ΑΛΛΟ ΠΛΗΡΟΦΟΡΗΣΗ ΚΑΙ ΑΛΛΟ ΧΥΔΑΙΑ ΕΚΜΕΤΑΛΛΕΥΣΗ ΤΗΣ ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΑΣ...

Η εθνική τραγωδία που δεν έχει τέλος για τους πυρόπληκτους συνανθρώπους μας στην Ανατολική Αττική αποκάλυψε για άλλη μια φορά την υποκρισία αυτών που λένε ότι υπηρετούν την Ενημέρωση. Δεν θα μιλήσω για την ανεπάρκεια του κρατικού μηχανισμού που για άλλη μια φορά άφησε τους ανθρώπους αβοήθητους στην μοίρα τους σε μια περιοχή χωρίς δρόμους ή με δρόμους παγίδες ,αδιέξοδους και για το θεαθήναι. Όλοι γνωρίζουν πια πως όλα πήγαν λάθος. Και δεν εκπλήσσονται γιατί έτσι ήταν και έτσι θα συνεχίσει να είναι η κατάσταση μέχρι να συνειδητοποιήσουν όλοι ότι η πρόληψη και η σωστή δόμηση καθώς και οι κατάλληλα επανδρωμένες δομές που αντιμετωπίζουν ανάλογες κρίσεις είναι οι απαραίτητες προϋποθέσεις για να μην θρηνούμε θύματα κάθε τρεις και λίγο. Αυτά …Τι εξυπηρετεί όμως η εμετική συμπεριφορά της συντριπτικής πλειοψηφίας των δημοσιογράφων που προκειμένου να καλύψουν τις πολύωρες όσο και εντελώς άχρηστες για την αποτελεσματικότητά τους <<ενημερωτικές εκπομπές>> πλησιάζουν τους θλιβερούς πρωταγωνιστές των γεγονότων και με πρωτοφανή  αδιακρισία τους ρωτούν πώς αισθάνονται που έχουν καεί τα σπίτια τους και οι δικοί τους με προτεταμένο το μικρόφωνο σαν πυροβόλο όπλο στην έτσι κι αλλιώς ελάχιστη εναπομείνασα αντοχή τους; Τίποτα. Δεν εξυπηρετεί τίποτα. 

Και αυτό δεν είναι ενημέρωση. Είναι κιτρινισμός, είναι εκμετάλλευση της απόγνωσης και της απελπισίας, είναι κυνισμός και συνενοχή στην διαπαιδαγώγηση ενός κοινού που διψά για θέαμα με αίμα και δάκρυα καθισμένο στον ασφαλή καναπέ του. Πώς γίνεται αυτό; Με κακοστημένο και κακοπαιγμένο θεατρικό τρόπο και ενίοτε με  κακά ελληνικά περιγράφουν με  μια τρομολαγνική μανία τις πιο ανατριχιαστικές λεπτομέρειες της συμφοράς των θυμάτων αναγκάζοντάς τα να τα ξαναλένε και να τα ξαναθυμούνται ποζάροντας δίπλα τους δήθεν συγκινημένοι για να βγει το πολυπόθητο πλάνο που ενδεχομένως γίνει η αιτία μιας αύξησης στον πενιχρό μισθό τους.  Είμαι άδικη; Προκατειλημμένη; Ίσως. Μα είναι ελάχιστες οι περιπτώσεις μιας διακριτικής ενημερωτικής ματιάς που έχει ως στόχο να βοηθήσει τους πληγωμένους από την καταστροφή συνανθρώπους μας και να τους κατευθύνει στις κατάλληλες δομές για να απαλύνουν τον πόνο και την θλίψη τους. Οι υπεύθυνοι απόντες. Παρόντες  μόνο όλοι οι κραυγάζοντες δια μικροφώνου που είμαστε υποχρεωμένοι να τους ανεχόμαστε εικοσιτέσσερις ώρες το εικοσιτετράωρο πολλαπλασιάζοντας το μέγεθος της καταστροφής με  υποκριτικές σπαραξικάρδιες αναμεταδόσεις  που κάποιες φορές σου φαίνεται ότι εύχονται να βρεθούν κι άλλα θύματα, κι άλλα , κι άλλα ,για να έχουν να ασχολούνται για πολλές εβδομάδες ακόμα…

 Θα μου πείτε δεν πρέπει να ενημερωθεί το κοινό για αυτά που συμβαίνουν; Πρέπει. Όχι όμως με την λογική της κλειδαρότρυπας στην προσωπική ζωή των άτυχων συνανθρώπων μας που υπέστησαν την πιο άγρια μοίρα. Ούτε σαν υπερθέαμα που σπάει την ρουτίνα και καταβροχθίζει τη λογική  και το πληγωμένο συναίσθημα δημιουργώντας φοβίες , ανασφάλειες και αμέτρητα γιατί που δεν βρίσκουν απάντηση. Η ενημέρωση είναι πρόληψη, αναζήτηση ευθυνών, απαντήσεις αρμοδίων , σεβασμός των θυμάτων και των συγγενών τους. Και πάνω από όλα είναι σιωπή όταν δεν μπορούν τα λόγια να περιγράψουν το μέγεθος του πόνου και της οδύνης .Αλλιώς θα φαίνεται σαν χυδαία εκμετάλλευση της πιο προσωπικής στιγμής του ανθρώπου. Όταν θρηνεί το θάνατο των αγαπημένων του πάνω στα ερείπια της ζωής  του που  δεν υπάρχει πια………

                                                             ΜΑΡΙΑ ΦΟΥΚΑ