Στον παλιό Αγουρίδη ,
τσικνοπέμπτη του 1993….Ξανασυναντηθήκαμε μετά από τα φοιτητικά μας χρόνια. Πιάστηκες
στο χορό μαζί μου. Με ένα χαμόγελο γλυκό σαν χάδι… Ο χορός μας κράτησε για πολλά χρόνια…. Με παρέσυρες σε ένα
ταξίδι ζωής. Ήσουν πάντα αυτός που με έκανε να προχωράω μπροστά. Ας έδειχναν
ίσως διαφορετικά τα πράγματα… Σήμερα στην τάξη μου διαβάσαμε δημοτικά τραγούδια
της ξενιτιάς..Ξενιτεμένο μου πουλί και παραπονεμένο… Εσύ
είσαι για μένα ο ξενιτεμένος μου….
ΜΑΡΙΑ
ΦΟΥΚΑ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου