Υ.Γ: Σε όλη την
διάρκεια της αρρώστιας του έδειξε απίστευτη γενναιότητα. Δεν τον άκουσα να
παραπονιέται ούτε μια στιγμή. Πάντα με το χαμόγελο. Σε έναν πρόσφατο απολογισμό
ζωής είπε:<< Έζησα με πολλή αγάπη .Η γιαγιά μου, η μάνα μου, τα αδέλφια
μου δεν με άφησαν να αισθανθώ ότι ήμουν ορφανός από πατέρα. Ότι δεν τον γνώρισα
ποτέ μου. Ότι βαφτίστηκα τη μέρα της κηδείας του. Έζησα μέσα στην αγάπη>>
Αγωνίστηκε να είναι χρήσιμος μέχρι το τέλος. Όρθιος. Και όταν πια έπεσε στο
κρεβάτι ανήμπορος ,κατάλαβε ότι έπρεπε να φύγει. Να πετάξει με το αλεξίπτωτό
του στον ουρανό. Να βρει τη γιαγιά του, τη μάνα του και την αδελφή του. Σίγουρος
πως η αγάπη δεν χάνεται. Είναι εκεί και τον περιμένει. Στην αιώνια ζωή και ανάπαυση που έχει ετοιμαστεί
για όλους τους καλούς και αγαθούς ανθρώπους. Γιατί υπήρξε αλεξιπτωτιστής. Ήξερε πώς να πετάει. Καλό ταξίδι γλυκέ μου
Γιάννη… μικρούλη αδελφέ της μητέρας μου!
ΜΑΡΙΑ ΦΟΥΚΑ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου