ΕΠΙΚΑΙΡΟΣ ΜΠΟΣΤ!!!

ΡΩΜΑΙΟΣ ΚΑΙ ΙΟΥΛΙΕΤΑ ΤΟΥ ΜΠΟΣΤ

ΜΙΑ ΩΡΑΙΑ ΠΑΡΑΣΤΑΣΗ ΣΤΟ ΛΙΘΟΓΡΑΦΕΙΟ

ΧΙΛΙΑ ΜΠΡΑΒΟ ΣΕ ΟΛΟΥΣ ΤΟΥΣ ΣΥΝΤΕΛΕΣΤΕΣ !!!! ΜΠΡΑΒΟ ΜΑΙΡΗ ΣΙΔΗΡΑ!!

Υ.Γ1: Ο ΜΠΟΣΤ (Μέντης Μποσταντζόγλου -Χρύσανθος Βοσταντζόγλου) είναι πάντα απολαυστικός.. Μάλιστα σε μια εποχή που η σοβαροφάνεια , ο καθωσπρεπισμός και η ημιμάθεια  βασιλεύουν και μύδροι εκτοξεύονται πανταχόθεν από τους αυτόκλητους υπερασπιστές των ιερών και των οσίων που κάθε άλλο παρά την δική τους συνδρομή χρειάζονται, ο Μπόστ είναι ιδιαίτερα επίκαιρος. Με τη   σάτιρά του όσο υπερβολική και απλοϊκή κι αν φαίνεται κάποιες φορές, διεισδύει στον πυρήνα όλων των ανθρώπινων συναισθημάτων εκεί που η λύπη μπορεί να αντιδράσει στον ίδιο της τον εαυτό και να γίνει χαρά, η ζήλεια ανωτερότητα και η αγάπη μίσος. Το σκοτάδι φως και ο γκρεμός γέφυρα για να περάσεις απέναντι βλέποντας τα πράγματα σε άλλη διάσταση, από άλλη οπτική γωνία. Πάντα με γοήτευαν οι άνθρωποι που είχαν τη δύναμη να αυτοσαρκάζονται και να διακωμωδούν τη ζωή. Ακόμα και την πιο σοβαρή και τραγική πλευρά της.  Έζησα με έναν άνθρωπο που είχε αυτό ακριβώς το ταλέντο. Μέχρι το θάνατο. Γι αυτό απολαμβάνω τα κείμενα του Μποστ .Γιατί είναι η αιρετική ματιά του ανθρώπου που γνωρίζει καλά ότι η ζωή τότε και μόνο αντέχεται. Όταν την παίρνεις  στα σοβαρά ξέροντας όμως πότε να την κοροϊδέψεις.

                                                          ΜΑΡΙΑ ΦΟΥΚΑ

Υ.Γ2: <<Η ΕΡΩΦΙΛΗ >>  ΤΟΥ ΓΕΩΡΓΙΟΥ ΧΟΡΤΑΤΣΗ ΜΕ ΤΑ ΜΑΤΙΑ ΤΟΥ ΜΠΟΣΤ

ΕΡΩΦΙΛΗ:  Αγαπημένε άκου με και μια φορά και μένα

                       Γιατί πολλά για λόγου σου  τα έχω φυλαγμένα

                       Κι η ζήλεια σου κατάντησε πράγμα  τι  ανυπόφορο

                       Κι αντί με σένα θα γινώ ταίρι με τον Καρπόφορο.

ΠΑΝΑΡΕΤΟΣ: Νεράιδα μου πανέμορφη, ταίρι μου αγαπημένο

                      Ό,τι κι αν λέγεις σ΄ αγαπώ και ας μ΄ έχει γεγραμμένο

                      Στα  μαύρα τα κατάστιχα ο κύρης σου, κυρά μου

                      Μα θα σε κλέψω με σπαθί κι όχι με τον παρά μου

ΕΡΩΦΙΛΗ: Πανάρετε ανεπρόκοπε, όλα εύκολα τα έχεις

                      Μα άλλος γαμπρός θε να φανεί μια μέρα και θα τρέχεις

                      Για τούτο σε παρακαλώ, έλα στα λογικά σου

                      Και ψάξε για καμιά δουλειά, να με χαρεί η καρδιά σου

ΠΑΝΑΡΕΤΟΣ: Δεν το ΄ξερα γοργόνα μου πως θα με παρατήσεις

                       Στην αγκαλιά ενός πλούσιου για να αγκυροβολήσεις

                      Μα θα στο πω και λαϊκά, εγώ..  κανένας άλλος

                      Αυτός ο  άλλος, αυτός ο άλλος είν΄ ευεργέτης μου μεγάλος.

ΕΡΩΦΙΛΗ:  Αφού έχεις τόσο εγωισμό, τόσο μεγάλη γλώσσα

                      Και μου ΄κανες τα νεύρα μου ένα ζευγάρι κρόσσια

                      Θα αφήσω τον πατέρα μου ό,τι ήθελε να κάνει

                      Και θα σε φέρουν σίγουρα μια μέρα στη λεκάνη

                      Γιατί πολλά μας τα ΄κανες, πολλά και μας τα είπες

                       Ψεύτικη είν΄ η αγάπη σου, εργόχειρο με τρύπες

                       Όμως εγώ εξύπνησα από το νάνι -νάνι

                       Γιατί από σένα σίγουρα , δε θέλω δει  στεφάνι.

