ΚΑΙ ΤΟ ΦΕΓΓΑΡΙ.......

Οι δρόμοι διασταυρώνονται με τη σιωπή. Κυματιστή σιωπή που κάνει τα δέντρα να τριζοβολούν και τα πουλιά να μιλούν σαν άνθρωποι. Περπατά παράλληλα με τα σύννεφα που προμηνύουν μπόρες . Αλύτρωτα σύννεφα. Νικημένα κάποιες φορές από τον ήλιο. Τριγύρω χορεύουνε τα χρόνια. Ένα – ένα περνούν και κάθονται στις πέτρες. Στέκουν απολιθωμένα σύμβολα και κλέβουν τις στιγμές. Τα δέντρα σιωπούν. Δεν γνωρίζουν τη γλώσσα του χρόνου. Την αγνοούν και συνεχίζουν τον αιώνιο κύκλο τους. Ανθίζουν και πεθαίνουν σαν άνθρωποι. Γεννιούνται από την αρχή…. Συνεχίζει να περπατά. Το χώμα δροσερό μυρίζει κάτι που δεν ξανάρχεται. Κάπου - κάπου  ακούγονται σειρήνες. Κόκκινες πατημασιές αναδεικνύουν την έτσι κι αλλιώς ξεχασμένη ομορφιά. Από μακριά το πρώτο φως στέλνει δειλό χαιρετισμό στο αχνό φεγγάρι που ανατέλλει. Επιστρέφει. Μόλις που προλαβαίνει την μπόρα. Το φεγγάρι ανατέλλει μισό. Για φαντάσου…και  το φεγγάρι μισό…..

                                                     ΜΑΡΙΑ ΦΟΥΚΑ