάτι ακόμα. Μια κι η ιστορία κύκλους κάνει, κανένας δεν διδάσκεται, κανέναν δε διδάσκει, αυτός μόνο ας είναι ο τελευταίος μου λόγος. Οι λέξεις δεν υπάρχουνε χωρίς εσένα. Που θα τις δεις και θα τις ψηλαφίσεις. Θα τις νοιαστείς. Αλλιώς θα ζούνε ανάπηρες στη σκόνη .Σαν σκονισμένα έπιπλα σε στοιχειωμένο σπίτι. Να δίνεις τη ζωντάνια σου στις λέξεις. Να τις ξυπνάς  από  το λήθαργο αιώνων.  Να τις αγγίζεις . Να αγαπάς και τη μορφή και την ουσία. Τον άνθρωπο και την ψυχή. Το πάθος και το πνεύμα….

ΜΑΘΗΤΗΣ: Πάλι τα ίδια..Αγχωμένος πάντα να προλάβεις . Να πεις. Να αφήσεις παρακαταθήκες, πράξεις και λόγια. Δάσκαλε ησύχασε. Τα πάντα που είπες τα θυμάμαι. Ανέβα στο άστρο σου ..Φέγγε από ψηλά το δρόμο μας ..Έτσι κι αλλιώς ,αυτό έκανες πάντα….

Υ.Γ: Τα λόγια αυτά τα αφιερώνω στον αγαπημένο μας δάσκαλο και πατρικό φίλο, Περικλή Τρακαδά, που έφυγε από κοντά μας πριν σαράντα μέρες. Υπήρξε σπουδαίος φιλόλογος, με πάθος για τη γνώση και τη μεταλαμπάδευσή της. Στις κόρες του, αγαπημένες αδελφικές φίλες, Γεωργία, Μαρία και Νάνση, για τις οποίες ήταν ιδιαίτερα περήφανος, καθώς και στη σύζυγό του Αρετή, τα θερμά μου συλλυπητήρια..Η καλή του αύρα θα τις συντροφεύει …και τις εγγονούλες του….Φυσικά και τον Αντώνη που υπεραγαπούσε..Έχει καλή παρέα εκεί πάνω...

                                                                                 ΜΑΡΙΑ ΦΟΥΚΑ.