ΑΝΑΣΤΑΤΗ ΧΩΡΑ...

Ανάστατη η χώρα των παραμυθιών

Σολάριουμ  θα κάνει η Χιονάτη

Και ο κακός  λύκος αποφάσισε

Καλός να γίνει μια Τετάρτη

 Κι η Σταχτοπούτα το γοβάκι της

Στον πρίγκιπα αρνείται να φορέσει

Κι αυτός και μόνο απ΄το γινάτι της

Στην αδελφή  το δίνει να χωρέσει.

Και η πεντάμορφη πριγκίπισσα

Το τέρας εξαπόστειλε για πάντα

Μια μηχανή καβάλησε η τύπισσα

Και ακόμα τρέχει με εκατόν σαράντα…

Υ.Γ: Τα πράγματα πρέπει να τα βλέπουμε και αλλιώς . Να παίρνουμε αλλά και να δίνουμε την ευκαιρία στους άλλους να μεταμορφώνονται, να διεκδικούν καλύτερο ρόλο στη ζωή μας και στη ζωή τους. Να βγάζουν τις ταμπέλες που τους έχουν φορέσει οι άλλοι ή φόρεσαν οι ίδιοι στον εαυτό τους. Οι άνθρωποι στα παραμύθια , στη λογοτεχνία, στη ζωή… Δείτε δυο εντελώς διαφορετικές όψεις της Ψυχούλας του Τσέχωφ  στους μονολόγους που ακολουθούν… Με ποιον συμφωνεί η γάτα της;

ΜΟΝΟΛΟΓΟΣ ΟΛΕΝΚΑ 1.

Τι αχώνευτη γυναίκα..Ξινή… Λες και της σκότωσες τον πατέρα..Ένα ύφος όλα τα ξέρει ! Αμ εκείνο το αγοράκι δίπλα της; Σαν ζαρωμένο γατί! Το μωρό μου! Και είναι τόσο γλυκό παιδάκι! Αχ θεέ μου μεγαλοδύναμε , σοφός είσαι αλλά ακατανόητες οι βουλές σου! Που πας και τα δίνεις τα παιδιά ; Σε ανθρώπους δυσκοίλιους όλο πόζα! Και κείνος ο πατέρας του, χαμένος στο θαυμαστό κόσμο των ζώων! Κτηνίατρος με τα όλα του. Από παιδιά χαμπάρι! Πρέπει να το σώσω το μανάρι μου από τα χέρια τους. Αλλιώς το βλέπω να γίνεται σαν τα μούτρα τους! Αχ… Πόσο θα θελα να ήταν παιδί δικό μου! Δεν θα φοβόμουνα για τίποτα ..Αλλά πού!! Ο πρώτος μου άντρας, ο Κουκίν, ο θεατρώνης ,το μόνο που τον συγκινούσε ήταν οι χασούρες του υπαίθριου κέντρου <<Τιβολί>>  από τη βροχή… Τι ήθελες να κάνει  στη αγία Ρωσία! Θα βρέχει, Κύριε των δυνάμεων! Αλλά εσύ εκεί! Υπαίθριο θέατρο…. Σκέτος Πόντιος ! Πού πάω και τους βρίσκω! Από τη γκρίνια που να μείνει όρεξη για παιδί! Και εγώ εκεί χαϊβάνι!! Μην στεναχωριέσαι Κουκίν ,αγάπη μου, Θα μπορούσε να ρίχνει και χαλάζι!! Όλα τα είχαμε, Ο Φάουστ από την ανάποδη μας έλειπε..Ε ναι κύριε! Καμιά φορά το κοινό θέλει και φαρσοκωμωδία! Πού είναι το κακό δηλαδή! Έχει τα νεύρα του, έχει τα βάσανά του..Έχει ανάγκη να ξεσκάσει βρε αδελφέ ! Θα το κλάψουμε και αυτό!!! Αι σιχτίρ!! Αμ ο άλλος!! Βασούλης Πουστοβάλωφ!! Όνομα και πράμα! Δεν περιμένεις και κολασμένο σεξ! Και τα παιδιά δεν πιάνονται μόνο με προσευχές , θεέ μου συγχώρεσέ με! Αυτός ανατρίχιαζε μόνο με τους αποφλοιωμένους κορμούς του, τις ρυμούλκες του, τα καδρόνια του ,και τις σανίδες του! Μόνο που δεν ήτανε βρεμένες!!! Θεός σγχωρέστον !! Δοξασμένο το όνομά σου Κύριε… Δεν μου έδωσες δικό μου παιδί , μου έφερες όμως το Σάσια! Αχ αυτά τα λακκάκια στα μάγουλά του! Και όταν κοιμάται είναι τόσο γλυκός …Και χθες , όταν δεν τον έβλεπε εκείνη η ακατανόμαστη, μου έδωσε ένα φιλί στο μάγουλο σκαστό- σκαστό, το αγοράκι μου! Ενώ εκείνη, μια αγκαλιά με αγκάθια… Και όλο διάβασε , διάβασε, στο μικρό παιδί! Αλλά δεν έστρωσε ποτέ τον πισινό της να βοηθήσει το γλυκό μου στα μαθήματά του! Και τώρα άκουσα πως θα πάει στην αδελφή της να ξεκουραστεί η κυρία! Και δεν πάει στα τσακίδια! Μόνο τον Σάσια μην μου πάρει! Αυτό δεν θα το αντέξω! Τον Σάσια…. Τον ακούω…. έρχεται από το σχολείο και θα ΄ναι κουρασμένο το πουλάκι μου.. Σάσια!!!

