ΔΥΣΤΥΧΩΣ ΑΛΗΘΕΙΑ ΛΕΩ....

Είναι κάποιοι άνθρωποι που δεν τους κάνεις φίλους.

Και την ψυχή σου να τους δώσεις σου τη δίνουν πίσω.

Δεν σε εμπιστεύονται. Εσύ γιατί εμπιστοσύνη δείχνεις;

Κάποτε   σου χαμογελούν .Μην παρασύρεσαι.

Δεν είναι για πολύ.  Το παγωμένο βλέμμα τους θα στείλουν

για να ανατρέψει τη καλή σου διάθεση, σαν φίδια.

Άδικα χάνεις τον καιρό μαζί τους. Απλά σε ανέχονται.

Ούτε κι αυτοί δεν ξέρουνε γιατί. Ή μήπως ξέρουν;

Ξέρουν ότι αυτό που κάνουν δεν θα κάνεις.

Την προδοσία εννοώ που αυτοί έχουν στο αίμα τους.

Αναγνωρίζουνε σε σένα αυτό που θα θελαν να είναι.

Και όταν εσένα πολεμούν ,τα μούτρα τους σε σένα βλέπουν.

Και εκδικούνται τις καλές προθέσεις με ένα βλέμμα.

Πολλή φιλοσοφία θα μου πείτε. Μεγάλη εμβάθυνση στο θέμα.

Ή όπως έλεγε η γιαγιά μου. Με τα άντερά τους τρώγονται.