Σάββατο 28 Δεκεμβρίου 2019

ANTIO ...

Οι επτά νάνοι στο SS Κυρήνεια

Εφτά. Σε παίρνει αριστερά, μην το ζορίζεις.
Μάτσο χωράνε σε μια κούφιαν απαλάμη.
Θυμίζεις κάμαρες κλειστές, στεριά μυρίζεις.
Ο πιο μικρός αχολογάει μ' ένα καλάμι.

Γυαλίζει ο Σημ της μηχανής τα δυο ποδάρια.
Ο Ρεκ λαδώνει στην ανάγκη το τιμόνι.
Μ' ένα φτερό ξορκίζει ο Γκόμπυ τη μαλάρια
κι ο στραβοκάνης ο Χαράμ πίτες ζυμώνει.

Απ' το ποδόσταμο πηδάνε ως τη γαλέτα.
-Μπορώ ποτέ να σου χαλάσω το χατήρι;
Κόρη ξανθή και γαλανή που όλο εμελέτα
ποιος ρήγα γιός θε να την πιεί σ' ένα ποτήρι.

Ραμάν αλλήθωρε, τρελέ, που λύνεις μάγια,
κατάφερε το σταυρωτό του νότου αστέρι
σωρός να πέσει να σκορπίσει στα σπιράγια,
και πες του κάτω από ένα δέντρο να με φέρει.

Ο Τοτ, του λείπει το ένα χέρι μα όλο γνέθει,
τούτο το απίθανο σινάφι να βρακώσει.
Εσθήρ, ποια βιβλική σκορπάς περνώντας μέθη;
Κωνσταντίνα, δε μιλάς; Γιατί τρεκλίζουμε οι διακόσιοι;

Κουφός ο Σάλαχ το κατάστρωμα σαρώνει.
- Μ' ένα ξυστρι καθάρισέ με απ' τη μοράβια.
Μα είναι κάτι πιο βαθύ που με λερώνει.
- Γιέ μου πού πας; Μάνα, θα πάω στα καράβια.

Κι έτσι μαζί με τους εφτά κατηφοράμε.
Με τη βροχή, με τον καιρό που μας ορίζει.
Τα μάτια σου ζούνε μια θάλασσα, θυμάμαι...
Ο πιο στερνός μ΄έναν αυλό με νανουρίζει.

                   ΣΤΙΧΟΙ: ΝΙΚΟΣ ΚΑΒΒΑΔΙΑΣ


Υ.Γ: Ο Θάνος Μικρούτσικος  ταξιδεύει  σε άλλους τόπους. Πριν φύγει όμως  άφησε ανεξίτηλο το αποτύπωμά του στη γη ..Όχι μόνο με την Μουσική του που ποτέ δε θα ξεχάσουμε. Αλλά και με την τόσο ξεχωριστή παρουσία και στάση του στα δρώμενα του τόπου μας.. Είμαι πολύ λυπημένη….
                                                            ΜΑΡΙΑ ΦΟΥΚΑ 

5 σχόλια:


  1. Όταν ο άνεμος φυσά
    κι οι άνθρωποι σωπαίνουν
    κάτι σκιές με προσκαλούν
    στις έρημες μαρίνες
    τα πλοία των ερώτων μας
    μου δείχνουν που πεθαίνουν
    και τριγυρνούν στην πλώρη τους
    νεράιδες και σειρήνες

    Πάνω στον πάγκο ενός καφέ
    τα βρόχινα τους μάτια
    για τα ναυάγια με ρωτούν
    και της ζωής το ψέμα
    κι εγώ δειλά τους απαντώ
    κοιτώντας τα κατάρτια
    η δύση κι η ανατολή
    έχουν το ίδιο αίμα

    Έτσι στα καθημερινά
    αμήχανοι γυρνάμε
    παιδιά που παίζουν στη βροχή
    με τρυπημένη μπάλα
    μα κάποιος γέρος ναυτικός
    μας είχε πει θυμάμαι
    πως πάντα μέσα μας θα ζουν
    τα μπάρκα τα μεγάλα

    Τρικάταρτο η αγάπη σου
    και ο καιρός αρμύρα
    μια Κυριακή σ’αντίκρισα
    και μού’κλεψες το φως μου
    ό, τι με πνίγει ν’αγαπώ
    είν’η δική μου μοίρα
    καλά ταξίδια, μάτια μου,
    στις θάλασσες του κόσμου ...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. μη λυπασαι θα γραφει τραγουδια με το λαυρεντη το μπουλα και τοσους αλλους...θα τα τραγουδαει ο μητροπανος βεβαια..

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. ποιο να πρωτοξεχωρισω αλλα νομιζω σου αρεσει πολυ


    Απ' το κακό και τ' άδικο διωγμένο
    κι όπως ενήστευες τη δίκοπη ζωή,
    σε βρήκα ξαφνικά σημαδεμένο,
    να σ' έχει ο κάτω κόσμος ξεγραμμένο
    κι ο πάνω κόσμος νά 'ναι οι τροχοί,
    που σ' έχουν στα στενά κυνηγημένο.

    Και πήρες του καιρού τ' αλφαβητάρι
    και της αγάπης λόγια φυλαχτό
    για νά 'βρει πάλι ρίζα το χορτάρι.
    Και πήρες την ελπίδα και τη χάρη
    ψηλά να πας να χτίσεις κιβωτό
    με την ελπίδα μόνο και τη χάρη.

    Μα πως να μη ξεχάσεις την αυλή σου
    και την παλιά τη γνώμη καθενός,
    όσους κρυφά περπάτησαν μαζί σου
    να σημαδεύουν πάλι τη ζωή σου
    και να 'σαι το πουλί κι ο κυνηγός
    στις μαύρες λαγκαδιές του Παραδείσου.

    Κρυφά και φανερά σ' ακολουθούνε
    οι συμμορίες κ' οι βασανιστές
    και ψάχνουν μέρα νύχτα να σε βρούνε,
    μα δεν υπάρχει δρόμος να διαβούνε
    γιατί ποτέ δεν ήταν Ποιητές
    το χώμα που πατούν να προσκυνούνε.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Καλημέρα φιλαράκι μου! Κλαίω...Τόσες απώλειες...Σε ευχαριστώ για τα σχόλια...Σπουδαίο τραγούδι διάλεξες...Είναι το αγαπημένο μου ...θα μας συντροφεύουν σε πολλούς καφέδες , πρώτα ο Θεός.....

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Και τα δυο τραγούδια..Το τελευταίο , σε στίχους του Μάνου Ελευθερίου, το αγαπώ ιδιαίτερα.. Ιδιαίτερα τους στίχους ..γιατί ποτέ δεν ήταν ποιητές, το χώμα που πατούν να προσκυνούνε... να σημαδεύουν πάλι τη ζωή σου και να σαι το πουλί κι ο κυνηγός...

    ΑπάντησηΔιαγραφή