ΠΑΝΑΡΕΤΟΣ:  Αγάπη μου, Ερωφίλη μου, αφέντρα κι άγγελέ μου

                        Άφησε τα πείσματα ,με αγάπη μίλησέ  μου

                        Γιατί δε θα βρεις σαν και με να σε αγαπάει άντρα

                        Που θα πηδήξει αν χρειαστεί τη πιο ψηλή την μάντρα

                         Για να σε δει και να σου πει όρκους δέκα χιλιάδες

                         Και θε να κάνει δια σε μεγάλους σαματάδες…..

ΕΡΩΦΙΛΗ:    Ο.Κ  βρε  Πανάρετε και μ΄έπεισες καθότι

                       Με τα γλυκά τα λόγια σου η καρδιά μου εγίνη τόπι

                        Μα αν πάλι ψέματα μου λες, θε να σε κάνω τόπι

                       Αφού κρυφά καρδούλα μου σε πάρω στο κατόπι…..

                                                                  ΜΑΡΙΑ ΦΟΥΚΑ

Υ.Γ3: Σίγουρα μια διακωμώδηση την θέλει και η Ερωφίλη. Κι ο Μποστ θα την έκανε πολύ καλύτερα! Αυτό δεν σημαίνει βέβαια ότι παύει να είναι το αριστούργημα που ξέρουμε….

ΕΡΩΦΙΛΗ Τόσες δεν είναι οι ομορφιές, τόσα δεν είν' τα κάλλη, μα τούτο εκ την αγάπη σου γεννάται* τη μεγάλη. Μα γή όμορφή 'μαι γή άσκημη, Πανάρετε ψυχή μου, για σέναν εγεννήθηκε στον κόσμο το κορμί μου. ΠΑΝΑΝΑΡΕΤΟΣ Νερό δεν έσβησε φωτιά ποτέ, βασίλισσά μου, καθώς τα λόγια τα γροικώ* σβήνουσι την πρικιά* μου. Μ' όλον ετούτο, αφέντρα μου, μα την αγάπη εκείνη, που μας ανάθρεψε μικρά, και πλια παρ' άλλη εγίνη πιστή και δυνατότατη σ' εμένα κι εις εσένα, και τα κορμιά μας σ'άμετρο* πόθο κρατεί δεμένα, περίσσα* σε παρακαλώ ποτέ να μην αφήσεις να σε νικήσει ο βασιλιός, να μ' απολησμονήσεις. ΕΡΩΦΙΛΗ Oϊμένα*, νά 'βρω δε μπορώ ποιαν αφορμή ποτέ μου σου 'δωκα στην αγάπη μου φόβο, Πανάρετέ μου, να πιάνεις τόσα δυνατό, σα να μηδέ γνωρίζεις το πως το νου και την ψυχή και την καρδιά μου ορίζεις. Έρωτα, απείς* τ' αφέντη μου τ' αμμάτια* δε μπορούσι πόσα πιστά και σπλαχνικά τον αγαπώ να δούσι*, μιαν απού τσι σαΐτες σου φαρμάκεψε και ρίξε μέσα στα φυλλοκάρδια μου και φανερά του δείξε με τον πρικύ μου θάνατο πως ταίρι του απομένω, και μόνο πως για λόγου του στον Άδη κατεβαίνω. ΠΑΝΑΡΕΤΟΣ Τούτο ας γενεί σ' εμένα ομπρός, φόβο κιανένα αν έχω στον πόθο σου, νεράιδα μου, γή αν έν' και δεν κατέχω πως μήδ' ο θάνατος μπορεί να κάμει να σηκώσεις τον πόθο σου από λόγου μου κι αλλού να τόνε δώσεις. Μα δεν κατέχω ποια αφορμή με κάνει και τρομάσσω, το πράμα, που στο χέρι μου κρατώ σφικτά, μη χάσω, κι εκείνο, απού παρηγοριά πρέπει να μου χαρίζει, τσ' ελπίδες μου τσ' αμέτρητες σε φόβο μού γυρίζει. ΕΡΩΦΙΛΗ Τούτό 'ναι απού το ξαφνικό μαντάτο που μας δώσα, μα μην πρικαινομέστανε*, Πανάρετέ μου, τόσα, γιατί ουρανός, απού 'καμε κι εσμίξαμεν αντάμι*, να στέκομε παντοτινά ταίρια μάς θέλει κάμει. Τον ουρανό, τη θάλασσα, τη γη και τον αέρα, τ' άστρα, τον ήλιο το λαμπρό, τη νύκτα, την ημέρα, παρακαλώ ν' αρματωθού, να 'ρθουν αντίδικά* μου, την ώρα οπ' άλλος θέλει μπει πόθος εις την καρδιά μου. Γ. Χορτάτσης, Ερωφίλη,

---

*γεννάται: γεννιέται *γροικώ: ακούω *πρικιά: πίκρα *άμετρο: αμέτρητο *περίσσα: πολύ *οϊμένα: αλίμονο *απείς: αφού *αμμάτια: μάτια *δούσι: δουν *πρικαινομέστανε: πικραινόμαστε *αντάμι: μαζί *αντίδικα: αντίπαλα