ΧΑΛΙΛ ΓΚΙΜΠΡΑΝ ΚΑΙ ΜΙΑ ΑΦΙΕΡΩΣΗ!!!

 

ΧΑΛΙΛ ΓΚΙΜΠΡΑΝ:

Ο άνθρωπος από το Λίβανο έγραψε…….. στον κήπο του Προφήτη…

Σ έναν τόπο μακρινό, ζει χρόνια ο Αλ Μουσταφά, ο Προφήτης, κι όταν φτάνει η στιγμή να γυρίσει στο νησί του, οι κάτοικοι του τόπου ζητούν από αυτόν το δώρο της σοφίας του. Ρωτούν για όσα βαραίνουν την καρδιά τους κι αυτός απαντά για όλα τα ανθρώπινα: την αγάπη, την ελευθερία, τα παιδιά, το γάμο, τη δουλειά, τον πόνο, τη φιλία, το χρόνο, το θάνατο, με λόγια τόσο καθαρά και διαυγή που σε άλλες εποχές θα θεωρούνταν θεϊκής έμπνευσης. Στον κήπο του Προφήτη, ο Αλ Μουσταφά επιστρέφει στο νησί του καταβεβλημένος από τη θλίψη των αναμνήσεων και καταφεύγει μόνος στον κήπο των προγόνων του…….

“Το έθνος να λυπάστε αν φορεί ένδυμα που δεν το ύφανε.

Ψωμί αν τρώει αλλά όχι απ` τη σοδειά του.

Κρασί αν πίνει, αλλά όχι από το πατητήρι του.

Το έθνος να λυπάστε που δεν υψώνει τη φωνή παρά μονάχα στη πομπή της κηδείας.

Που δεν συμφιλιώνεται παρά μονάχα μες τα ερείπιά του.

Που δεν επαναστατεί παρά μονάχα σαν βρεθεί ο λαιμός του ανάμεσα στο σπαθί και την πέτρα.

Το έθνος να λυπάστε που έχει αλεπού για πολιτικό, απατεώνα για  φιλόσοφο, μπαλώματα και απομιμήσεις είναι η τέχνη του.

Το έθνος να λυπάστε που έχει σοφούς από χρόνια βουβαμένους.”

Να είσαι ευγνώμων για τις δύσκολες στιγμές. Σου έδειξαν πόσο δυνατός μπορείς να είσαι.

Η καλοσύνη είναι αρετή των δυνατών  ανθρώπων.

Δεν υπάρχει απόλυτη αλήθεια.

Είναι οι μικρόψυχοι άνθρωποι εκείνοι που προσπαθούν να εξευτελίσουν τους άλλους.

Το κακό που κάνουν άλλοι σε σένα, είναι πιο εύκολο να το ξεχάσεις, από το κακό που κάνεις εσύ σε άλλους.

Μπορεί να ξεχνάς εκείνους που σε έκαναν να γελάσεις, αλλά δεν πρόκειται ποτέ να ξεχάσεις εκείνους που ήταν δίπλα σου στις πιο σκοτεινές στιγμές.

Τα απλά πράγματα στη ζωή, είναι και τα πιο συναρπαστικά.

Η αγάπη είναι ζωή. Και η ζωή αγάπη.

Πάντα να βάζεις αγάπη στη δουλειά σου.

Για να καταλάβεις την καρδιά και το μυαλό ενός ανθρώπου, δες τι σε εμπνέει να κάνεις.

Η αληθινή αγάπη ποτέ δεν είναι κτητική.

Προσπάθησε να αντιμετωπίζεις τους κακούς τρόπους των ανθρώπων με ευχάριστο τρόπο.

Η αγάπη συνδέει τα πάντα μέσα σε μια απόλυτη αρμονία.

Δες και τη θετική πλευρά της ζωής.

Δεν βλέπουμε τα πράγματα όπως είναι στην πραγματικότητα. Τα βλέπουμε σύμφωνα με το ποιοι είμαστε εμείς.

Η αληθινή αγάπη δημιουργείται όταν δυο άνθρωποι βρεθούν κοντά, πρώτα στο πνεύμα.

Αφήστε χώρο στις σχέσεις σας.

Αν προσεύχεσαι όταν βρέχει, θυμήσου να προσευχηθείς και όταν έχει λιακάδα.

Όταν δίνεις ολόκληρο τον εαυτό σου, τότε δίνεις πραγματικά.

Η αληθινή ομορφιά πηγάζει από μέσα μας.

Τα παιδιά σου δεν σου ανήκουν. Είναι γιοι και κόρες, της ίδιας της ζωής.

Κάθε σχέση πρέπει να είναι ελεύθερη από δεσμά.

Να είσαι ευγνώμων για τα καλά και τα άσχημα στη ζωή σου. Και τα δύο σου δίδαξαν κάτι.

Η στάση σου απέναντι στη ζωή, θα καθορίσει και τη στάση της ζωής απέναντί σου.

Ο φίλος που βρίσκεται μακριά, καμιά φορά είναι πιο κοντά σου από εκείνον που ζει στη διπλανή πόρτα

ΧΑΛΙΛ ΓΚΙΜΠΡΑΝ-ΑΜΜΟΣ ΚΑΙ ΑΦΡΟΣ

 Επτά φορές περιφρόνησα την ψυχή μου:

Την πρώτη φορά όταν την είδα να δειλιάζει

 μπροστά στη λαχτάρα της να φτάσει στα ύψη.

Τη δεύτερη φορά όταν την είδα να κουτσαίνει

μπροστά στους ανάπηρους.

Την τρίτη φορά όταν της δόθηκε να διαλέξει

 ανάμεσα στο δύσκολο και το εύκολο

 και εκείνη διάλεξε το εύκολο.

Την τέταρτη φορά όταν έκανε κάποιο κακό

και παρηγορήθηκε με το ότι και οι άλλοι κάνουν κακό.

Την πέμπτη φορά όταν ανέχτηκε από αδυναμία

και δικαιολόγησε την ανοχή της σα δύναμη.

Την έκτη φορά όταν περιφρόνησε την ασχήμια κάποιου προσώπου

 και δεν ήξερε ότι αυτό το πρόσωπο ήταν μια από τις δικές της μάσκες.

 Και την έβδομη φορά όταν τραγούδησε τραγούδι επαίνου και το θεώρησε αρετή.

Υ.Γ: Αγαπώ τον Χαλίλ Γκιμπράν.. Τα λόγια του διαμάντια ..Θα μπορούσα ώρες ολόκληρες να τα διαβάζω, όπως τους πρέπει μεγαλόφωνα και τονισμένα! Να μπορώ να τα ακούω , να τα σκέφτομαι , να τα αναλύω, να συμφωνώ, να τα χαρίζω στους φίλους μου, στους μαθητές μου, στο παιδί μου! Σαν ένα πολύ ακριβό δώρο από τον κήπο ενός Προφήτη!!! Μεγάλη Δευτέρα σήμερα! Το Θείο Πάθος ξεκινά..Η ανάρτηση δεν είναι αμιγώς θρησκευτική..Άλλωστε ποτέ δεν μου άρεσαν οι αμιγείς –ομοιόμορφες και αυστηρές δηλαδή τοποθετήσεις- για ό,τι  έχει να κάνει με το Θεό!. Ο Θεός είναι παντού ..Μιλά σε όλες τις γλώσσες, υποφέρει με όλα τα δάκρυα, ακούει όλα τα τραγούδια, πιάνει όλα τα χέρια των ανθρώπων..Αρκεί να πιστεύουν πως η καλοσύνη είναι αρετή των δυνατών ανθρώπων….

                                       ΜΑΡΙΑ ΦΟΥΚΑ

Υ.Γ: Στους μαθητές μου όμως που δεν πρόλαβα για ευνόητους λόγους να αποχαιρετήσω για το Πάσχα εκτός από τον Χαλίλ Γκιμπράν αφιερώνω  και  το παρακάτω τραγούδι!!Τους εύχομαι Καλή Δύναμη, Καλή Μεγάλη Εβδομάδα και Καλή Ανάσταση!!! 

ΕΝΝΟΕΙΤΑΙ ΚΑΙ ΚΑΛΗ ΑΝΤΑΜΩΣΗ!! ΜΕΤΡΩ ΤΙΣ ΜΕΡΕΣ!!

Απ’ τη χαρά μου που θα σ’ έβλεπα πάτησα πάνω στο νερό. Πάνω στη θάλασσα περπάτησα απ’ τη χαρά μου που θα σε δω. Μετρώ τις μέρες, μετρώ τις ώρες, μετρώ τα βήματα. Μετρώ τις μέρες, μετρώ τις ώρες, μετρώ τα κύματα Μετρώ τα κύματα… Σαράντα μέρες, σαράντα κύματα μα δε με νοιάζει κι αν αργώ τώρα που ξέρω πως με περίμενες, τώρα που ξέρω πως θα σε δω. Μετρώ τις μέρες... Ελευθερία χωρίς αγάπη, φως μου, είναι ποτάμι χωρίς νερό. Τι να τον κάνω αυτό το δρόμο μπρος μου χωρίς εσένα για να γυρνώ... Μετρώ τις μέρες...

Μουσική, στίχοι: Νίκος Πορτοκάλογλου