                                                                        

ΜΟΝΟΛΟΓΟΣ ΟΛΕΝΚΑ 2

Η ζωή μου σαν το νερό που χύνεται στις πέτρες. Σπα-τα-λιέ-ται. Μόνη και πάλι στους τέσσερις τοίχους. Τι να κουβεντιάσεις με τα ντουβάρια. Αλλά άντε ,κάνεις την πρώτη κίνηση και τους μιλάς. Ποιος θα σου απαντήσει; Αν βέβαια νομίζεις ότι σου απαντούν , το πράγμα έχει φτάσει στο απροχώρητο!! Και κείνο το τσάι. Βραχνάς..Βάζεις ωραία ωραία το σκαλιστό σου σαμοβάρι στη φωτιά , τα πορσελάνινα σερβίτσια στο δίσκο ,σερβίρεις και έχεις έτοιμα και τα κουλουράκια με την κανέλα και τον γλυκάνισο. Αν δεν είναι καμιά γειτόνισσα περίεργη να σου χτυπήσει την πόρτα για να δει αν ζεις ή αν πέθανες ..ή γιατί την έχει κόψει η πείνα για τα μοσχομυριστά σου κουλουράκια , πίνεις ολομόναχη το τσάι σου και δεν έχεις να μοιραστείς με κανέναν τα καθημερινά σου λόγια…. θα θέλατε άλλη ζάχαρη, αγαπητέ μου Κουκίν, σταμάτησε η βροχή …το κέντρο θα είναι γεμάτο σήμερα… το ξύλο από καρυδιά είναι το καλύτερο ξύλο..και το έλατο για τη φωτιά ό,τι πρέπει… Είναι αρκετά ζεστές οι κάλτσες σου, αγάπη μου; Δεν υπάρχει χειρότερο πράγμα από το να πίνεις το τσάι σου ή τον καφέ σου χωρίς συντροφιά. Χάνει τη γεύση του το κάθε τι..Γι αυτό και εγώ προχθές έκανα πως είχα συντροφιά..Σέρβιρα δυο αχνιστά φλιτζάνια τσάι, στρογγυλοκάθισα και προσπάθησα να μιλήσω με την άδεια καρέκλα απέναντι..Και πρώτη φορά έπρεπε κάτι να βρω εγώ για να ξεκινήσει η συζήτηση. Μέχρι τώρα και με τους δυο μου άντρες, θεός σγχωρέστους, εγώ άκουγα  ή απαντούσα  πάντοτε αυτό που ήθελαν να ακούσουν. Τώρα είναι πιο δύσκολο..Άντε να βρεις θέματα συζήτησης, να τα οργανώσεις, να τα ξεκινήσεις και να πεις και τη δική σου γνώμη… Τη δική σου γνώμη… Πόσο δύσκολο τελικά είναι να έχεις δική σου γνώμη!  Έμεινα να πίνω το τσάι μου βουβή και να αναστενάζω …Και το τσάι απέναντι άχνιζε ολομόναχο………

ΜΟΝΟΛΟΓΟΣ ΤΗΣ ΓΑΤΑΣ ΤΗΣ..

Λένε για μας τις γάτες ,δεν λέω, αλλά αυτή είναι χειρότερη. Αχάριστη γυναίκα! Όταν είχε τον αντρούλη της , τον Κουκίν, ήταν όλο γλύκα…Mε τάιζε τακτικά και με άφηνε να παίζω με το κουβάρι του πλεκτού της. Να κοιμάμαι στις χνουδάτες παντοφλίτσες της και να χουχουλιάζω δίπλα της στο τζάκι. Και μη νομίζετε, σιγά τον άντρα. Όλο γκρίνια για τις χασούρες του υπαίθριου κέντρου του από τη βροχή. Και δώστου να κοπανιέται και να τραντάζεται ολόκληρος ότι το κοινό δεν καταλαβαίνει γρυ από ποιοτικό θέαμα. Φάουστ από την ανάποδη..Ήμαρτον κύριε των γατών. Και των γάτων..Και αυτή εκεί..Να τον υπομένει σαν πιστή σκυλίτσα και να κουνάει και την ουρά της από πάνω! Αμ ο δεύτερος..Όλο με λέξεις από Ξ μιλούσε..Ξυλεμπόριο, ξυλόσομπα, ξυλοτάβανο, ξυλόπορτα …Ξεκόλα…Και αυτή ξέχασε τα θέατρα και τη βροχή και νάτη να συνομιλεί μαζί του σαν προφέσορας σε ξελεμπορική σχολή..Είχε άποψη για τις σανίδες και για τους αποφλοιωμένους κορμούς ,η κυρία..Στην πραγματικότητα , ηχώ του άντρα της ,καταλαβαίνετε… Και τώρα που τους έχασε και τους δυο ,μια μούρη κατεβασμένη μέχρι το πάτωμα κι εγώ νηστική..Μια κλωτσιά στα πισινά και έξω από την πόρτα. Είμαστε κι εμείς οι γάτες, δε λέω, αλλά αυτή είναι χειρότερη..Αχάριστη γυναίκα…

                                                               ΜΑΡΙΑ ΦΟΥΚΑ