Υ.Γ:.Αν
ζούσες, θα τη βλέπαμε μαζί. Θα γελάγαμε και θα κλαίγαμε με τα κρυφά και τα φανερά των ανθρώπων που παθιάζονται με τη ζωή, που κάνουν λάθη, που παλεύουν να ζήσουν μετά την ήττα. Και που νικάνε τελικά. Η ταινία μου θύμισε εσένα. Όχι μόνο για το θέμα της. Κυρίως γιατί ήταν απλή, νοσταλγική και έντιμη. Τέλος γιατί έβλεπε τα πράγματα με τα μάτια σου. Τ α περιέγραφε δηλαδή με το χιούμορ, την ελαφράδα αλλά και τη συγκίνηση που είχε η ματιά σου όταν μιλούσες για παλιές ιστορίες. Την είδα με κάποια που αγαπούσες πολύ. Γεννημένη το 1968. Τη χρονιά των μεγάλων γεγονότων. Στο τέλος θα μου έλεγες ..Όλα καλά..Αλλά εγώ είμαι ΠΑΟΚ γουτσάκο!!!
ΜΑΡΙΑ ΦΟΥΚΑ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου