Ο ΙΗΣΟΥΣ ΠΟΥ ΕΓΩ ΑΓΑΠΩ....

Λουί Αραγκόν

Δεν αγαπώ τους ανθρώπους

Γιατί είν’ ανυπόφορα περιορισμένοι και χαζοί
 .

Γιατί γευματίζουν και δειπνούν σε προκαθορισμένες ώρες
 

Από τους γονείς τους γιατί πηγαίνουν στο θέατρο στο σχολείο
 

Στην επιθεώρηση της δεκάτης τετάρτης Ιουλίου
 

Γιατί παντρεύονται ταξιδεύουν για το μήνα του μέλιτος

Σπέρνουν νόμιμα παιδιά
.

Που θα καταχωρηθούν στο ληξιαρχείο την ορισμένη μέρα

Θα γίνουν στρατιώτες πουτάνες κατά παραγγελία
 

Δημόσιοι υπάλληλοι
 

Συνοδοί της ανάγκης στα πιο διαφορετικά σαλέ
 

Γιατί μόλις τελειώσουν όλα αυτά τα ξαναρχίζουν
Γιατί απ’ όλα τ’ ανεγκέφαλα αισθήματα

Το αίσθημα της οικογένειας δεν είναι μονάχα

Το πιο διαδεδομένο μα και το πιο
 

Αηδιαστικόκαι μπορώ να σε γαμώ μπορώ να σε χτυπώ
 

Και παρόλ’ αυτά να είναι τόσο ευγενικό εμπρός παιδιά
 

Δεν πα να λένε έπειτα

Σκαρώνουν πνευματώδη λόγια και φάρσες

Μαθαίνουν πότε χρειάζεται το παραμύθι πότε το κομπλιμέντο
 

Διότι όλοι αυτοί οι κουραμπιέδες

Όταν μου τη βιδώνει να μην κάνω τίποτα με τον τρόπο τους
 

Επιχειρηματολογούν κι εκπλήσσονται
 

Επειδή τους ξερνάω κατάμουτρα

Επειδή σηκώνω τους ώμους αδιάφορα

Μπροστά στους βόες των γυναικών τους
 

Στα στεφάνια των κανακάρηδων τους
 

Στα διαμερίσματα της μπάκας τους

Επειδή εγώ δεν τα ‘χω καλά με το δήμαρχο ούτε με την πατρίδα
 

Επειδή εγώ δεν κρύβω τον τρόμο που μου προκαλούν
 

Επειδή

Δεν αγαπώ τους ανθρώπους

Υ.Γ: Θα μου πείτε γιατί ανεβάζω ένα τέτοιο αιρετικό ποίημα !!!Και μάλιστα σήμερα, ημέρα της αρχής των παθών του Ιησού… Μερικές σκόρπιες σκέψεις σαν εξήγηση αυτής της ανάρτησης λοιπόν. Ο Αραγκόν έχει δίκιο που δεν αγαπά τους ανθρώπους. Αυτούς τους ανθρώπους. Ουσιαστικά ο ίδιος υποφέρει από έλλειψη αγάπης. Το ποίημά του είναι κραυγή. Χτύπημα στα καρφιά. Ματώνει από την αδιαφορία όλων των καθωσπρέπει ανθρώπων που τόσο οργανωμένα κοιτάνε την πάρτη τους. Κάνουνε αθόρυβα και ευγενικά τα εγκλήματά τους. Χωρίς αιδώ υποκρίνονται κάτι που δεν είναι. Άνθρωποι. Έτσι η ποίησή του Αραγκόν είναι ένα παράπονο. Μάλλον ξεκινάει από ένα παράπονο. Και στη συνέχεια επιτίθεται με οξείς και σαρκοβόρους χαρακτηρισμούς στους ανθρώπους. Χωρίς διάκριση; Δεν το νομίζω. Την ίδια ώρα που γράφει αυτό το ποίημα γνωρίζει καλά σε ποιους δεν απευθύνεται. Ο Ιησούς τώρα που εγώ αγαπώ, αγαπά τους ανθρώπους. Όλους τους ανθρώπους. Και αυτούς και τους άλλους και τον Αραγκόν. Ο Ιησούς που εγώ αγαπώ, νοιάζεται  και αγαπά όλους τους ανθρώπους. Κυρίως αυτούς που δεν τον πιστεύουν. Γι αυτούς σταυρώθηκε. Και μπορεί να βλέπει πίσω από τα λόγια και τις πράξεις τους, την καρδιά τους. Ο Ιησούς που εγώ αγαπώ. Καλή μεγάλη εβδομάδα!!!

                                        ΜΑΡΙΑ ΦΟΥΚΑ