ΗΜΟΥΝΑ ΠΑΝΤΑ ΜΕ ΤΟΝ ΕΚΤΟΡΑ...

Τους ακούω να μιλάνε για προσφυγικές ροές, για ρεύματα και εισροές λες και δεν πρόκειται για ανθρώπους που αναγκάστηκαν από τον πόλεμο να εγκαταλείψουν τα σπίτια τους και τη φλεγόμενη χώρα τους. Καθισμένοι στα τηλεοπτικά παράθυρα κίτρινων και φλύαρων δελτίων χασμουριούνται μιλώντας για πνιγμένα παιδιά που οι κακοί διακινητές τα πνίγουν. Η κριτική τους φτάνει μέχρι εκεί. Πουθενά δεν μιλάνε για πόλεμο, για συμφέροντα και μάλιστα αλληλοσυγκρουόμενα στις περιοχές που βομβαρδίζονται από φιλικά πυρά  με τους φορείς των οποίων συνομιλούν σε χλιδάτες δεξιώσεις οι πολιτικοί τους προστάτες. Σιγήν ιχθύος για την τραγωδία που, τι να κάνουμε, έχει και παράπλευρες απώλειες. Νιώθουν ιδιοκτήτες της Ευρώπης που κινδυνεύει να διαβρωθεί από τις ροές και εισροές και ρεύματα..Δεν είναι βέβαια ρατσιστές ούτε φασίστες ούτε κάτι άλλο μαύρο κι άραχλο. Είναι απλώς υποκριτές ,ανιστόρητοι και βλάκες. Ευτυχώς δεν υπάρχουν μόνο αυτοί. Υπάρχουν πολλοί άλλοι που ήτανε πάντα με τον Έκτορα. Όπως τραγουδάει ο αγαπημένος μου Χρήστος Θηβαίος......κι άλλοι που έχουν σημάδια προσφυγιάς και ένα γλυκό φιλί γιαγιάς στο μέτωπό τους… όπως τραγουδούν οι active member…

Στίχοι: Γιώργος Ανδρέου
Μουσική: Γιώργος Ανδρέου
Πρώτη εκτέλεση: Χρήστος Θηβαίος


Εσένα σε φωνάζαν Αχιλλέα
μα εγώ αγαπούσα ξέρεις πιο πολύ
εκείνους που η ζωή ξεχνάει μονάχους
χωρίς αγάπη, σπίτι και φιλί

Εσένα σε φωνάζαν Αχιλλέα
ήθελες να 'σαι εσύ ο δυνατός
μα ο κόσμος ο γεμάτος από πόνο
για 'μένα ήτανε φίλος πιο πιστός

Ήμουνα πάντα με τον Έκτορα
που ήξερε πως δεν έχει ελπίδα
μα βγήκε από τα τείχη και πολέμησε
για της ψυχής του την πατρίδα
Ήμουνα πάντα με τον Έκτορα

Εσένα που σε λέγαν Αχιλλέα
σε ξάπλωσε στην άκρη του γιαλού
εκείνη η κρυφή πληγή στη φτέρνα
που λέει το παραμύθι του τυφλού

Κι εμένα με τρομάζει όταν νυχτώνει
το μαύρο που σκεπάζει στην καρδιά
το βλέμμα σου κι εκείνη τη φιλία
που είχαμε σαν ήμασταν παιδιά

Ήμουνα πάντα με τον Έκτορα
που ήξερε πως δεν έχει ελπίδα
μα βγήκε από τα τείχη και πολέμησε
για της ψυχής του την πατρίδα

Ήμουνα πάντα με τον Έκτορα
που ήξερε πως δεν έχει ελπίδα
μα βγήκε από τα τείχη και σκοτώθηκε
για της ψυχής του την πατρίδα
Ήμουνα πάντα με τον Έκτορα.

ΠΡΟΣΦΥΓΑΣ

Κοιτάω ξανά τριγύρω και όλα μοιάζουν ξένα
και να τα αγγίξω δε μπορώ είναι καλά κρυμμένα,
κοιτάω τα σύννεφα και σκέφτομαι ταξίδια,
μα χωρίς φως όλα τα γκρίζα στη ψυχή μου είναι ίδια.
Γι' αυτό τα μάτια χαμηλώνω προς τη γη
και σε καλό μου πάλι να μου βγει,
γιατί κι αυτό το χώμα τώρα που πατάω
δε φταιω εγώ δε μ' έμαθαν να τ' αγαπάω.
Μονάχα σύμβολα τριγύρω και εικόνες
μασόνοι στο σκοτάδι να στήνουνε κανόνες
μια έμμονη ιδέα και μια φοβία
μήπως ποτίσει το μυαλό μου με στημένη βία.
Λόγια πολλά και δεν αντέχω πια
- που είναι η πατρίδα μου εκείνη η γλυκιά
που έχει στη πέτρα χαραγμένο λεει το φως
λες να την ξέχασε για πάντα ο θεός.
Και νιώθω πρόσφυγας εδώ που έχω γεννηθεί
σα τους προγόνους μου εδώ έχω στηθεί
για να ξεπλύνω τύψεις και υποσχέσεις να εκπληρώσω
πόσο ακόμα θα πληρώσω.

Όλα κρατάν καλά κι ο πόνος μεγαλώνει
κι ο φόβος το όνειρό μου συνέχεια πληγώνει
κάνοντας ακόμα πιο βαριά τη μοναξιά μου
στον τόπο αυτό που δανεική είναι κι η χαρά μου.
Στο τόπο αυτό που τα δάκρυα μοιάζουν δώρα
και σκεπασμένη μένει η αλήθεια από το τώρα
ακούω πολλούς να νοιάζονται για μένα
μα όλα τα λόγια πάντα μένουνε θαμμένα.
Γιατί οι σκιές είναι τριγύρω μου πολλές
να βασανίζουν το μυαλό μου με το χθες
γνωστές εικόνες παλιές ελπίδες
μητέρα η πατρίδα κι ας μην την είδες.
Κι ας μη σ' αγκάλιασε ποτέ κοντά της έλα
κλείσε τα μάτια στα χτυπήματα και γέλα
είναι ιερός μας λένε πάντα ο σκοπός
και για να νοιώσουμε το φως.
Πρέπει να κάνουμε συνέχεια υπομονή
για ένα μέλλον λεει καλό που θα φανεί
μα τους βαρέθηκα όλους που να 'ναι ο θεός,
λες να 'ναι πρόσφυγας κι αυτός.

Έχω σημάδια προσφυγιάς και το γλυκό φιλί γιαγιάς στο μέτωπό μου.
Έχω τον πόνο αδελφό και ένα όνειρο κρυφό για φυλακτό μου.
Κάτω απ' τον ήλιο χωρίς φως, για μένα γκρίζος ο ουρανός κι όμως υπάρχω.
Παίρνω κουράγιο τραγουδώ, για όλα αυτά που αγαπώ χωρίς να τα 'χω.

                                                 ΣΤΙΧΟΙ – ΜΟΥΣΙΚΉ – ΕΚΤΈΛΕΣΗ

                                                   

                                                            ACTIVE MEMBER.

Υ.Γ : Σπουδαίοι στίχοι …Σπουδαίοι άνθρωποι..Παίρνω κουράγιο τραγουδώ , για όλα αυτά που αγαπώ χωρίς να τα χω…..

                                                                                       ΜΑΡΙΑ ΦΟΥΚΑ.