ΑΠΩΛΕΙΑ..

Βήματα καρφωμένα στο πλακόστρωτο.

Βαριά.

Πέτρα θυμός να την πετάξεις

Σε ευτυχισμένα σπίτια

Που δε σου φταίνε τίποτα.

Ελώδη στάσιμα νερά οι μέρες

Μαύρες.

Κάρβουνο στάχτη κάθε γεύση

Μες στο σπασμένο πιάτο σου.

Δε βρέχει δε χαράζει δεν υπάρχει

Φως.

Καμένη γη να μη φυτέψεις τίποτα.

Ακραίο καιρικό φαινόμενο

Η ζωή.

Άστεγος σε βαγόνι τρένου

Παγωμένο.

Πρόσφυγας που δεν ελπίζει τίποτα.

(;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;)

Υ.Γ: Την απώλεια τη ζεις. Αυτό  οφείλεις να κάνεις. Δεν έχει να κάνει με την πίστη ή την έλλειψή της. Δεν περιγράφεται..Κάποτε στο μέλλον μπορεί και να.... Στους τρεις φοιτητές που χάθηκαν στην Πάτρα..  

                                           ΜΑΡΙΑ ΦΟΥΚΑ.