Έτσι σχεδόν
χορεύοντας αποκοιμήθηκε.
Δεν έβλεπε
τον κίνδυνο μες το όνειρό της.
Η νύχτα
στριφογύριζε σαν παρτενέρ
Τελικά
πέτυχε , την πήρε στο λαιμό της.
Όλα τριγύρω αθόρυβα
και μαγικά
Με χίλια χρώματα
και μουσικές τη γέμισαν.
Ψέματα , λάθη,
εμμονές, σαν άνεμοι
σε ξέπλεκα σγουρά μαλλιά ,ανέμισαν.
Κι ύστερα
ξύπνησε και τέλειωσε ο χορός.
Μα οι μνήμες
είχαν κάτι από το λίκνισμά του.
Ατέλειωτες ,γλυκές,
φριχτές, μα αληθινές .
Το όνειρο
είχε κάνει πάλι απλώς, το θαύμα του.
Μαρία Φούκα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου