ΤΟ ΧΩΡΙΟ ΤΟΥ ΠΑΤΕΡΑ ΜΟΥ....

ΤΟ ΣΥΝΝΕΦΟΧΩΡΙΟ….

Χώμα ατίθασο  βαρύ  για μοσχομυρισμένες λέξεις.

Τραγούδι της  βροχής κάτω απ΄ τη μαύρη πέτρα.

Διαδρομές φίλων πλάι  σε  ξεχασμένα γκρίζα σύννεφα.

Νερό στη χούφτα κρύσταλλο δίπλα στο άσπρο μέλι.

Αγνάντιο μακρινό  από ψηλά με το λαμπρό φεγγάρι.

Έλατο με πυκνή αγκαλιά και κάστανο με ανθό

Πλατάνια και νερά ψιλοκουβέντα με τα χρόνια.

Χοροί και μουσικές  τον Αύγουστο που λάμπει.

Κόκκαλα που ανθίζουνε με τη καινούργια γέννα.

Χιόνια βελούδινα σε έρημα και μόνα μονοπάτια.

Τάφοι και σήμαντρα που σιωπηλά κραυγάζουν .

Το χθες το σήμερα το αύριο παίζουνε πρέφα

Σε ίσκιο πλάτανου και το παιχνίδι δεν τελειώνει…..

                                  ΜΑΡΙΑ ΦΟΥΚΑ.