ΜΙΚΡΑ ΔΙΑΛΟΓΙΚΑ ΤΑΞΙΔΙΑ..

ΚΑΘΕ ΡΟΥΧΟ ΕΝΑ ΤΑΞΙΔΙ…

-Από τότε που θυμάμαι τη μητέρα μου έραβε..Πάντα σκυμμένη πάνω σε ένα ρούχο , με καρφίτσες στο πέτο και μεζούρα στον ώμο. Κλεισμένη μες στο σπίτι μέρα νύχτα μεγάλωσε τέσσερα παιδιά με το βελόνι. Για αυτό ένιωθα πάντα την ανάγκη να τη βγάλω μια βόλτα..να δει τη θάλασσα..Να ταξιδέψει το βλέμμα της μακριά ..

- Κι όμως ταξίδευε. Με κάθε ρούχο ένα ταξίδι έκανε η μάννα σου. Οι βελόνες της κι οι καρφίτσες  ράγες για να περνάνε τρένα ταξιδιάρικα με μουσικές . Η ραπτική της μηχανή ένα πλοίο που μέτραγε λιμάνια. Και οι κλωστές της χρωματιστές ανατολές στα ξένα μέρη..Μη νοιάζεσαι..Με κάθε ρούχο ένα ταξίδι έκανε η μάννα σου…

-Λες; Κάποιες φορές μας πήγαινε σε μια μεγάλη παραλία στην Κορώνη να της μαζέψουμε κοχύλια..Μετά αυτή τα έπλενε , τα φρόντιζε σαν ακριβά κοσμήματα και τα έφτιαχνε ό,τι μπορείς να φανταστείς. Στόλιζε ρούχα, έπιπλα, κουτιά άχρηστα παίρνανε μορφή και …

-Κι ύστερα αναρωτιέσαι από που κόλλησες καλλιτεχνία..Την σχεδόν ανεξήγητη αγάπη σου να υφαίνεις στον αργαλειό την εποχή που το μόνο χειροποίητο είναι ο καφές..Κι αυτό σπανίζει..Την αγάπη σου για τη ζωγραφική και για το ωραίο την πήρες απ΄αυτή..Μέσα σου βαθιά, σαν Καλυψώ που υφαίνει στη σπηλιά της, έχεις τη μητέρα σου..

-Χαίρομαι τόσο να το λες..Σχεδόν συγκινούμαι..Της έχω, ξέρεις, τεράστια αδυναμία..Αυτή με έμαθε να αγαπώ τα ωραία υφάσματα και να τα ξεχωρίζω. Με την αφή να ταξιδεύω μέσα τους, να τα μυρίζω .Να ονειρεύομαι  φορώντας τα. Να σέβομαι την ομορφιά του ρούχου που κάποιος πάσχισε να δημιουργήσει ώρες και ώρες δαπανώντας..Γι αυτό και θέλω να τη βγάζω βόλτα. Τώρα που γέρασε . Για να προλάβει να πάρει ανάσα..

-Όλο της το οξυγόνο είναι το ρούχο.. Το όμορφο ύφασμα και η μορφή που παίρνει υπάκουα στα χέρια της… Καλά κάνεις όμως που την βγάζεις βόλτα ..Το άλλο οξυγόνο της ζωής της είσαι Εσύ…

Υ.Γ: Οι κουβέντες των ανθρώπων σε ένα καφέ είναι τέχνη..Μια σκηνή από ένα όμορφο μυθιστόρημα… Τα παραπάνω λόγια τα αφιερώνω στη φίλη μου την Αναστασία που υφαίνει… Άλλωστε αυτή στην ουσία είναι ο πρωταγωνιστής..Και στη μητέρα της..

­­­

                                               ΜΑΡΙΑ ΦΟΥΚΑ