ΤΑ ΠΑΡΑΠΟΝΑ...

1. Το παράπονο του ποιητή-Τάσος

 Λειβαδίτης

Ένα παλιό αισθηματικό κερί έκαιγε πάνω

 στο τραπέζι

τα φθαρμένα έπιπλα μου είχαν διδάξει

 την υπομονή

μόνο ένα, Θεέ μου-δεν έζησα:έχοντας να

 μεριμνήσω

για τόσα φύλλα την άνοιξη.

“Τα χειρόγραφα του

 φθινοπώρου'

2.Οδυσσέα Ελύτη, «Το παράπονο»

Εδώ στου δρόμου τα μισά
          έφτασε η ώρα να το πω
Άλλα είν' εκείνα που αγαπώ
          γι' αλλού γι' αλλού ξεκίνησα

Στ' αληθινά στα ψεύτικα
          το λέω και τ' ομολογώ
Σαν να 'μουν άλλος κι όχι εγώ
          μες στη ζωή πορεύτηκα

Όσο κι αν κανείς προσέχει
          όσο κι αν τα κυνηγά
Πάντα πάντα θα 'ναι αργά
          δεύτερη ζωή δεν έχει.

Από τη συλλογή Τα Ρω του έρωτα (1972)

[πηγή: Οδυσσέας Ελύτης, «Το παράπονο», Ποίηση, Ίκαρος, Αθήνα 2002, σ. 298-299]

Υ.Γ: Μέρες έχω να σχολιάσω κάτι. Το σχολείο ξεκίνησε και η ζωή βρήκε τους γρήγορους ρυθμούς της. Την ακολουθώ θέλω δε θέλω. Υπακούω στη νομοτέλειά της  με την ελπίδα να συναντήσω στιγμές που να αξίζουν τον κόπο. Δεν είναι πάντα εύκολο και πολύ περισσότερο δεδομένο. Δεν παραπονούμαι όμως. Η ζωή έχει τη γεύση που της δίνεις. Και εγώ προσπαθώ αυτό να το θυμάμαι κάθε μέρα. Στα ποιήματα που παραθέτω, δυο ποιητές εκφράζουν τα παράπονά τους. Ο πρώτος  γιατί δεν έζησε κάτι που σε μας φαντάζει τρελό και ακαταλαβίστικο άκρως. Στη ζωή όμως οι επιθυμίες των ανθρώπων αξίζουν μόνο όταν μέσα τους έχουν ένα χρώμα ιδιαίτερο και ξεχωριστό. Και δεν χρειάζεται όλοι να τις κατανοούν και να τις αποδέχονται. Ένα μόνο φτάνει. Να τις σέβονται.  Το παράπονο του δεύτερου ποιητή είναι πολύ πικρό και ας μη μας ξεγελά η υπέροχη ερμηνεία και η μουσική του επένδυση. Σαν να ΄μουν άλλος και όχι εγώ μες τη ζωή πορεύτηκα.. Δεύτερη ζωή δεν έχει… Όσοι βιαστούν να πουν, ας πρόσεχε, να προσέξουν τον βαθύτερο εσωτερικό εαυτό τους. Δεν μπορεί..Κάποια ανάλογα παράπονα θα τους κάνει κατά καιρούς….

                                                                   ΜΑΡΙΑ ΦΟΥΚΑ