ΓΙΑ ΤΗ ΜΗΤΕΡΑ ΜΟΥ....

ΜΙΧΑΛΗΣ ΓΚΑΝΑΣ

Παραλογή, 1993

- Εσύ δε θα πεθάνεις.
- Μάζεψε τη φωτιά.
-Πεθαίνουν οι μανάδες; Δεν πεθαίνουν.
 -Όχι. Κοίταξε μην καείς.
-Κι η μάνα του Νικόλα γιατί πέθανε;
 -Ήταν άρρωστη πόναγε η καημένη.
-Κι εσένα που σε πόναγε το δόντι;
 -Άλλο το δόντι. Δεν πέθανε κανένας από δόντι. Σύρε να παίξεις.
 -Δε θέλω. Θέλω να μην πεθάνεις.
-Μπα σε καλό σου. Φέρε μου το σινί.
-Η γιαγιά όμως θα πεθάνει.
 -Θα σαι μεγάλος τότε μη φοβάσαι.
-Πόσο μεγάλος θα μαι;
 -Άντρας. Θα χεις γυναίκα και παιδιά. Μπορεί κι αγγόνια.
-Κι εσύ πώς θα σαι τότε;
-Σαν τη γιαγιά. Γριούλα.
 -Σαν τη γιαγιά; Φαφούτα μ ένα μάτι. Εσύ δεν θα σαι έτσι. Κι ούτε θα πεθάνεις. Θα πεθάνεις;
 -Όχι δεν θα πεθάνω. Φέρε τη γάστρα.
 -Άμα πεθάνεις θα πεθάνω να το ξέρεις.
 -Κούφια η ώρα. Μη λες τέτοιες κουβέντες.
-Άμα πεθάνεις θα πεθάνω. Μ ακούς;

-Σ΄ ακούω. Ψεύτη. Ούτε αυτά που μου ΄ταξες παιδί δεν κράτησες.

Υ.Γ: Την Κυριακή 13 του Μάη είναι η γιορτή της μητέρας. Το αφιερώνω λοιπόν  στη μητέρα μου . Εσύ δε θα πεθάνεις ..Μ΄ ακούς.….. Ο ίδιος φόβος που έχω από παιδί. Δεν τον ξεπέρασα ποτέ και ούτε πρόκειται. Κι ας έγινα κι εγώ μάνα. Τον κληροδότησα άραγε στο παιδί μου; Ελπίζω πως όχι..... Πάντως κι εγώ στο λέω...Εσύ δεν θα πεθάνεις…

                                              ΜΑΡΙΑ ΦΟΥΚΑ