ΟΙ ΛΕΞΕΙΣ ΜΟΥ.......

ΟΙ ΛΕΞΕΙΣ ΠΟΥ …….ΓΕΛΑΝΕ

-Θέλω αέρα ,ουρανό και λέξεις.

-Τί δεν θα πούμε είναι το ζήτημα.

Μόνοι γελάμε και κλαίμε και μαζί

ανταμώνουμε………

Γίναμε έρμαια των ονείρων μας.

-Οι λέξεις είναι πέρασμα σε σένα

μα  και η σιωπή…….

Οι λέξεις, φωτιές που καίνε τις προθέσεις

και τα αισθήματα.

-Βροχή, νωπό το χώμα, σύννεφα

και νικητής ο ήλιος με το ποίημα.

Όπως και στη ζωή …….η ομορφιά των

γυναικών και η σιωπή τους.

-Οι λέξεις είναι φυλακή και ελευθερία.

-Ποτέ δε λέμε γίναμε……. γινόμαστε στο άπειρο.

-Κύμα και θάλασσα. Εχθροί και φίλοι.

-Όταν μιλάς ,να ζωγραφίζεις χρώματα ,να γράφεις και τραγούδια.

Οι λέξεις έχουνε καρδιά, ψυχή και κόκκαλα δικά τους.

Η Τέχνη είναι θάνατος όταν δεν την……… ακούμε.

-Πόσες φορές δε γεύτηκες τον ήλιο και τη θάλασσα

χωρίς καν να δακρύσεις……….

-Οι άνεμοι και οι λέξεις με ραπίζουν.

Εκλέγω πάντοτε τον ακατάλληλο στίχο. Είναι ο πιο όμορφος!!

-Θέλω…… .μα δεν έχω αντοχή .Ή μήπως έχω ;

-Δεν λησμονούμε τίποτα σαν τ’ αγαπάμε.

-Τα δάκρυα είναι εδώ και σε θυμούνται.

Οι ήχοι είναι κρότοι ή σιωπές .Εσύ αποφασίζεις.

-Δυο λέξεις σου θυμάμαι. <<  Δεν  φοβάμαι>>

-Είμαι υπέρ κι ας διαφωνούσα .Το διάβασες  σωστά.

-Οι λέξεις είναι δρόμοι .Με πέτρες και μ ΄ αγκάθια.

-Οι λέξεις δεν είναι μικρές ούτε μεγάλες.

ΕΙΝΑΙ ΟΙ ΛΕΞΕΙΣ ΜΟΥ.

Κάνω άλμα πιο σίγουρα μες τη  χαρά……..

ΣΗΜΕΙΩΣΗ: Οι στίχοι σ΄αυτό το ποίημα ίσως φαίνονται άσχετοι μεταξύ τους. Κι αυτό γιατί

                      γράφτηκαν στα πλαίσια μιας άσκησης.Κάθε στίχος ουσιαστικά απαντά σε έναν

                      στίχο από διαφορετικά ποιήματα.Δηλαδή άκουγα έναν στίχο και έγραφα σε ένα

                       λεπτό έναν δικό μου.Στο τέλος απλώς ένωσα τους στίχους.Κυρίαρχο βέβαια 

                      θέμα είναι οι λέξεις.

                                                            ΜΑΡΙΑ  ΦΟΥΚΑ