Υ.Γ: Με συγκινεί το αγνάντεμα του Αλέξανδρου Παπαδιαμάντη. Δημιουργεί εικόνες και συναισθήματα
με έντονα χρώματα, μυρωδιές και κύματα. Δικαιώνει το αγνάντεμα και την προσμονή
μιας αγάπης που έφυγε, που φεύγει ή που θα φύγει. Γιατί το ταξίδι μπορεί να
έχει επιστροφή και νόστιμον ήμαρ..Αλλά μπορεί και όχι..Όσο μελό κι αν ακούγεται
με συγκινεί η ιστορία της Φλανδρώς. Έχει έναν
δυναμισμό παρόλη την τραγικότητα και την απελπισία της .Επιλέγει τον τρόπο που
θα ζήσει αφού δεν μπορεί να έχει αυτό που θέλει. Και γίνεται πέτρα..Όχι όμως μια
πέτρα που μπορεί όποιος θέλει να την χρησιμοποιήσει κατά τα γούστα του. Μια
πέτρα με ανθρώπινο σχήμα κοντά στη θάλασσα. Για να συμφιλιωθεί τελικά με κείνη
που της στέρησε τα πάντα. Λόγω της ημέρας που είναι αφιερωμένη στον έρωτα, μια ιστορία μιας γυναίκας που αποφάσισε να μη ζήσει χωρίς αυτόν. Ή να ζήσει αλλιώς....
ΜΑΡΙΑ ΦΟΥΚΑ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου