ΚΑΙ ΞΑΦΝΙΚΑ ΜΕΝΟΥΜΕ ΣΠΙΤΙ..

ΚΑΙ ΞΑΦΝΙΚΑ ΜΕΝΟΥΜΕ ΣΠΙΤΙ…

O πολυάσχολος Δυτικός κόσμος μένει σπίτι. Αυτός που ταξίδευε με αεροπλάνα και βαπόρια ολημερίς και ολονυχτίς για να γεμίσει τα ίνσταγκραμ, τα φέισμπουκ και τα τουίτερ  με τις περιπετειώδεις πόζες του σε στεριές και θάλασσες τώρα πρέπει να περιορίσει την αυτού μεγαλειότητά του στο σπίτι. Και ο Υπόλοιπος κόσμος επίσης. Αυτός βέβαια κατά καιρούς και κατά τόπους έχει ζήσει περιορισμούς λόγω βομβαρδισμών και πολέμων – χθες η Αμερική με έξυπνες βόμβες βομβάρδισε πάλι το Ιράκ αλλά ως γνωστόν οι βόμβες είναι έξυπνες και δημιουργούν μόνο μετανάστες και ουχί πρόσφυγες που κι αυτοί οφείλουν να καθίσουν στα σπίτια τους και να εύχονται να μην πέσει στο κεφάλι τους καμιά κουτή …Βόμβα εννοώ.. Ο Υπόλοιπος κόσμος λοιπόν είχε μια κάποια εμπειρία. Από τη μια οι βόμβες από την άλλη η φτώχεια και η πείνα, δεν ξεκουνιότανε εύκολα. Κι αν το έκανε έπρεπε να πληρώσει δουλεμπόρους , μετακινητές, να περπατήσει χιλιόμετρα επί χιλιομέτρων για να ονομαστεί τελικά ανεπιθύμητος μια και πολύ απρόσεκτα ούτε χαρτιά νόμιμα έφερνε μαζί του ούτε και  τις στοιχειώδεις προδιαγραφές που θα τον καθιστούσαν ευπρόσδεκτο στον ανεπτυγμένο Δυτικό Κόσμο που όπως και να το κάνουμε μια πετριά με τον Ξένιο Δία την Έχει. Στα σχολεία βέβαια, γιατί στην καθημερινή ζωή πρωτεύει η φιλοσοφία του Άδωνι.

Ο Δυτικός κόσμος μένει σπίτι . Καλά τα χρηματιστήρια και οι τράπεζες , τα κέρδη και τα πάρτι , οι δεξιώσεις και τα κόκκινα χαλιά των άκρως λαμπρών πανηγύρεων ανά την υφήλιο. Καλές οι κερκίδες του συνωστισμού – κάτι λιγότερο από το λιμάνι της Σμύρνης που καιγόταν – και ακόμα καλύτερες οι απανταχού συναθροίσεις των πλουσίων γόνων που, όπως να το κάνουμε, οφείλουν να αποδεικνύουν και να επιδεικνύουν τον πλούτο τους σε  υλικά και αισθήματα. Τώρα προέχει η Ζωή.

Και εδώ ο Δυτικός κόσμος μας εκπλήσσει ευχάριστα. Ο αναίσθητος και ξεπουλημένος στον εξαποδώ του Κέρδους και των Καταχρήσεων, ο  παραδόπιστος και Αμαρτωλός Κόσμος της Φιγούρας και των Τηλεσκουπιδιών, ο Ανυπόφορος Κόσμος των Παχύδερμων Ελεφάντων και των Κροκοδείλιων Δακρύων για κάθε τι που δεν είναι χρήμα… ανακαλύπτει την επιβεβλημένη φροντίδα για τις ευπαθείς ομάδες και τους υπερήλικες που σε καιρούς ..ειρήνης φροντίζει να τους κόβει τη σύνταξη για να την κάνουν σιγά- σιγά από τον μάταιο τούτο κόσμο..Ας είναι κι έτσι όμως..Εκπλήσσει ευχάριστα ..Και καθόλου δεν κοροϊδεύω και δεν ειρωνεύομαι. Για πρώτη φορά ίσως, είμαι περήφανη για τον Δυτικό κόσμο.

Εδώ σας ακούω να μου λέτε. Μη βιάζεσαι να χαρείς .Ό, τι δε σε σκοτώνει, έχει και plan B. Που σημαίνει ότι μετά την λαίλαπα του Κορωνοϊού,  ο Δυτικός Κόσμος θα επανέλθει δριμύτερος μια και όπως και να το κάνουμε, τόσες μέρες κλεισμένος στο σπίτι,  χιλιάδες σενάρια  θα έχει επεξεργαστεί για να ξεπαστρέψει όσους ενήλικες, υπερήλικες και ευπαθείς ομάδες καταφέρουν να την γλιτώσουν.. Η κυρία Λαγκάρντ καιροφυλακτεί..Μέσα στους τέσσερις τοίχους του πολυτελούς σπιτιού της, τηλεσυνδιασκεπτόμενη με τους  ανά την υφήλιο οικονομικούς εγκεφάλους που είναι κατά διαβολική σύμπτωση θετικοί στον ιό , θρηνεί για την κατάρρευση των χρηματιστηρίων και απειλεί ότι όταν τελειώσουν όλα θα φροντίσει αυτή να τους τελειώσει.. όλους. Με λιτότητα , λιτότητα λιτότητα..Τι ωραία λέξη..Σαν ηλιοβασίλεμα ..Τώρα..

Μένουμε σπίτι. Εμείς , οι έτσι κι αλλιώς δικτυωμένοι και απανταχού στον κόσμο συμπολίτες, φροντίζουμε και προστατεύουμε τους συνανθρώπους μας με το να μένουμε μακριά ο ένας από τον άλλο. Και που ξέρετε . Ίσως εκτιμήσουμε το κοντά, την βόλτα που δεν βγήκαμε, τον καφέ που δεν ήπιαμε όταν μπορούσαμε να κυκλοφορούμε ελεύθερα στον ήλιο, την αγκαλιά που δεν κάναμε γιατί είμαστε πολυάσχολοι, την καλή κουβέντα που δεν είπαμε.. Δόξα Τω Θεω που η καταραμένη τεχνολογία μας δίνει τη δυνατότητα να επικοινωνούμε και να λέμε τον πόνο μας και τον καημό μας στηρίζοντας ο ένας τον άλλο.. Γιατί άλλο να μιλάς από το τηλέφωνο και το διαδίκτυο όταν μπορείς να συναντηθείς με τους φίλους σου και άλλο τώρα που είναι Αναγκαστικό , Επιβεβλημένο και Σωτήριο. Μένουμε σπίτι. Με την ελπίδα ότι σε λίγο καιρό θα ξανασυναντηθούμε εκεί έξω έχοντας εκτιμήσει εντωμεταξύ την σημασία της συνάντησης με τον  Άλλο…

                                             ΜΑΡΙΑ ΦΟΥΚΑ