Τὸ σκάκι

Ἔλα νὰ παίξουμε...
Θὰ σοῦ χαρίσω τὴ βασίλισσά μου
Ἦταν γιὰ μένα μιὰ φορὰ ἡ ἀγαπημένη
Τώρα δὲν ἔχω πιὰ ἀγαπημένη

Θὰ σοῦ χαρίσω τοὺς πύργους μου
Τώρα πιὰ δὲν πυροβολῶ τοὺς φίλους μου
Ἔχουν πεθάνει ἀπὸ καιρὸ
πρὶν ἀπὸ μένα

Ὅλα, ὅλα καὶ τ᾿ ἄλογά μου θὰ στὰ δώσω
Ὅλα, ὅλα καὶ τ᾿ ἄλογά μου θὰ στὰ δώσω
Μονάχα ἐτοῦτο τὸν τρελό μου θὰ κρατήσω
ποὺ ξέρει μόνο σ᾿ ἕνα χρῶμα νὰ πηγαίνει

δρασκελώντας τὴν μίαν ἄκρη ὡς τὴν ἄλλη
γελώντας μπρὸς στὶς τόσες πανοπλίες σου
μπαίνοντας μέσα στὶς γραμμές σου ξαφνικὰ
ἀναστατώνοντας τὶς στέρεες παρατάξεις

Ἔλα νὰ παίξουμε...

Ὁ βασιλιὰς αὐτὸς δὲν ἤτανε ποτὲ δικός μου
Κι ὕστερα τόσους στρατιῶτες τί τοὺς θέλω!
Τραβᾶνε μπρὸς σκυφτοὶ δίχως κἂν ὄνειρα
Ὅλα, ὅλα, καὶ τ᾿ ἄλογά μου θὰ στὰ δώσω

Ὅλα, ὅλα, καὶ τ᾿ ἄλογά μου θὰ στὰ δώσω
Μονάχα ἐτοῦτο τὸν τρελό μου θὰ κρατήσω
ποὺ ξέρει μόνο σ᾿ ἕνα χρῶμα νὰ πηγαίνει
δρασκελώντας τὴν μίαν ἄκρη ὡς τὴν ἄλλη

γελώντας μπρὸς στὶς τόσες πανοπλίες σου
μπαίνοντας μέσα στὶς γραμμές σου ξαφνικὰ
ἀναστατώνοντας τὶς στέρεες παρατάξεις
Ἔλα νὰ παίξουμε...

Κι αὐτὴ δὲν ἔχει τέλος ἡ παρτίδα...

ΜΑΝΟΛΗΣ ΑΝΑΓΝΩΣΤΑΚΗΣ: ΈΦΥΓΕ ΣΑΝ ΣΗΜΕΡΑ

«Η ποίηση είναι μια δυνατότητα έκφρασης: θα μείνει κανείς μόνο σ’ αυτή ή θα επιχειρήσει να εκφραστεί και μ’ άλλους τρόπους; Ή θα φτάσει κάποτε σ’ ένα σημείο που δεν θα αισθανθεί την ανάγκη της έκφρασης; Κι αυτό όχι από αδιαφορία ή παραίτηση· εντελώς το αντίθετο: από την οδυνηρή, αν θέλεις, διαπίστωση της φτώχειας των εκφραστικών του δυνατοτήτων. Της φτώχειας δηλαδή των λέξεων να αποδώσουν την ουσία της ζωής (...) Τότε σταματά. Τότε επιλέγει τη σιωπή. Που και η σιωπή, ορισμένες φορές και σε ορισμένες περιπτώσεις είναι μια έκφραση. Εγώ θα έλεγα πως είναι και μια πράξη.»* (από τη συνέντευξη του Μανόλη Αναγνωστάκη στην τηλεοπτική εκπομπή «Παρασκήνιο», Σάββατο 1η Ιανουαρίου, 1983). Πηγή: www.lifo.gr

Υ.Γ: Ο Μ. Αναγνωστάκης είναι πολυαγαπημένος μου..Απολαμβάνω να τον ακούω να διαβάζει τα ποιήματά του… Η φωνή του σταθερή και μεστή συντροφεύει αρμονικά τις λέξεις του που κουβαλάνε την ψυχή του.. Σε αντιποιητικούς καιρούς μια όαση να τον ακούς και να θυμάσαι τις αιώνιες αξίες που προβάλλει η γραφή του..Τον είπαν ποιητή της ήττας… Για ιστορικούς λόγους και μόνο μια και ανήκει στην πλευρά του εμφυλίου που νικήθηκε..Η Ποίηση όμως είναι από μόνη της μια νίκη..Ενάντια στη φθορά του χρόνου και στον εφησυχασμό της σιωπής..Κάποιος που γνωρίζει θα μου πει βέβαια πως και ο Αναγνωστάκης επέλεξε τα τελευταία αρκετά χρόνια να μην γράφει ποίηση..Επέλεξε τη σιωπή..Ο ίδιος εξηγείται παραπάνω, στο απόσπασμα της συνέντευξης..Μερικές φορές η σιωπή είναι και μια πράξη..Πολύ ποιητική....

ΜΑΡΙΑ ΦΟΥΚΑ