ΝΙΚΟΣ ΚΑΒΒΑΔΙΑΣ ..ΕΤΩΝ 19...

 

ΑΓΑΠΑΩ

 

Του Νίκου Καββαδία

 

“Αγαπάω τ’ ό,τι θλιμμένο στον κόσμο

 

Τα θολά τα ματάκια, τους άρρωστους ανθρώπους,

Τα ξερά, γυμνά δέντρα και τα έρημα πάρκα,

Τις νεκρές πολιτείες, τους τρισκότεινους τόπους.

Τους σκυφτούς οδοιπόρους που μ ένα δισάκι

Για μια πολιτεία μακρινή ξεκινάνε.

Τους τυφλούς μουσικούς των πολύβουων δρόμων,

Τους φτωχούς, τους αλήτες, αυτούς που πεινάνε

Τα χλωμά τα κορίτσια που πάντα προσμένουν

Τον ιππότη που είδαν μια βραδιά στο όνειρό τους

Να φανεί απ τα βάθη του απέραντου δρόμου

Τους κοιμώμενους κύκνους πάνω στ’ ασπροφτερό τους

Τα καράβια που φεύγουν για καινούρια ταξίδια

Και δεν ξέρουν καλά αν θα γυρίσουν ποτέ πίσω

Αγαπάω, και θα θελα μαζί τους να πάω,

Κι ούτε πια να γυρίσω

Αγαπάω τις κλαμένες, ωραίες γυναίκες

Που κοιτάνε μακριά, που κοιτάνε θλιμμένα.

Αγαπώ σε τούτον τον κόσμο ό, τι κλαίει

Γιατί μοιάζει με μένα.”

 

ΥΓ: Αδημοσίευτο ποίημα του Ν Καββαδία.. Διάβασα ότι το έγραψε ετών 19. Διακρίνεται η  μελαγχολία του ποιητή που δεν ισορροπεί στα πράγματα , δεν ειρηνεύει, δεν νιώθει άνετα δίπλα στους ισχυρούς και στους προκλητικά  ευτυχείς… Τον ελκύει περισσότερο η σκοτεινή πλευρά του φεγγαριού, το θλιμμένο πρόσωπο των ανθρώπων..Ταυτίζεται με αυτό… Σε μια εποχή που η επιτυχία είναι  ο πολυπόθητος στόχος, το ποίημα ακούγεται ξένο…  Σπαραξικάρδιο και μελό..Αμφισβητούμε ακόμα και την αλήθεια του… Σιγά μη τους αγαπάει…

 Νίκος Καββαδίας  Ετών 19…..Πόσο τρυφεροί είναι κάποιοι άνθρωποι σε αυτή την ηλικία!!! Και πόσο δεν τους καταλαβαίνουμε!!!!!

                                                           ΜΑΡΙΑ ΦΟΥΚΑ