ΔΕΝ ΑΓΑΠΩ ΤΑ ΧΛΙΑΡΑ ΛΟΓΙΑ...

Νομίζουμε ότι κάνουμε το καθήκον μας.Μερικά χλιαρά λόγια και έξω από την πόρτα. Ο θεός είναι μεγάλος…Θα βοηθήσει..Θα τα ξαναπούμε..πάρε με τηλέφωνο …..Κάποιες φορές μάλιστα νομίζουμε πως θα πρεπε να μας χρωστάνε χάρη για τη τόση καλοσύνη μας. Η πραγματικότητα είναι όμως πως δεν διαθέτουμε χρόνο για τον άλλο. Τον φίλο μας ,τον αδελφό μας. Γίναμε πολυάσχολοι. Φιλοσοφήσαμε τα πράγματα κατά πως μας συμφέρει. Τελικά ναι. Μας ενδιαφέρει η επιφάνεια. Η  Τέχνη . Κι αυτή την αφήσαμε σε μωροφιλόδοξους. Ξεχάσαμε πως είναι να ξεκινήσουμε και να πάμε να βρούμε τον άλλο που πάσχει. Που πονάει. Που θέλει παρέα. Που διστάζει να μας ανοίξει την καρδιά του. Το χουμε εύκολο να κρίνουμε προθέσεις.Να αποδώσουμε ευθύνες. Να μιλήσουμε χλιαρά και δασκαλίστικα για θερμά πράγματα.Σαν  κακής ποιότητας δασκάλες του κατηχητικού. Και το χειρότερο. Πιστεύουμε πως επιτελούμε έργο θεάρεστο. Στο τέλος κανείς δεν μας έχει ανάγκη…

                                                                      ΜΑΡΙΑ ΦΟΥΚΑ