Ξενιτεμένη χρόνια
Η Αρετούσα
Στη Βαβυλώνα
Με
δαιδαλώδεις ερμηνείες
Τιμωρείται.
Κι ο
Κωνσταντίνος άφαντος
Νεκρός.......
Κι ο πρωτομάστορας χωρίς ντροπή
Κι ο πρωτομάστορας χωρίς ντροπή
Ρίχνει το
μέγα λίθο.....
Η τάξη ξεσηκώνεται .
Μετά από
τόση ανάσταση
Απέθαναν κι
οι δυο!
Στη γέφυρα θυσιάζεται η αγάπη!
Όρθια και μόνη
Εγώ
Φρουρώ
Το ποίημα…….
ΜΑΡΙΑ ΦΟΥΚΑ….
Υ.Γ: ΑΦΙΕΡΩΜΈΝΟ ΣΤΟ ΓΙΟ ΜΟΥ ΗΛΙΑ.....
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου