ΠΥΡΚΑΓΙΕΣ...ΑΠΟ ΤΗΝ ΘΕΑΤΡΙΚΗ ΟΜΑΔΑ ΤΗΣ Α΄ ΕΛΜΕ ΑΧΑΙΑΣ..

Την  Θεατρική παράσταση  Πυρκαγιές του Ουαζντί Μουαουάντ σε μετάφραση Έφης Γιαννοπούλου ανέβασε χθες η θεατρική ομάδα ΑΠΟ ΚΟΙΝΟΥ της Α΄ΕΛΜΕ ΑΧΑΙΑΣ, σε σκηνοθεσία του Φώτη Λάζαρη ,στο φιλόξενο θέατρο του 9^ου ΕΠΑΛ στο Κουκούλι, τηρώντας φυσικά όλα τα μέτρα προφύλαξης …

Είναι από τις παραστάσεις που θα θυμάμαι.. Η ιστορία βγαλμένη λες από Αρχαία Τραγωδία κρατά αμείωτο το ενδιαφέρον μέχρι το τέλος που είναι συνταρακτικό για την αλήθεια του και την πληγή του..Η Ναουάλ Μαρουάν, η  βιασμένη κόρη ενός άλλου Οιδίποδα πιο βίαιου και πιο αθώου μαζί αναζητά με την εκκωφαντική σιωπή της τη δικαίωση στο όνομα όλων των θυμάτων των πολέμων  και των τάφων χωρίς όνομα. Την ακολουθείς σ΄ αυτή την πορεία να κρατά τις υποσχέσεις της  στη Ζωή, στον Έρωτα , στη Γνώση  και στην Απόγνωση..Τέλος στη Συγγνώμη...
 
Δεν ανασαίνεις. Όλος ο θίασος,  σαν ένας άνθρωπος που  πάλεψε με θεούς και δαίμονες για να είναι παρών στην μεγάλη συνάντηση, σε ταξιδεύει στην απεγνωσμένη προσπάθεια του ανθρώπου να σταθεί όρθιος μέσα στην κόλαση που δημιούργησε και  δημιουργεί ο ίδιος.Του πολέμου και της προσφυγιάς.. Η καρδιά σου χτυπά δυνατά  όταν συντονίζεται με τη σκηνή που πάλλεται από λέξεις και συναισθήματα..Φόβος, Φρίκη, Έρωτας, Αγάπη, Απειλή και πάλι Έρωτας και Φόβος και Φρίκη και Αγάπη.. Λέξεις και συναισθήματα… Θύτες δικαιωμένοι και αδικαίωτα θύματα..Πώς να σταθείς υποκριτικά στο ύψος τους και να τα δικαιώσεις; Να μην τα τρομάξεις, να μην τα λυπηθείς, να μην τα αγιοποιήσεις; Απλώς  να γίνεις η φωνή τους στη σιωπή και το φως στο σκοτάδι τους;
 
Φαντάζει ακατόρθωτο..Αλλά η θεατρική ομάδα της Α΄ ΕΛΜΕ ΑΧΑΙΑΣ το κατάφερε χθες με τρόπο συγκλονιστικό. Και ταπεινό..Και μεγαλειώδη… Έσωσε το μυστικό…

Στις ερωτήσεις θες ν’ απαντήσεις, να λύσεις γρίφους παλιούς.

 Στις αναμνήσεις θέλεις να κλείσεις της γης τους άγριους παλμούς.

 Μικρές οι λέξεις, πώς να το χωρέσεις τ’ ακριβό μυστικό.

 Κι αν δεν το ξέρεις, όσο κι αν το θέλεις, δε μπορώ να σ’ το πω.

Ζητάς να μάθεις, να ξεδιψάσεις από της γης την πηγή.

Μ' αυτά που ξέρεις πάντα μαθαίνεις, δεν έχει άκρη η αυγή.

 Μες τη ζωή σου, μόνο εκεί, θυμήσου, θα τη βρεις την κλωστή.

 Αυτήν που υφαίνει, ό,τι μας ζεσταίνει, κι ανασαίνει η ψυχή.

 Κι αν σκοτεινιάζει, κάπου χαράζει, μακριά η μέρα ξυπνά.

 Κι αν συννεφιάζει, μη σε τρομάζει, κρατά το φως η καρδιά.

 Κι απ' τα αστέρια πέφτει μες τα χέρια στάλα - στάλα η φωτιά.

 Κρατάς τ’ αστέρια μες τα δυο σου χέρια, μη ζητάς πιο πολλά

 Και κάποιο βράδυ στείλε καράβι στον ξεχασμένο γιαλό.

 Ονείρου χάδι βάλε σημάδι, μη φοβηθείς τον καιρό.

 Νερό και δυόσμο πότισε τον κόσμο, μόνο αυτό σου ζητώ.

 Δυο φύλλα δυόσμο χάρισε στον κόσμο, σώσε το μυστικό.

