ΑΞΙΖΕΙ Η ΚΑΘΕ ΣΥΝΑΝΤΗΣΗ;;;

ΤΟ ΦΑΡΑΓΓΙ ΤΗΣ ΙΩΑΝΝΑΣ ΚΑΡΥΣΤΙΑΝΗ

Γραφή ολοζώντανη, συνειρμική στα όρια του παροξυσμού με κρότους συνεχείς και απόλυτους. Χτυπά κατευθείαν στην καρδιά και στο μυαλό σου. Φυλλομετρά όσα δεν θέλεις να διαβαστούν ποτέ μέσα σου. Δεν ισορροπεί παρά στην άκρη του γκρεμού ,εκεί που όλα μπορούν να συμβούν .Το φαράγγι είναι η πρόφαση. Και ο όρκος στον πεθαμένο πατέρα να το περπατήσουν στη μνήμη του.  Η ουσία βρίσκεται στα βαρίδια που ο καθένας από τους ήρωες κουβαλά μαζί του. Βαρίδια ζωής ενισχυμένα από μοναξιά, διαψεύσεις, τύψεις και ενοχές, μυστικά εγκλήματα και εφιάλτες. Τα επτά αδέλφια το περπατούν αναποφάσιστα αν θα τα πετάξουν ή θα ζήσουν με αυτά όση ζωή τους απομένει. Ο Βαρδής πάντα παρών να οργανώνει τις λεπτομέρειες της πορείας κρύβοντας, όσο μπορεί, τις πληγές του,  ο Γεράσιμος, ο αριστερός της παρέας να έχει ετοιμοπόλεμη μια πολιτική ανασκόπηση προκειμένου να καλύψει τα δικά του τραύματα, η χαροκαμένη Ευδοκία , με το τελευταίο σημείωμα του Μάρκου της στο μπούστο της , πριν την αποχαιρετήσει οικειοθελώς για πάντα, η Ινώ με την προδοσία του Αποστόλη της , ο Ελισαίος με την μελαγχολία της απαγορευμένης αγάπης και την ανακούφιση της αποδοχής της εν τέλει, η Θεώνη που απαρνήθηκε την Κρήτη για την Καστοριά με την τραγικότητα του καλλιτέχνη που οφείλει να εμπνέεται ακόμα και από τη θέα της κατάκοιτης μάνας της και τέλος ο Αργύρης που εξορισμένος στην Αλεξανδρούπολη μετά από μια αποτυχημένη προσπάθεια να πεθάνει, ζει καταδικασμένος να σηκώνει το βάρος ενός ανήκουστου εγκλήματος για το οποίο δεν είναι υπεύθυνος…. Όλοι παρόντες στο φαράγγι..Είναι επικίνδυνα τα φαράγγια, λέει η συγγραφέας, ξεθηκαρώνουν τις ψυχές ..Αξίζει τελικά η συνάντηση ακόμα κι αν δεν καταφέρει να διώξει όλα τα φαντάσματα; Αξίζει η κάθε συνάντηση; Αν θέλετε να μάθετε την απάντηση , διαβάστε το βιβλίο.

                                                        ΜΑΡΙΑ ΦΟΥΚΑ

<<Λοιπόν, αλίμονό σας, εάν μου πειράξετε τα παιδικά μου χρόνια…>>

<<- Θα μαζέψουμε τον Σεπτέμβρη  τα καρύδια και μετά, ηλεκτρικό πριόνι, λέω να την ξαπλώσω..

   -Αφού πεθάνω.

   -Μα, εμποδίζει τη θέα στα βουνά..

  -Κι αυτή τα βουνά θέλει να βλέπει. Εσύ γιέ μου , που δεν έχεις ρίζες, τράβα την καρέκλα σου πιο κει..>>

<<…και ανατριχιάζει στη σκέψη πως ακόμα και ένας τέτοιος θάνατος συνηθίζεται..>>

<<Πολεμάω να ξεχάσω τα δυο τελευταία χρόνια που ήταν κατάκοιτη, φαΐ, πλύσιμο, τουαλέτα, τα πάντα στο κρεβάτι, ο άθλος της φθοράς..>>

<<Είχανε συμφωνήσει από κοινού να μιλάνε συνετά, όχι σαν μερικούς που ανοίγουνε το στόμα τους και σκορπίζουν ολόγυρα καρδιακές προσβολές, να ευχαριστιούνται τη καλημέρα του κάθε χριστιανού δίχως να ψάχνουν πίσω από αυτήν κάποιες οπωσδήποτε σκοτεινές προθέσεις του, να μην έχουν σε υπόληψη τις οικογένειες που ντρέπονται για τον τρελό τους και καμαρώνουν για τον σατράπη τους, να μην έχουν την απαίτηση από το χρόνο να είναι γεμάτος σημαντικά γεγονότα, να κάνουν το σταυρό τους και να λένε στη ζωή ένα τελεσίδικο ευχαριστώ με όλη τους την καρδιά…>>

<<Συλλογίστηκε πως τα αδέλφια είναι θεσμός ανώτερος και από το σύνταγμα..>>

<<Από σήμερα, γερνάμε όλοι μαζί…..>>

                     ΑΠΟ ΤΟ ΦΑΡΑΓΓΙ ΤΗΣ ΙΩΑΝΝΑΣ ΚΑΡΥΣΤΙΑΝΗ…