ΠΡΟΣΠΟΙΟΥΝΤΑΙ.......

Καθώς νυχτώνει μαθαίνεις να θυμάσαι.

Αυτά που φτερουγίζουν κρύβει ο ήλιος.

Θυμάσαι λέξεις , νεύματα, κινήσεις ,τη σιωπή.

Τη σιωπή που διώχνουνε οι θόρυβοι της μέρας.

Όμως τη νύχτα παίρνουνε τα χρώματα φωνή.

Στοιβάζονται με άνεση στη πρώτη -πρώτη δύση.

Καθυστερούν να φτάσουν  οι κραυγές τους.

Ψίθυροι γίνονται και λένε την αλήθεια πάντα.

Τη νύχτα ισορροπούν οι άνθρωποι και οι λέξεις.

Τους βλέπεις. Δεν κάνεις λάθος  να τους αγαπάς.

Γιατί σου μοιάζουν. Αδύναμοι να κρύψουν το κενό

Που προσποιούνται μες τα φώτα πως δεν βλέπουν .

                              ΜΑΡΙΑ ΦΟΥΚΑ