ΧΡΥΣΗ ΕΦΗΒΕΙΑ....

Ανοίγουν βήμα τα παιδιά. Ακολουθώ με κόπο.

Λαχανιάζω. Το φως που λάμπουν με θαμπώνει.

Κλείνω τα μάτια. Τρέχουν.Γέλια  χελιδονίσματα

φτεροκοπάνε. Κάνω να πιάσω τα φτερά τους.

Όμως γίνονται αέρας. Δεν κλείνονται σε πρέπει

σε κανόνες. Νόμος. Η εφηβεία τρέχει. Ερωτεύεται.

Σκοντάφτει. Πέλαγα γέλια και ποτάμια δάκρυα.

Να τα στεγνώσω. Σαστίζω με την αλλαγή. Φοβάμαι.

Ένα καμίνι ενοχές μη τα φορτώσω. Τρέμω. Όμως

αυτά μπροστά τραβάνε το δικό τους δρόμο. Σοφά

στη γνωστική τους τρέλα. Με πονηριά αθώα. Έξαψη.

Σκιρτήματα που συντροφεύει το φεγγάρι. Αλήτικα

νοικοκυρόπαιδα που νυχτοπερπατάνε. Μοιάζουν

με τα πουλιά που φεύγουν για φωλιές δικές τους.

Γυρίζουν το κεφάλι τους και σε κοιτάνε. Εσύ οφείλεις

να σαι κει όταν θελήσουν να ξεκουράσουν τα φτερά τους.

Μα σίγουρα θα ξαναφύγουν. Νόμος . Κανείς δε σταματά

την καταιγίδα . Δεν φυλακίζει τους ανέμους . Η εφηβεία

καλπάζει. Αλαργεύει. Σκόνη σηκώνει .Προσπερνάει.

Τραβήξου πίσω. Άκου τι θέλει να σου πει. Εμπιστοσύνη

να μάθεις να της έχεις. Και πάντοτε με αγάπη να είσαι εκεί.

                                   ΜΑΡΙΑ ΦΟΥΚΑ.