ΠΡΟΑΙΣΘΗΣΕΙΣ....

Με χτύπο τρομερό έφυγε η μέρα.

Πισώπλατα  σχεδίασε  παγίδες.

Πουλιά οι ώρες σκαρφαλώνουν

Στα δέντρα των ονείρων. Πετούν

Ανάλαφρα. Βαριές μικρές ανάσες

 Βγάζουν. Μέγιστες ώρες της φυγής.

Τότε που ακροβατούν οι αντοχές

Κι  οι μνήμες. Σε ένα λεπτό σκοινί.

Τη δύναμή σου προσμετρώντας.

                          

                 ΜΑΡΙΑ ΦΟΥΚΑ