Παρασκευή 11 Απριλίου 2014

Αν δε σου αρέσει εκεί που είσαι κουνήσου.....Δεν είσαι δέντρο...

Κι ἤθελε ἀκόμη...

Κι ἤθελε ἀκόμη πολὺ φῶς νὰ ξημερώσει. Ὅμως ἐγὼ
Δὲν παραδέχτηκα τὴν ἧττα. Ἔβλεπα τώρα
Πόσα κρυμμένα τιμαλφῆ ἔπρεπε νὰ σώσω
Πόσες φωλιὲς νεροῦ νὰ συντηρήσω μέσα στὶς φλόγες.
Μιλᾶτε, δείχνετε πληγὲς ἀλλόφρονες στοὺς δρόμους
Τὸν πανικὸ ποὺ στραγγαλίζει τὴν καρδιά σας σὰ σημαία
Καρφώσατε σ᾿ ἐξῶστες, μὲ σπουδὴ φορτώσατε τὸ ἐμπόρευμα
Ἡ πρόγνωσίς σας ἀσφαλής: Θὰ πέσει ἡ πόλις.
Ἐκεῖ, προσεχτικά, σὲ μιὰ γωνιά, μαζεύω μὲ τάξη,
Φράζω μὲ σύνεση τὸ τελευταῖο μου φυλάκιο
Κρεμῶ κομμένα χέρια στοὺς τοίχους, στολίζω
Μὲ τὰ κομμένα κρανία τὰ παράθυρα, πλέκω
Μὲ κομμένα μαλλιὰ τὸ δίχτυ μου καὶ περιμένω.
Ὄρθιος καὶ μόνος σὰν καὶ πρῶτα περιμένω.
                                                                                            Μανόλης Αναγνωστάκης......
ΑΚΟΥΣΤΕ ΤΟΝ Μ. ΑΝΑΓΝΩΣΤΆΚΗ ΝΑ ΤΟ ΑΠΑΓΓΕΛΛΕΙ ΕΔΩ…

4 σχόλια:

  1. Γειά σου Μαρία! Ωραίο! Εγώ αυτό που καταλαβαίνω είναι οτι ακόμα και όταν θέλει πολύ για να ξημερώσει... δεν υπάρχει πολύς χρόνος για πανικούς και μοιρολατρίες. Φτιάχνεις κάτι δικό σου και περιμένεις...περιμένεις τον εαυτό σου. Τότε είναι ο καιρός για βαθιές κατανοήσεις, υψηλές θεωρήσεις και ακόμα τραγικές συνειδητοποιήσεις...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Πού ΄σαι Μαρία ακόμα περιμένω σχόλιο! Δεν τα ψάχνεις καλά!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Αυτό που καταλαβαίνω εγώ είναι ότι είσαι ποιητής και φιλόσοφος Γιάννη μου...Σωστά .Ο ποιητής περιμένει..Όχι όμως με σταυρωμένα τα χέρια..Φράζει...Στολίζει...Πλέκει...
    Κάνει πράγματα που κάτι προετοιμάζουν.....Να χαιρόμαστε την Πόπη...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Χαλάρωσε...απλά κάνουμε ο,τι μπορούμε! Ναι χρόνια της πολλά της Πόπης! Της έγραψες και ωραίο ποίημα!

    ΑπάντησηΔιαγραφή