       

        
Ποιο μυστικό ; Αυτό που ο συγγραφέας του έργου μας φανέρωσε με το σπουδαιότερο εργαλείο που δημιούργησε  ποτέ ο άνθρωπος: το θεατρικό λόγο..Μας είπε λοιπόν…

Το θέατρο είναι η δική μου αξιοπρέπεια

        Γιατί ο χρόνος είναι παράξενο ζώο

        Και μια λέξη αρκεί να φωτίσει τα πάντα

        Γι αυτό να μάθεις να γράφεις, να μετράς, να μιλάς

        Αν σωπαίνεις για τα εγκλήματα, γίνεσαι συνένοχος

        Γι αυτό να μιλάς…

        Πρέπει να  σπάσουμε το νήμα

        Που  χωρίζει το θύτη απ΄ το θύμα

        Τώρα πρέπει να ξαναχτίσουμε την ιστορία

        Και να θυμάσαι

        Ο άνθρωπος είναι ένα τέρας που οφείλει να εξημερωθεί

        Να μιλάς..

Γιατί τα παιδικά χρόνια είναι ένα μαχαίρι καρφωμένο                   στο λαιμό

Να μάθεις να γράφεις, να μετράς, να μη σωπαίνεις

Και μη ξεχνάς

Τώρα που είμαστε μαζί όλα θα πάνε καλύτερα…

Θερμά  Συγχαρητήρια σε όλη τη θεατρική ομάδα…

Άγγελο Μπουμπούλη
Ελένη Νταή
Βασίλη Παπαδόπουλο
Χρήστο Σιάχο
Μαρία Δαλαμήτρου
Ευτυχία Χρυσοβέργη
Νίκο Κωσταντόπουλο
Νίκο Παναγόπουλο
Χρήστο Σταθόπουλο
Παναγιώτα Οικονόμου
Στέφανο Στάθη
Γιώργο Πουρνάρη
Φώτη Λάζαρη
Δήμητρα Βαρβαρίγου
Ελένη Πανταζοπούλου
Δέσποινα Μάη

Στους υπέροχους συναδέλφους  και φίλους που δαπάνησαν χρόνο και χρόνο και χρόνο και ψυχή και  ψυχή και ψυχή… 

Στο Φώτη Λάζαρη που είναι η καρδιά της ομάδας…

 Σε όλους όσους βοήθησαν να ξεσπάσει   αυτή  η  ΠΥΡΚΑΓΙΑ…

Σκηνοθεσία, Μουσική, Σκηνικά, Φώτα ...Άρτια όλα ...Μπράβο, Φώτη Λάζαρη, Νίκο Αντωνίου, Νέλλη Χασιώτη, Χρήστο Σιάχο, Γιώργο Ντάφλο, Eno Shkadrani, Βασίλη Βανταράκη, Αγγελίνα Βγενοπούλου, Βασίλη Λάγιο, Ελένη Σιγαλού..

Συγκλονιστική στο ρόλο της και η δική μας Παναγιώτα Οικονόμου , αγαπημένη φίλη και συνάδελφος… Χίλια Μπράβο Γιώτα…….

                                                      ΜΑΡΙΑ ΦΟΥΚΑ..

 Λίγα λόγια για το έργο:  ΠΥΡΚΑΓΙΕΣ  (ΑΠΟ ΤΟ ΔΙΑΔΙΚΤΥΟ)

“Υπάρχουν αλήθειες που ο μόνος τρόπος ν’ αποκαλυφθούν
Είναι να τις ανακαλύψεις μόνος.”
 

Στη Ζαν και τον Σιμόν, δίδυμα αδέλφια, παραδίδεται ένας φάκελος με τις τελευταίες επιθυμίες της μητέρας τους, της Ναουάλ Μαρουάν. Ανατρέποντας το παρόν των δύο παιδιών, η Ναουάλ τούς ζητά να αναζητήσουν έναν πατέρα, τον οποίο νόμιζαν νεκρό, και έναν αδελφό που δεν γνώριζαν την ύπαρξή του. Η προσωπική διαδρομή των ηρώων αποκαλύπτει, καθώς ξετυλίγεται, την τραγική ιστορική πραγματικότητα ενός εμφυλίου πολέμου. Ακολουθώντας τα δύο αδέλφια την αντίστροφη πορεία από εκείνη της μητέρας τους, έρχονται αντιμέτωπα με μια αποκάλυψη, κάτω από το βάρος της οποίας, τίποτα πια δεν θα είναι το ίδιο.

Ποια ήταν στην πραγματικότητα η μητέρα τους; Γιατί έμεινε στην σιωπή τα τελευταία πέντε χρόνια της ζωής της;
 

Ο πολυβραβευμένος Λιβανοκαναδός συγγραφέας Ουαζντί Μουαουάντ με τον δικό του χαρακτηριστικό τρόπο γραφής καταφέρνει να δημιουργήσει ένα άκρως πολιτικό κείμενο, όπου η Ιστορία συναντά τη μυθοπλασία, και ο άνθρωπος αποκαλύπτεται στην πιο «απάνθρωπη» διάστασή του, ενώ ταυτόχρονα η συγχώρεση γίνεται ο μοναδικός δρόμος για την επιβίωσή του.