O Nίκος Κούνδουρος με δικά του λόγια: «Είμαι ό,τι
έχω ξεχάσει»
Υ.Γ: Ο Νίκος
Κούνδουρος( 1026-2017) πέρασε στην Αθανασία. Η ζωή του σαν Ιστορία και ταινία
βασικά ασπρόμαυρη με τις αποχρώσεις που επέτρεψε η ανυπακοή του, μια και δεν
ταυτίστηκε ποτέ με κυρίαρχες λογικές και φόρμες τόσο στην σκέψη όσο και στην τέχνη του .
Λιγότερο γνωστός από άλλους ομότεχνούς του δρούσε στο περιθώριο των πραγμάτων,
παρών πάντα να μιλήσει για τις πληγές του, την Κατοχή, τον Εμφύλιο, τη δίκη
Μπελογιάννη, την φιλία του με την γυναίκα του άλλου εκτελεσμένου στην ίδια δίκη,
του
Δημήτρη Μπάτση ,Λίλιαν Καλαμάρο, την Δικτατορία, τη Μεταπολίτευση…. Έβρισκε
πάντοτε μια πόλη
μαγική να σκηνοθετήσει και να εγκατασταθεί ο ίδιος και οι φίλοι του, τραγούδια της φωτιάς να τραγουδήσει, δράκους να δικαιώσει και μια καταστροφή να
αφηγηθεί <<1922>> σαν παραμύθι και
σαν παραβολή γιατί όπως λέει και ο ποιητής Γιώργος Σεφέρης στον Τελευταίο Σταθμό…
Κι α σου μιλώ με παραμύθια και παραβολές
είναι γιατί τ' ακούς γλυκότερα, κι η φρίκη
δεν κουβεντιάζεται γιατί είναι ζωυτανή
γιατί είναι αμίλητη και προχωράει~
στάζει τη μέρα, στάζει στον ύπνο
μνησιπήμων πόνος.
Ο Νίκος Κούνδουρος λοιπόν από δω και στο εξής θα σκηνοθετεί άλλους γαλαξίες
και με τη μηχανή του θα τραβά τα πλάνα που δεν τράβηξε εδώ στη
γη..Όχι γιατί δεν πρόλαβε αλλά γιατί αυτές οι λήψεις απαιτούν άλλου είδους
θεατές… Εκείνους που έφυγαν και τους αγγέλους…ΚΑΛΟ ΤΑΞΙΔΙ...
ΜΑΡΙΑ ΦΟΥΚΑ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου