ΜΕ ΑΦΟΡΜΗ ΕΝΑ ΤΑΞΙΔΙ...

Όπως και να χει, η Πόλη για μας τους Ρωμιούς αποτελεί ένα όνειρο. Ένα τεράστιο απωθημένο που όσο κι αν θέλουμε να το αρνηθούμε επικαλούμενοι ορθολογιστικές αναλύσεις και πικρά ιστορικά γεγονότα αυτό επιμένει να επανέρχεται  κάθε φορά που επισκεπτόμαστε την Πόλη. Η σιωπηλή Αγιά Σοφιά με την Παναγία την Πλατυτέρα , ο αρχοντικός δρόμος των Ρωμιών , το Πέρα , η περίφημη σημερινή οδός Ινστικλάρ- δεν μπορείς να την περπατήσεις και να μη  θυμηθείς τα οδυνηρά Σεπτεμβριανά του 1955- το αλλοτινό και πολυαγαπημένο Σταυροδρόμι της κυρά Λωξάντρας , η Παναγία η  Μπαλουκλιώτισσα  που δεν  της χαλούσε κανένα χατίρι με το περίφημο αγίασμα και την εικόνα που όλο και ασήμωνε η Ρωμιά αρχόντισσα της Πόλης , ο πολυτραγουδισμένος Βόσπορος με τα υπέροχα ελληνικά αρχοντικά που μαρτυρούν περασμένα μεγαλεία, ο Κεράτιος και η θάλασσα του Μαρμαρά , η Παναγία των Βλαχερνών ντυμένη στα άσπρα –δεν έχω δει πιο όμορφη Παναγία-, τα σοκάκια και τα καλντερίμια- τουρκικές λέξεις και οι δυο- οι γεύσεις, οι μυρωδιές, τα χρώματα, οι μουσικές , τα τραγούδια και οι χοροί , τα μπαχάρια και τα μεταξωτά υφάσματα στις περίφημες αγορές της Πόλης, οι Ρωμιοί της που σε καλωσορίζουν με αγάπη και νοσταλγία, το Ζωγράφειο , το Ζάππειο και η Μεγάλη του Γένους σχολή, τα τρία σχολεία της Ομογένειας που λειτουργούν και σήμερα, το Πατριαρχείο με την κλειστή πόρτα του απαγχονισμένου πατριάρχη Γρηγορίου του Ε΄, τα Πριγκηπόννησα με τις υπέροχες επαύλεις των Ρωμιών και τον Άγιο Γεώργιο τον Κουδουνά που τον σέβονται και τον πιστεύουν χριστιανοί και Μουσουλμάνοι- γιατί οι ψυχικές αρρώστιες που γιατρεύει δεν κάνουν διακρίσεις- και αμέτρητα  άλλα τοπία,   ιστορικά και μη…. η επτάλοφος Πόλη με το Π  κεφαλαίο, στέκει εκεί αιώνες , μια τεράστια πληγή στην ψυχή και στο πνεύμα. Για να θυμίζει το Παλιό Μεγαλείο αλλά και την Κατοπινή Προσφυγιά των Ελλήνων  της Μ. Ασίας ..

Μην με παρεξηγήσετε. Δεν πιστεύω στα θαύματα  και δεν σκοπεύω να σας επιβεβαιώσω την πεποίθηση… του πάλι με χρόνια με καιρούς.....Ο Μαρμαρωμένος Βασιλιάς είναι Νεκρός ..Και η Πόλη, μια παλιά αγαπημένη, τώρα κοιμάται σε μια ξένη αγκαλιά… Πλήρωσε όλες τις αμαρτίες , τις δολοπλοκίες και τις ίντριγκες όλων των Βυζαντινών Αυτοκρατόρων που δεν ήταν, φαίνεται, άξιοι μιας τέτοιας Πόλης..Η Αρχαιοελληνική Τίσις μετά την Ύβρη και την  Νέμεση σε όλο της το μεγαλείο.. Όποιος δεν σέβεται και δεν εκτιμά αυτό που έχει, το χάνει..Με όλη μου την παραπάνω λοιπόν σπαραξικάρδια, ίσως,  αναφορά στην Πόλη και στις ομορφιές της, το μόνο που θέλω να εκφράσω είναι  τον κόμπο στο λαιμό που έχουν οι Ρωμιοί στην θέα της. Αυτός δεν φεύγει. Είναι εκεί .Δεν ξορκίζεται, δεν εκλογικεύεται, δεν διαλύεται , δεν βυθίζεται στη  λήθη… Και όπως λέει ο Αλεξανδρινός ποιητής με Κωνσταντινοπολίτικες όμως ρίζες Κ.Π Καβάφης, όσο και αν αποχαιρετούμε με αξιοπρέπεια την Πόλη κάθε φορά που φεύγουμε , δίνουμε μια υπόσχεση πως θα ξαναγυρίσουμε ..Στα ίδια αγαπημένα  μέρη με την ίδια πίκρα στην ψυχή….

Υ.Γ: Θέλω από καρδιάς να ευχαριστήσω την Πρόεδρο Χαρά Αντωνοπούλου και το Διοικητικό Συμβούλιο του Συνδέσμου Φιλολόγων Πάτρας για την υπέροχη αυτή εκδρομή που διοργάνωσαν στην Πόλη… Αφιέρωσαν χρόνο και ενέργεια για να είναι όλα όμορφα και λειτουργικά..Δεν θα μπω σε λεπτομέρειες..Θα πω μόνο τούτο. Ό,τι αξίζει  σε ένα ταξίδι είναι πάνω από όλα , η καλή καρδιά , η παρέα , το μοίρασμα,  η ευγένεια..Η εκδρομή αυτή τα είχε όλα αυτά. ΕΥΧΑΡΙΣΤΟΥΜΕ….

                                                                      ΜΑΡΙΑ ΦΟΥΚΑ