Ένα αλλιώτικο μουντιάλ....

Δε χαιρόταν κανένας το  μουντιάλ όσο αυτός..Το  περίμενε με ανυπομονησία μικρού παιδιού,σαν ερωτευμένος έφηβος το πρώτο ραντεβού, με πραγματικό καρδιοχτύπι. Δεν  ήταν μόνο ποδόσφαιρο, γκολ, ποια χώρα θα πάρει το κύπελλο. Όχι. Ήταν πανηγύρι , συντροφικότητα, φίλοι που θα ΄ρχονταν να δουν μαζί τον αγώνα, πλατείες με μεγάλη οθόνη με καφεδάκι ή ό,τι άλλο, ανοιχτή καρδιά, προγνωστικά, αστεία , η  συγκίνηση του χαμένου πέναλτι, η προσμονή της νίκης, το άλλοθι της ήττας.  Σου μετέδιδε αυτή τη χαρά, ένας άνθρωπος που αγωνιζόταν πολύ να χαίρεται ακόμα και στις μεγαλύτερες καταστροφές ακόμα και τότε που υποχρεωτικά κατεύναζε το νευρικό του σύστημα με φάρμακα παντός είδους. Ήταν εκεί παρών πάντα στη χαρά του παιχνιδιού ,στην δημιουργία μιας μυσταγωγίας κεφιού που διαπερνούσε όλο το σπίτι.. Μας λείπει πολύ στο μουντιάλ αυτό ο Βασίλης….. Μας λείπει η χαρά του ……                          Μαρία Φούκα