ΜΙΑ ΕΞΑΙΡΕΤΙΚΗ ΠΑΡΑΣΤΑΣΗ ΑΠΟ ΤΗΝ
ΘΕΑΤΡΙΚΗ ΟΜΑΔΑ ΤΗΣ Α΄ΕΛΜΕ ΑΧΑΙΑΣ
Κυριολεκτικά Από Κοινού…
Γιατί όλοι οι συντελεστές της παράστασης
έδωσαν την ψυχή τους για το εξαιρετικό αποτέλεσμα που παρακολουθήσαμε στον
φιλόξενο χώρο του 9ου ΕΠΑΛ.ΠΑΤΡΑΣ. Συνάδελφοι με ταλέντο και μεράκι
αλλά πάνω από όλα με αγάπη για το καλό θέατρο που θεραπεύει την ψυχή και το
σώμα. Που νικά εμπόδια και δυσκολίες προκειμένου να δημιουργήσει κάτι μοναδικό.
Το Ερασιτεχνικό Θέατρο. Που δεν πληρώνεται με τίποτε άλλο παρά με το πλησίασμα
και την συντροφικότητα δημιουργών και κοινού. Έργο δυνατό και επίκαιρο.Οι ένοχοι
και οι συνένοχοι πάντα θα είναι στο στόχαστρο κάθε τραγωδίας. Αρχαιοελληνικής
και σύγχρονης. Σαν τον πρωτομάστορα του γεφυριού της Άρτας που στοιχειώνει την
γυναίκα του προκειμένου να χτιστεί το γεφύρι της Άρτας για το κοινό καλό,
λίγοι. Οι περισσότεροι λειτουργούμε αλλιώς. Με στόχο πάντα το ίδιον όφελος. Όμως
οι Ερινύες καραδοκούν και η αναπόφευκτη Κάθαρση παραμονεύει . Για να λάμψει στο
τέλος το δέον γενέσθαι ακόμα και αν περάσουν πολλά χρόνια για να συμβεί. Οι Ήρωες του Μίλλερ έχουν όλοι κάτι από μας. Γι αυτό και το έργο μας είναι
οικείο. Τρομακτικά οικείο. Παρουσιάστηκαν μπροστά μας με γενναιότητα να τους κρίνουμε
για να κριθούμε μαζί τους και εμείς. Με τις επιλογές και τη στάση ζωής τους. Οι
συνάδελφοι ηθοποιοί τους απέδωσαν με σοφία και μέτρο. Η συγκίνηση και η
ελαφρότητα , η τραγικότητα και η επιπολαιότητα, οι σιωπές και οι κραυγές σε
ισορροπία σε ένα σκηνικό λιτό και
υποβλητικό συνάμα. Ο Τρελός υπερίπταται και παρατηρεί αυτά που ξέρει ότι θα συμβούν με
μαθηματική νομοτέλεια. Γιατί η Τρέλα του πηγάζει από την απελπισία του ανθρώπου
που γνωρίζει την Αλήθεια. Είναι η άλλη όψη του ίδιου νομίσματος που οι ένοχοι
ήρωες ρισκάρουν να παίξουν και να χάσουν. Εμείς όμως που παρακολουθήσαμε αυτό
το ταξίδι και αυτοί που μας το πρόσφεραν κερδίσαμε πολλά.Φώτη Λάζαρη χίλια
μπράβο σε σένα και στην εξαιρετική ομάδα σου. Ήσασταν όλοι υπέροχοι!!!Φάνηκε στο χειροκρότημα.!!!
ΜΑΡΙΑ ΦΟΥΚΑ
Υ.Γ1: Αφιερωμένο σε όλη
την θεατρική ομάδα ΑΠΟ ΚΟΙΝΟΥ της Α΄
ΕΛΜΕ ΑΧΑΙΑΣ από μένα που αγαπώ τους τρελούς που συνήθως γνωρίζουν τα μυστικά
των άγιων τόπων!!!!
Ἕνας τρελλὸς καθότανε
στὴν εἴσοδο
τὴ νύχτα ἀπόψε καὶ μιλοῦσε,
μιλοῦσε βιαστικὰ κι᾿ ὅταν ἀπόσταινε
κάποτε, σκεφτικὰ χαμογελοῦσε.
τὴ νύχτα ἀπόψε καὶ μιλοῦσε,
μιλοῦσε βιαστικὰ κι᾿ ὅταν ἀπόσταινε
κάποτε, σκεφτικὰ χαμογελοῦσε.
Μιλοῦσε γιὰ τὴ γνώση,
τὴν ὀνόμαζε
τὴν πρώτη ἀδυναμία τῶν ἀνθρώπων.
«Μὰ θὰ μιλήσω ἀπόψε κι᾿ ἂς μὲ δέσουνε,
ξέρω τὰ μυστικὰ τῶν ἅγιων τόπων!
τὴν πρώτη ἀδυναμία τῶν ἀνθρώπων.
«Μὰ θὰ μιλήσω ἀπόψε κι᾿ ἂς μὲ δέσουνε,
ξέρω τὰ μυστικὰ τῶν ἅγιων τόπων!
»Ξέρω ὅλο μυστικὰ καὶ
γύρω μου ἄφοβα
θὰ τὰ βροντοφωνήσω πάλι.
Α, ἤμουν τρελλὸς τόσον καιρὸ ποὺ σώπαινα
κι᾿ αὐτὰ μοὔχουν βαρύνει τὸ κεφάλι.
θὰ τὰ βροντοφωνήσω πάλι.
Α, ἤμουν τρελλὸς τόσον καιρὸ ποὺ σώπαινα
κι᾿ αὐτὰ μοὔχουν βαρύνει τὸ κεφάλι.
»Φίλε μου νἆσαι ἁπλῶς
πολυλογάς
χωρὶς οὐσία, θἆσαι βάρος.
Φρόντιζε νἆσαι ὁ πιὸ ἐπικίνδυνος
καὶ μόνος σου νὰ παίρνῃς θάρρος.
χωρὶς οὐσία, θἆσαι βάρος.
Φρόντιζε νἆσαι ὁ πιὸ ἐπικίνδυνος
καὶ μόνος σου νὰ παίρνῃς θάρρος.
»Νἄχῃς καρδιὰ κι᾿ ὅλο νὰ
εὐφραίνεται
μ᾿ αἴσθημα καὶ φιλοτιμία,
εἶνε... νὰ καρτερᾶς τὸ θάνατο
καὶ νἄρθη μία λιποθυμία!!!
μ᾿ αἴσθημα καὶ φιλοτιμία,
εἶνε... νὰ καρτερᾶς τὸ θάνατο
καὶ νἄρθη μία λιποθυμία!!!
»Εἶδες ὁ φουκαρὰς ὁ τζίτζικας
ψόφησε ἐχτὲς ἀπὸ εἰλικρίνεια.
Τὰ λέγε ἀληθινὰ κ᾿ ἐπίμονα
καὶ μεῖς τὰ παίρναμε γιὰ γκρίνια.
ψόφησε ἐχτὲς ἀπὸ εἰλικρίνεια.
Τὰ λέγε ἀληθινὰ κ᾿ ἐπίμονα
καὶ μεῖς τὰ παίρναμε γιὰ γκρίνια.
»Στὸ τέλος ἔσκασε ἀπὸ
εὐγένεια
κ᾿ ἐπίσημα κυλίστηκε στὸ χῶμα...
Α φαῦλοι, δὲ θὰ μοῦ τὸ κλείσετε
ποτὲ τ᾿ ἀχρεῖο μου τὸ στόμα!»
κ᾿ ἐπίσημα κυλίστηκε στὸ χῶμα...
Α φαῦλοι, δὲ θὰ μοῦ τὸ κλείσετε
ποτὲ τ᾿ ἀχρεῖο μου τὸ στόμα!»
Καὶ τἄλεγε τόσο ἤρεμα
τόσο γλυκὰ ἡ ματιά του ἐφωτοβόλει,
γελοῦσε ξαφνικὰ κ᾿ ἔτσι χαρούμενα
σὰ νἄταν ἡ καρδιά του περιβόλι!
τόσο γλυκὰ ἡ ματιά του ἐφωτοβόλει,
γελοῦσε ξαφνικὰ κ᾿ ἔτσι χαρούμενα
σὰ νἄταν ἡ καρδιά του περιβόλι!
Το ποίημα αυτό της Πολυδούρη θυμίζει κάτι από την ιστορία του Μίλλερ...και ο Τρελός του..
Υ.Γ2: Πολλά συγχαρητήρια στην Μαίρη Σιδηρά που έκανε πραγματικό άθλο ! Ξέρει αυτή...
Ο τρελόΟ
τρελός
Ένας τρελός καθότανε στην είσοδο
τη νύχτα απόψε και μιλούσε,
μιλούσε βιαστικά κι όταν απόσταινε
κάποτε, σκεφτικά χαμογελούσε.
τη νύχτα απόψε και μιλούσε,
μιλούσε βιαστικά κι όταν απόσταινε
κάποτε, σκεφτικά χαμογελούσε.
Μιλούσε για τη γνώση, την ονόμαζε
την πρώτη αδυναμία των ανθρώπων.
«Μα θα μιλήσω απόψε κι ας με δέσουνε,
ξέρω τα μυστικά των άγιων τόπων!
την πρώτη αδυναμία των ανθρώπων.
«Μα θα μιλήσω απόψε κι ας με δέσουνε,
ξέρω τα μυστικά των άγιων τόπων!
»Ξέρω όλο
μυστικά και γύρω μου άφοβα
θα τα βροντοφωνήσω πάλι.
Α, ήμουν τρελός τόσον καιρό που σώπαινα
κι αυτά μου ’χουν βαρύνει το κεφάλι.
»Φίλε
μου, να ’σαι απλώς πολυλογάςθα τα βροντοφωνήσω πάλι.
Α, ήμουν τρελός τόσον καιρό που σώπαινα
κι αυτά μου ’χουν βαρύνει το κεφάλι.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου