ΤΟ ΕΠΙΣΚΕΠΤΗΡΙΟ...

Στην κάθε τρικυμία η θάλασσα

Στον κάθε άνεμο το δέντρο

Ορκίζεται

Γαλήνη .

Κι  εσύ οξειδώνεσαι με δάκρυα

Καρφώνοντας λέξεις σε κάθε

Ποίημα .

Γαληνεύεις .

Γιατί τίποτα δεν πολεμιέται

Αλλιώς.

Το κατάλαβες τώρα που όλοι

Γνωρίζονται πια.

Σε  παγίδες  πιασμένη  και φωτιές

Που δεν καίνε απλώς μα κυκλώνουν

Κάθε τι που μπορεί να δροσίσει

Να ανθίσει .

Αργοπορείς ζωσμένη εκρηκτικά

Σε δωμάτια αρρώστων τα προσφέρεις

Λουλούδια .

Κι αυτοί που όλο κάτι περιμένουν

Τα δέχονται.

Δεν έχεις όμως αυτό που χρειάζονται

Ηττημένη φεύγεις.

Ψάχνεις ταξί και το χέρι τους έχεις πάρει

Μαζί σου.

Τους κουβαλάς παντού.

 Με τα κλειδιά σου

Ανοίγουν .

Φορούν τα ρούχα σου οι ξένοι αυτοί

Των  πολύκλινων  θαλάμων.

Και σε κάθε επισκεπτήριο σε περιμένουν.

                          

                                   ΜΑΡΙΑ ΦΟΥΚΑ

Υ.Γ: Το ποίημα αυτό το αφιερώνω στη μικρή μου φίλη Έλενα που σήμερα που την  επισκέφτηκα μου είπε ότι θέλει πολύ να ξαναπάω. Κι εγώ της το υποσχέθηκα. Κάθε επισκεπτήριο είναι ώρα ιερή .Μυσταγωγία. Και μια ευκαιρία να δείξεις αγάπη και να πάρεις χαρά.Έλενα σιδερένια.....