ΘΥΜΑΣΑΙ....

Αλησμόνητα λόγια με σκιά και νερό

Τότε που ζούσαμε.

Δροσερό κόκκινο σαν αίμα το νόημα

Των πραγμάτων .

Βουερό ποτάμι το τραγούδι του ανέμου

Σε πληγές να κοπεί και να αγγίξει.

Θυμάσαι λοιπόν και δεν ήτανε όνειρο

Ή εφιάλτης.

Αλησμόνητα σύννεφα κρότοι φωνές

Ίπτανται σε σχηματισμούς πουλιών που

Φεύγουν πια μακριά.

Θυμάσαι λοιπόν και δεν ήτανε όνειρο

Ή  εφιάλτης.

                         ΜΑΡΙΑ ΦΟΥΚΑ