Οι στίχοι μου
Λάθρα κινούμενοι
Και διακινούντες
Φόβους
Που ερμητικά κλεισμένοι στο μυαλό μου
Μοιάζουν με οβίδες που απλώς δεν
έχουν σκάσει ακόμη.
Όμως
Αρκεί να μου χαμογελάσεις
Για να ξεχάσω
Πόσο πολύ φοβάμαι ακόμη.
Αρκεί να εκτοξεύσεις τη σοφία σου
Ίσα και κόντρα στη δική μου ανοησία
Που επιμένει να μη βλέπει
Όλο το φως …
Το φως που εκπέμπεις
Για να το δω
Στο τέλος
Στο παιδικό κρυφτό που παίζεις
Με τις πληγές σου .
Λάμπεις…
Υ.Γ: Το αφιερώνω στο γιο μου Ηλία..
ΜΑΡΙΑ ΦΟΥΚΑ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου